เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 611

“พ่อครับ!” เสียงที่หวานและสดใสของเด็กน้อยทำลายกำแพงความเงียบลง

เมเดลีนเงยหน้าขึ้นมองออกไปด้านนอกประตูเหล็ก

เจเรมี่ยืนอยู่ตรงนั้น

เขาสวมใส่ชุดลำลองสบายตา เสื้อสีขาวนวลช่วยขับความรู้สึกอบอุ่นน่าหลงใหลให้กับรูปลักษณ์อันเย็นชาแต่หล่อเหลาของเขาได้เป็นอย่างดี

ดูเหมือนว่าเจเรมี่จะตกใจเล็กน้อยที่ได้เห็นเมเดลีน แต่ไม่นานเขาก็เผยรอยยิ้มเบาบางและอบอุ่นก่อนจะเข้าไปหาสองคนแม่ลูก

สายตาของเมเดลีนจับจ้องไปที่หัวใจของเจเรมี่ตามสัญชาตญาณ

เธอนึกถึงวันที่เจเรมี่จับมือเธอซึ่งถือมีดปอกผลไม้ไว้ในมือแล้วทิ่มเข้าไปที่หัวใจของตนเอง

บาดแผลไม่น่าจะหายเร็วขนาดนั้น

“พ่อครับ” ขาสั้น ๆ และน่ารักของแจ็คสันพาตัวเด็กชายวิ่งตรงไปหาเจเรมี่

เจเรมี่ย่อตัวลงและอ้าแขนต้อนรับเด็กน้อยที่กำลังวิ่งเข้ามา “แจ็ค”

เขากอดเด็กน้อยที่ให้สัมผัสอันอ่อนนุ่มและอบอุ่น เขาหอมแก้มของแจ็คอย่างรักใคร่

“คนเก่งของพ่อ จะไปอยู่ที่อื่นกับแม่ตั้งแต่พรุ่งนี้แล้วนะ เชื่อฟังที่แม่เขาพูดนะ เข้าใจไหมครับ?” เขากระซิบให้เด็กชาย รอยยิ้มในตอนนั้นเหมือนต้องการจะปกปิดความกระอักกระอ่วนที่อธิบายออกไปเป็นคำพูดไม่ได้

แจ็คสันกะพริบตาพลางมองไปที่เจเรมี่ด้วยดวงตาที่กลมโต สดใส และไร้เดียงสา “แจ็คอยากอยู่กับพ่อกับแม่นี่นา”

เจเรมี่รู้สึกเจ็บปวดหัวใจขึ้นมาเมื่อได้ฟังความต้องการของลูกชาย แต่เขาฝืนยิ้มและลูบหัวเล็ก ๆ ของแจ็ค “พ่อมีงานที่ต้องทำเยอะแยะเลยครับ น่าจะอีกสักพัก พองานพ่อเสร็จแล้ว พ่อจะรีบไปหาลูกเลย โอเคไหม?”

“ถ้างั้น พ่อต้องมาหาแจ็คให้ได้นะ แม่กับผมจะรอพ่อให้มาอยู่เสมอเลยครับ” แจ็คสันพูดพลางชูนิ้วก้อยขึ้นมา

เจเรมี่เข้าใจและเกี่ยวก้อยสัญญากับแจ็คสัน

เมเดลีนยืนมองพวกเขาอยู่ด้านข้างอย่างเงียบ ๆ ไม่มีร่องรอยของความรู้สึกใด ๆ บนใบหน้าที่อ่อนโยนและเคร่งขรึมของเธอ มีเพียงคลื่นลมที่ไม่สงบในจิตใจของเธอก็เท่านั้น

หลังจากเกี่ยวก้อยสัญญากับแจ็คสันเรียบร้อย เจเรมี่ก็ยื่นกล่องของขวัญที่ห่อมาอย่างสวยงามในมือให้เขา

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ