เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 610

ไม่นานหลังจากที่เฟลิเป้พาเมเดลีนขึ้นเรือ เธอก็ได้สติ

เธอลืมตาอย่างอ่อนแรงและเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของเฟลิเป้ที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงและกังวลตรงหน้า

“เอวลีน เอวลีน คุณฟื้นแล้วเหรอ?” เขาถามเธออย่างอ่อนโยน

เมเดลีนที่ยังไม่ได้สติเต็มที่กลอกตาไปมองรอบ ๆ ราวกับว่าเธอกำลังมองบางสิ่งบางอย่างด้วยสายตาที่พร่ามัว

“เอวลีน?

“เฟลิเป้?” เมเดลีนมองไปยังชายหนุ่มที่พยุงตัวเธออยู่อย่างฉงนใจ “ทำไมถึงเป็นคุณล่ะ?”

“เด็กโง่ แล้วจะให้เป็นคนอื่นที่ไหนอีกล่ะ?” เขาหยิกแก้มเธอ “ผมรู้ว่าคุณถูกเจเรมี่พาตัวมา ผมเลยมารับคุณนี่ไง ตอนที่เรือมาถึงเกาะกำลังจะไปเทียบท่า ผมบังเอิญเห็นคุณกำลังจมน้ำพอดี”

ในขณะที่ฟังเขาเล่า เมเดลีนจึงค่อย ๆ นึกย้อนเหตุการณ์ก่อนที่เธอที่จะหมดสติ

เธอเห็นเจเรมี่เดินกลับไป ในขณะที่เห็นเขาเดินไปไกลเรื่อย ๆ ไม่รู้ว่าทำไม เธอถึงรู้สึกวิงเวียนได้ ที่คั่นหนังสือที่เธอถืออยู่หลุดมือไปพอดี

เธอรู้สึกกังวลที่จะเอาที่คั่นหนังสือใบไม้อันนั้นคืนมา แต่ว่ามันบังเอิญตกลงไปในทะเล

“ขอบคุณพระเจ้า คุณโอเคแล้วนะ คุณรู้ไหมว่ามันน่ากลัวแค่ไหน? ผมกลัวเรื่องแบบนั้นจริง ๆ กลัวว่าคุณจะไม่ฟื้นขึ้นมาอีก”

เมเดลีนนิ่งไปชั่วขณะก่อนจะขยับเปลือกตาอันเหนื่อยล้าของเธอ “คุณช่วยฉันไว้เหรอ? เจเรมี่เขา...”

“ตอนที่คุณจมน้ำ เขาเดินหายไปแล้ว”

ด้วยคำตอบแบบนั้น เมเดลีนรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอได้จมดิ่งลงสู่ก้นทะเลลึกอีกครั้ง

ณ ตอนนั้น เธอรู้สึกได้ราง ๆ ว่าเจเรมี่กระโดดลงทะเลมาเพื่อช่วยชีวิตเธอ เขาลากตัวเธอขึ้นมาบนฝั่ง และเอาแต่เรียกชื่อเธออย่างเป็นกังวล

มันคงเป็นภาพลวงตาสินะ

เขาไปแล้ว

เขาไปแล้วจริง ๆ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ