บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 58

เมเรดิธชี้ไปที่มาเดลีนอีกทั้งตะโกนใส่เธอ หล่อนละทิ้งภาพลักษณ์ที่แสนหลอกลวงและหญิงสาวแสนอ่อนโยนทิ้งไป

แม่บ้านฮิวจ์ไม่แปลกใจกับความดุร้ายและป่าเถื่อนของเมเรดิธ เห็นได้ชัดเลยว่าเธอเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเมเรดิธเมื่อนานมาแล้ว

ในตอนแร มาเดลีนต้องการที่เพียงแค่จากไป แต่เมื่อเห็นเมเรดิธที่กำลังลุกลี้ลุกลนกับอาการโกรธมาก ในขณะนี้เธอจึงเลือกที่จะต่อกรกับเมเรดิธสักเล็กน้อย หล่อนนั่งลงบนโซฟาก่อนจะแยกริมฝีปากขยับออกไม่มีท่าทีเดือดร้อนใดๆ "ฉันเป็นนายหญิงบุคคลสำคัญของบ้านหลังนี้แปลกไหมที่ฉันมาอยู่ที่นี่? ถ้ามีอะไรแปลกก็คงเป็นคนนอกอย่างเธอที่ทำไมถึงมาอยู่ในบ้านฉันตอนนี้?”

"เธอเป็นนายหญิงของบ้านหลังนี้งั้นหรือ?" ราวกับว่าเมเรดิธได้ยินเรื่องตลกที่เรื่องใหญ่ในรอบปี "มาเดลีน เธอกลายเป็นคนโง่ไปเเล้วในขณะที่อยู่ในคุกหรือเปล่า? ฉันคือนายหญิงที่แท้จริงของบ้านหลังนี้! และเธอเป็นแค่สุนัขที่ไล่ตามเจเรมี่!”

คำพูดของหล่อนเป็นการดูถูกและสบประมาทอย่างมาก หล่อนดูมีความคิดมุ่งร้ายด้วยการขบฟันพูดของหล่อนทำให้ดูหล่อนสูญสิ้นท่าทางที่เหมือนหญิงสาวจากครอบครัวที่ร่ำรวยเลย

มาเดลีนหัวเราะเบาๆ "ถ้าฉันเป็นหมา เธอก็คงไม่ต่างกันอย่าลืมว่าฉันบริจาคไขกระดูกให้เธอเพื่อช่วยชีวิตเธอเลือดของฉันไหลผ่านร่างกายของเธอ"

ทันใดนั้นใบหน้าของเมเรดิธก็แข็งขึ้นขณะที่มุมปากของเธอกระตุก "มาเดลีน แก..." เมเรดิธจ้องไปที่แม่บ้านฮิวจ์ผู้บริสุทธิ์อย่างโกรธเคือง "เธอเป็นโรคอัลไซเมอร์หรือไง? ทำไมเธอถึงกล้าปล่อยให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องเข้ามาได้ยังไง? เตะเธอออกไปเดี่ยวนี้ อย่าคิดว่าเธอจะรักษางานของเธอไว้ได้หากเจเรมี่กลับมาและเห็นเธอ”

มาเดลีนมองไปที่เมเรดิธอย่างสนุกสนานขณะที่หล่อนกำลังจะระเบิด จากนั้น เธอก็พูดอย่างไม่เร่งรีบว่า "คุณแม่บ้านคะ ช่วยบอกหล่อนทีว่าใครพาฉันมาที่นี่?"

แม้ว่ามาเดลีนจะหลับไปเพราะความเหนื่อยล้าหลังจากร้องไห้อย่างหนักในตอนนั้น แต่ตอนนี้เธอไม่ได้เป็นคนโง่ที่ไม่รู้ว่า ใครกล้าทำแบบนี้ได้นอกจากเจเรมี่?

แม่บ้านเหลือบมองเมเรดิธอย่างหวาดกลัวและพูดว่า"ใช่ค่ะ นายท่านวิทแมนเป็นคนพานายหญิงกลับมาที่นี่ นอกจากนี้ นายท่านวิทแมนยังกำชับด้วยว่าเธอจะอยู่ที่นี่สักพัก”

แม้ว่าคำตอบจะคล้ายกับการคาดเดาของเธอ แต่มาเดลีนก็ยังคงประหลาดใจกับประโยคสุดท้ายของแม่บ้านคนนี้

"เธอกำลังพูดถึงเรื่องไร้สาระอะไร? ทำไมเจเรมี่ถึงต้องแบกยัยสารเลวคนนี้กลับมาที่นี่ด้วย?”

มาเดลีนยังคงอยู่ในความประหลาดใจเมื่อเธอได้ยินการโต้ตอบทที่ครวญครางของเมเรดิธ

เธอเงยหน้าขึ้นพร้อมกับสบไปที่ดวงตาของเมเรดิธที่เบิกกว้างด้วยความโกรธ หล่อนดูราวกับว่ากำลังจะระเบิดในจุดนั้น นี้เป็นสิ่งที่ทำให้มาเดลีนรู้สึกผ่อนคลายสบายใจในทันที

"เมเรดิธ เธอไม่คิดว่าสิ่งที่เธอพูดมันไร้สาระเหรอ? ฉันเป็นภรรยาของเจมี่ที่แต่งงานกันอย่างถูกต้องตามกฎหมาย สามีอุ้มภรรยาจะมีอะไรแปลกตรงไหน? ราวกับเรื่องตรงกันข้าม ทำไมเธอถึงโกรธมาก? นี่เธอกำลังคิดอย่างจริงจังว่าเธอจะสามารถเปลี่ยนสถานะจากเมียน้อยมาแย่งตำแหน่งภรรยาของเขาในช่วงสามปีที่ฉันไม่อยู่ได้หรือ? เธอยังคงเป็นเมียน้อยเสมอทันทีที่ตัดสินใจเป็นเมียน้อย!”