เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 603

มีดอันแหลมคมสะท้อนแสงอยู่ตรงหน้าอกของเจเรมี่

แพขนตาของเจเรมี่มองลงต่ำ จากนั้นรอยยิ้มที่ใครเห็นเป็นต้องมนตร์ก็ปรากฏอยู่บนใบหน้าพร้อมกับดวงตาที่ค่อย ๆ เงยมอง

เขากำลังจ้องมองไปยังดวงตาคู่งามของเมเดลีน ซึ่งกำลังส่องประกายความกล้าหาญและแสนวิเศษอยู่

ดูเหมือนว่าไม่ใช่แค่ขู่เจเรมี่เล่น ๆ แต่เธอเอาจริง

อย่างไรก็ตาม เจเรมี่เองก็จริงจังไม่ต่างกัน

“ลินนี่” เขาเอ่ยชื่อเธอย่างนุ่มนวล แทนที่จะถอยหลัง แต่เขากลับเดินตรงเข้ามา ปลายมีดอันแหลมคมปักเข้าลึกเข้าไปในเสื้อของเขา

เธอตกตะลึงเพราะไม่คาดคิดว่าเจเรมี่จะเดินตรงเข้ามาหามีดแบบนี้

ในเวลาเดียวกัน เขากำลังยิ้มให้เธออยู่

“ลินนี่ ผมรู้ว่าคุณลืมทุกอย่างในอดีตไปหมดแล้ว แต่มันไม่สำคัญอะไรเลย เพราะว่าผมยังจำได้ทั้งหมด” เขาพูดพลางยิ้ม จ้องมองเธอไม่วางตา

“ในปีนั้นที่หิมะตกหนัก ผมลงมือทำสิ่งที่ไร้มนุษยธรรมลงไป ผมขุดหลุมศพคุณปู่ของคุณขึ้นมาและโปรยเถ้ากระดูกเพื่อเป็นการเหยียดหยามคุณ ครั้งนั้นคุณกัดฟันแน่นซะจนเลือดไหล แล้วบอกกับผมอย่างกล้าหาญว่า ‘เจเรมี่ ถ้านายไม่ฆ่าฉันทิ้งซะตั้งแต่วันนี้ สักวันฉันจะต้องฆ่านายให้ได้’ ”

เขาเอ่ยสิ่งที่เมเดลีนเคยกล่าวในอดีตซ้ำอีกครั้ง แสงพระอาทิตย์อันอบอุ่นสาดส่องผ่านหน้าต่างบานใหญ่ แต่เขากลับรู้สึกถึงเพียงความหนาวเหน็บในจิตใจ

เมเดลีนจำไม่ได้เลยว่าเคยพูดแบบนั้นกับเจเรมี่ แต่ถึงอย่างไรเธอก็รู้สึกได้ว่าเธอต้องเกลียดเขาเข้ากระดูกดำแน่

เธอกำมีดในมือแน่นขึ้น ไฟแห่งความโกรธแค้นลุกโชนในดวงตาของเธอ

เจเรมี่สัมผัสได้ถึงความเกลียดชังที่เล็ดลอดออกมาจากแววตาของหญิงสาว เขายกมือขึ้นมากำมีดปอกผลไม้ในมือเมเดลีนช้า ๆ ก่อนที่จะพูดอย่างไร้กำลังด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวล “บอกผมหน่อยสิ ลินนี่ ผมควรจะทำยังไงให้คุณยกโทษให้? หรือไม่ว่าผมจะทำอะไร คุณก็จะไม่ยกโทษให้ผม?

“ก็ใช่น่ะสิ นายพูดถูก! ไม่ว่านายจะทำอะไรก็ตาม เจเรมี่ ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้นายเด็ดขาด!”

ในขณะที่เมเดลีนโพล่งคำเหล่านั้นออกมา ความหวังที่เจเรมี่มีทั้งหมดได้จมดิ่งลงไปในความสิ้นหวังทันที

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ