เมื่อเกิดการกระแทกอย่างรุนแรง กระจกรถก็ได้แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ควันพวยพุ่งออกมาจากด้านหน้ารถ ล้อยังคงเสียดสีกับถนนแอสฟัลต์อย่างรุนแรง ถุงลมนิรภัยเปิดออกทันทีที่รถชน
ในขณะนั้นเอง เจเรมี่ก็โอบรัดแขนของเขาแน่นยิ่งขึ้นเพื่อปกป้องเมเดลีน
เมื่อได้ยินเสียงคร่ำครวญที่ดูอ่อนแอและแสนเจ็บปวดของเมเดลีน เจเรมี่จึงไม่สนใจอาการบาดเจ็บของเขา และลืมตาซึ่งเต็มไปด้วยความกังวลเพื่อสังเกตอาการของเมเดลีน
อย่างไรก็ตาม เมื่อทำเช่นนั้นเขาก็เห็นว่าคิ้วกำมะหยี่ของเมเดลีนเริ่มขมวดแน่น และใบหน้าของเธอก็ซีดเซียว
สิ่งที่ทำให้เขาหงุดหงิดใจยิ่งกว่าเดิมคือ หัวของเมเดลีนที่ถูกห้อยไว้อย่างอ่อนแรง พร้อมทั้งดวงตาของเธอที่ปิดสนิท
จิตใจของเจเรมี่เคว้งคว้างอยู่ครู่หนึ่ง รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาตกลงไปในขุมนรก ดวงตาของเขาเบิกกว้างขณะที่มือ ซึ่งเปื้อนไปด้วยเลือดเพราะถูกบาดโดยกระจกหน้าต่างของรถ ก็ได้ประคองใบหน้าที่ซีดเซียวของเมเดลีนไว้
“ลินนี่? ลินนี่!” เขาร้องเรียกเมเดลีนด้วยความตื่นตระหนก “ลินนี่ ตื่นขึ้นสิ อย่าพึ่งหลับนะ ลินนี่!”
ขนตาของเมเดลีนไหวระริกหลังจากได้ยินเสียงกรีดร้องของเขา
ดวงตาสีเข้มของเจเรมี่ ซึ่งคลอหน่วยไปด้วยน้ำตามีประกายแสงเปล่งวาบอยู่ภายใน คิ้วของเขาขมวดลงลึก ขณะที่เขาพยายามเรียกเมเดลีนที่ยังฟื้นตัวไม่เต็มที่ “ลินนี่ อย่าพึ่งหลับนะ”
เมเดลีนยกเปลือกตาขึ้นด้วยความอ่อนแรง แต่สุดท้ายเธอก็ไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้
ด้วยนัยน์ตาที่เริ่มจะหรี่ลงทุกที ใบหน้าอันบอบบางของเธอเต็มไปด้วยความวิตกกังวลและความกลัว ทันใดนั้นความทรงจำในจิตใจของเธอดูเหมือนจะยุ่งเหยิงในทันที มันนำเธอย้อนเวลากลับไปยังเวลาเมื่อนาน นานมาแล้ว
“ลินนี่ อย่าหลับนะ ได้โปรด อย่าทิ้งผมไปอีกเลย ลินนี่!” ดวงตาของเจเรมี่เป็นสีแดงก่ำพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้มของเขา และไหลหยดลงบนใบหน้าที่ซีดเผือดของเมเดลีน
จากนั้นริมฝีปากสีชมพูของเมเดลีนก็ขยับ “เจเรมี่ เจซ…”
เจเรมี่สะดุ้งในทันใด ขณะที่น้ำตาไหลอาบแก้ม “ลินนี่ นี่ผมเองเจเรมี่ ผมคือเจซของคุณไง ลินนี่ ได้โปรดอย่าพึ่งหลับนะ อย่าทิ้งผมไปอีกเลย ไม่!”
เขาโอบร่างเมเดลีนให้เข้ามาใกล้ด้วยการรั้งคอของเธออย่างตื่นตระหนก และสูดกลิ่นหอมของร่างกายของเธอเข้าไป เพราะกลัวว่าเธอจะหนีจากชีวิตของเขาไป ถ้าเขาไม่ได้กอดเธอไว้แน่นในเวลานี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...