เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 612

เธอเห็นเจเรมี่และเฟลิเป้เดินสวนกัน ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะมองหน้ากัน แต่ไม่ได้พูดอะไรเลย

เฟลิเป้เดินตรงมาที่เธอ ความงดงาม อ่อนโยน และหล่อเหลาที่อยู่บนใบหน้าเขา ราวกับสายลมเย็นสบายในฤดูใบไม้ผลิ

ร่างอันสูงใหญ่ของเขาเข้ามาบดบังร่างของเจเรมี่ที่อยู่ด้านหลังอย่างรวดเร็ว

“กำลังรอผมอยู่เหรอ?” เฟลิเป้ยิ้มอย่างอ่อนโยน เขาเอื้อมมือไปแตะที่ไหล่เมเดลีนและพาเธอเข้าบ้านไป

เมเดลีนเผยรอยยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเดินตามเฟลิเป้เข้าไปในบ้าน เธอเห็นหลังของเจเรมี่อยู่ไกล ๆ และไม่นานก็หายไป

เจเรมี่หยุดยืนอยู่ในที่ที่ไกลออกมา

เขาหันกลับไปมองและเห็นตอนที่เฟลิเป้โอบกอดเมเดลีนอยู่ ภาพของทั้งสองเสียดแทงเข้ามาในลูกตา และรู้สึกราวกับว่ามดนับพันคืบคลานเข้ามาในหัวใจของเขาและกำลังรุมกัดกินหัวใจนั้นอย่างไร้ความปราณี

แสงระยิบระยับในดวงตาของเขาค่อย ๆ สลายไปตามสายลม

ภาพครั้งที่เมเดลีนเคยไล่ตามเขาและตอนที่เธอชื่นชมเขาในความทรงจำ ตอนนี้ได้กลายเป็นรูปปั้นทรายสีเทาที่ถูกสายลมพังทลายลงอย่างช้า ๆ

“ลินนี่ ผมรักคุณ”

เขามองเห็นเงาที่สวยงามของเธอ และสารภาพความในใจออกมาจากที่ไกล ๆ หลังจากพูดจบ เขายิ้มทั้งน้ำตาและเดินจากไป

เถาวัลย์สีเขียวที่มีหนามแหลมปกคลุมปีนป่ายขึ้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจ มันค่อย ๆ หนาและรกทึบจนกลืนกินลมหายใจของเขาไป

...

ณ คฤหาสน์มอนต์โกเมอรี

เฟลิเป้พูดกับเอโลอิสและฌอนในฐานะลูกเขย เพราะรู้ดีว่าพวกเขารู้สึกผิดและไม่เต็มใจนักที่จะให้เมเดลีนไป เขาจึงสัญญาว่าเขาจะพยายามอย่างเต็มที่ ที่จะหาโอกาสให้เมเดลีนและแจ็คกันมาเยี่ยมพวกเขาบ้าง หรือไม่เขาอาจจองตั๋วเครื่องบินให้พวกเขาบินไปหาที่เมืองเอฟ

เมเดลีนนั่งฟังด้วยรอยยิ้มและพยักหน้าเห็นด้วยเป็นครั้งคราว แต่ใบหน้าของเจเรมี่ผุดขึ้นมาในใจเธออย่างไม่ได้ตั้งใจอยู่ตลอด

แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็สลัดภาพของเขาทิ้งไปก่อนจะฟุ้งซ่านไปมากกกว่านั้น

วันนั้นที่ชายฝั่ง เขาตัดสินใจอย่างแน่วแน่แล้วว่าจะเดินจากไปโดยที่เหลียวหลังกลับมามองเธออีก ดังนั้นเธอจึงไม่จำเป็นต้องเก็บเขาไว้ในความทรงจำเหมือนกัน

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ