เธอเดินไปเปิดหน้าต่างกระจกบานใหญ่ที่สูงจากพื้นจรดเพดาน และทันใดนั้นลมเย็น ๆ ก็พัดกระแทกหน้าเธออย่างจัง ผมของเธอสยายออกตามแรงลม
เธอมองไปยังทะเลที่ไกลสุดลูกหูลูกตา และแสงทองของพระอาทิตย์ซึ่งกำลังสะท้อนกับผิวน้ำของมหาสมุทร สายลมผัดผ่าน หอบเกลียวคลื่นของท้องทะเลมากระทบฝั่ง กิ่งก้านของต้นปาล์มเอนเอียงไปตามแรงลมนั้นเช่นกัน
‘ช่างเป็นวิวที่สวยงาม
‘แต่ ที่นี่คือไหนกันแน่?’
เมเดลีนคิดไม่ตก พยายามนึกว่าเธอมาที่นี่ได้อย่างไร แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก
หลังจากนั้น เจเรมี่ก็เดินกลับเข้ามา
มือข้างหนึ่งถือชามก๋วยเตี๋ยวทะเล อีกข้างถือแก้วน้ำอุ่น ใบหน้าของเขายังมีรอยยิ้มไม่ต่างจากเมื่อครู่
เขาร้องเรียก เมื่อเห็นว่าเธอไม่ขยับตัวจากระเบียงห้องเลยสักนิด “ทานอะไรสักหน่อยนะ ลินนี่”
เมเดลีนยังคงอยู่กับที่จนกระทั่งเวลาผ่านไปสักพัก เธอเอียงหัวและเปลี่ยนท่าทีไป
“นายวางแผนที่จะทำอะไร เจเรมี่? นายจะขังฉันเอาไว้ที่นี่ และทรมานฉันให้ตายเหรอ?”
ก่อหน้านี้ เจเรมี่ไม่เคยรับรู้เลยว่าความรู้สึกตอนที่หัวใจแตกสลายมันเป็นเช่นไร จนเมื่อคนรักของเขาแสดงท่าทีอาฆาตพยาบาทแบบนี้ ในที่สุด เขาก็ได้รับรู้มันเองเรียบร้อยแล้ว
“ผมไม่ทำร้ายคุณหรอก แค่อยากจะอยู่กับคุณแค่นั้น ผมไม่อยากให้คุณทิ้งผมไป” เขาปลดปล่อยความรู้สึกออกไปด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและรอยยิ้ม
“มาทานอะไรสักหน่อยเถอะ นอนหลับไปทั้งวันแบบนั้น คุณต้องหิวมากแน่ ๆ แม้ว่าคุณจะเกลียดผมก็ตาม แต่ได้โปรดเถอะ ทานอะไรบ้าง คุณจะได้มีแรงมาเกลียดผมต่อไง”
เขาวางชามก๋วยเตี๋ยวกับแก้วน้ำลงบนโต๊ะข้าง ๆ หน้าต่าง
เมเดลีนมองชามก๋วยเตี๋ยวกับแก้วน้ำนั่นอย่างสะอิดสะเอียด จากนั้นเธอก็ยกมือปัดอาหารตรงนั้นทิ้งลงพื้นทั้งหมด
ชามกระเบื้องแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เหมือนกับบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ภายในของเขาได้แตกสลายไปด้วยเช่นกัน
“ฉันจะไม่กินอะไรที่นายเอามาให้ทั้งนั้น เจเรมี่ ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย นายไม่ได้พูดออกมาเองเหรอว่ารักฉัน? ถ้างั้นได้โปรดเถอะ ฟังที่ฉันพูดให้ดี ๆ นะ ฉันไม่ได้รักนาย ไม่แม้แต่เศษเสี้ยวของหัวใจ!”
หัวใจของเจเรมี่รู้สึกปวดร้าวขึ้นมาทันที
เขาพบว่าคำพูดนั้นคุ้นเสียยิ่งกว่าคุ้น หลังจากคิดคำนึงถึงคำที่ได้ยิน เขาก็หวนกลับไปยังความทรงจำตอนที่เขาบังคับให้เมเดลีนเซ็นใบหย่า เขาก็พูดประโยคแบบนี้ออกมาเหมือนกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...