คาเลนรีบตรงกลับวิลล่าทันที หลังจากที่จบบทสนทนากับอีวอนที่คอมโดมิเนียมลง
เธอสังเกตเห็นว่าเมเดลีนกำลังเดินลงมาจากชั้นบนในตอนที่เธอเดินเข้าวิลล่ามา เธอฉีกยิ้มทักทายอย่างเคยเพื่อไม่ให้เมเดลีนจับพิรุธเธอได้
“ลูกสะใภ้ของแม่” คาเลนเรียกเมเดลีน “แม่ต้องขอโทษเรื่องเมื่อตอนเช้าด้วยนะ หนูพูดถูก แม่น่ะมีพัฒนาการทางด้านอารมณ์ช้าอย่างที่หนูว่ามา แม่พูดจาไม่ดีออกไป อย่าถือสาเลยนะลูก”
เมเดลีนตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม “ฉันไม่เคยถือสาคำพูดโง่ ๆ พวกนั้นหรอกค่ะ”
คาเลนแทบจะทนกับคำตอบที่ขวานผ่าซากแบบนั้นไม่ได้ รอยยิ้มก่อนหน้าถูกฉาบทับไปด้วยความเดือดดาลที่แผ่ซ่านไปทั่ว “เมเดลีน ฉันเอ่ยคำขอโทษจากใจจริง แต่แกกลับกล้ามาว่าฉันแบบนี้อย่างนั้นเหรอ? แกนี่...”
“เวลามีบางอย่างไม่ดีกำลังจะเกิดขึ้น กลิ่นเหม็นเน่ามันจะโชยออกมาก่อนเสมอ คุณแม่ไม่เคยได้ยินเหรอคะ?” เมเดลีนพูดตัดบท พร้อมกับส่งสายตาที่ทะนงตนไปยังคาเลน “ถ้าจะมาเล่นแง่กับฉัน ก็ใช้วิธีที่ฉลาดกว่านี้หน่อยนะคะ”
เมื่อพูดจบ เมเดลีนก็เดินผ่านคาเลนไปทันที
“แก…” คาเลนโกรธจนตัวสั่นไปหมด ฟันของเธอกระทบกันอย่างแรงในขณะที่สายตาจับจ้องไปยังแผ่นหลังของเมเดลีน
คาเลนหันไปมองเมเดลีนที่กำลังเดินเข้าไปในห้องของผู้อาวุโส จากนั้นเธอจึงเดินเข้าห้องทำงานไปอย่างลับ ๆ ล่อ ๆ
เธอรู้สึกดีใจที่ประตูห้องไม่ได้ล็อกเอาไว้ เธอวิ่งเข้าไปในห้องด้วยความไวปานแสงและเดินตรงไปที่โต๊ะทำงานทันที
บนโต๊ะสะอาดเรียบร้อย นอกจากอุปกรณ์วาดภาพและคอมพิวเตอร์แล้ว ที่เหลือก็เป็นแบบร่างของเมเดลีนทั้งหมด
เธอหยิบแบบร่างขึ้นมาและพลิกดูสองสามหน้า สิ่งที่เห็นทำให้เธอตกตะลึงไม่ใช่น้อย
‘ดีไซน์พวกนี้สุดยอดไปเลย ถ้าพวกนี้เสร็จสมบูรณ์เมื่อไหร่ การันตีได้เลยว่านี่คือชุดเครื่องเพชร ซึ่งเป็นที่จับจ้องของบรรดาสาวน้อยสาวใหญ่แน่นอน
‘ดูเหมือนว่าเมเดลีนเก่งไม่ใช่ย่อยเลย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมดีไซน์ของมิสแอลเลดี้ถึงได้ดังเป็นพลุแตกแบบนี้’
ในขณะที่กำลังตกอยู่ในห้วงความคิด คาเลนพลันฉุกคิดบางสิ่งขึ้นมาได้ ‘เธอร่างไว้หลายแบบเหลือเกิน แล้วอันไหนกันแน่ล่ะ ที่เธอตั้งใจจะเอาลงแข่งขัน?’
ในขณะที่เธอกำลังเกาหัวแกรก ๆ อยู่ เธอก็ได้ยินเสียงก้าวเดินดังขึ้นมาจากทางบันได เธอพลันวางแบบร่างกลับที่เดิมอย่างไวและเดินออกมาจากห้อง เธอชนเข้ากับใครบางคนตรงนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...