ณ ตอนนั้น สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ผู้ดูแลสาวคนนั้น
อีวอนใจเต้นระรัว เมื่อนึกถึงตอนที่เธอขโมยกล่องเครื่องเพชรและกระเป๋าสตางค์ก่อนจะวิ่งลงมาชั้นล่าง
เธอเผชิญหน้ากับนายท่านอาวุโสวิทแมนที่นั่งอยู่บนรถเข็นตรงหน้าห้องนั่งเล่นชั้นแรกโดยบังเอิญ สายตาทั้งคู่ประสานกัน
เธอแทบคลั่งเมื่อนึกขึ้นได้ว่ามีอีกคนที่อยู่ด้านหลังนายท่านอาวุโสวิทแมน คนนั้นก็คือผู้ดูแลสาวนั่นเอง
เมื่อคิดว่าผู้ดูแลคนนั้นเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด อีวอนเสียการทรงตัว เดินถอยหลังไปสองก้าว
“เธอรู้เหรอว่าใครเป็นคนตีฉัน?” คาเลนเอ่ยถามพลางชี้นิ้วไปที่เมเดลีน “มันใช่ไหม?”
เจเรมี่ที่รู้สึกไม่พอใจนักกับคำถามของคาเลนกำลังจะเปิดปากพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นเขาเห็นผู้ดูแลมองไปที่เมเดลีนพลางพยักหน้าเป็นคำตอบ
“ใช่ค่ะ เป็นคุณผู้หญิงคนนั้นจริง ๆ”
ทั้งเมเดลีนและเจเรมี่ต่างตกตะลึงกับคำตอบของผู้ดูแลสาว
วินส์ตันชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นชี้นิ้วมาที่เมเดลีน “เธอแน่ใจนะว่าเป็นผู้หญิงคนนี้”
ผู้ดูแลสาวค่อย ๆ เดินเข้ามาจ้องมองใบหน้าของเมเดลีนอย่างใกล้ชิด และตอบออกไปอย่างไม่ลังเล “เป็นเธอนั่นแหละค่ะ ผู้หญิงที่หน้าตาสะสวยขนาดนี้ ฉันไม่มีทางจำผิดคนอย่างแน่นอนค่ะ”
ผู้ดูแลสาวเริ่มร่ายยาวต่อ “ฉันกำลังจะพานายท่านอาวุโสออกไปที่สวน ในตอนนั้นฉันได้ยินเสียงคนที่กำลังวิ่งลงมาจากชั้นบน พอเข็นรถพานายท่านอาวุโสมานอกห้อง ฉันเห็นผู้หญิงคนนี้ยืนอยู่ตรงนั้นค่ะ”
เธอชี้นิ้วไปบริเวณบันไดบ้าน
อีวอนรู้สึกมึนงงเมื่อได้ยินผู้ดูแลสาวคนนั้นอธิบาย แต่เธอพลันรู้สึกยินดีปรีดาเป็นที่สุด
ใช่แล้ว เธอเห็นเมเดลีนเข้ามาในบ้านตอนที่กำลังจะหลบหนีออกไป เธอไม่อยากเชื่อจริง ๆ ว่าทั้ง ๆ ที่เธอเป็นคนลงมือเองแท้ ๆ แต่เมเดลีนกลับกลายเป็นแพะรับบาปไป
ช่างเป็นข่าวดีอะไรขนาดนี้!
“ได้ยินเต็มสองรูหูกันแล้วนะ! ฉันไม่ได้กล่าวหามัน!” คาเลนยืดอกขึ้น “ตอนแรก มันต้องวิ่งเข้าไปขโมยเครื่องประดับกับกระเป๋าสตางค์ออกมาจากห้อง และฟาดหัวฉันเพราะกลัวว่าฉันจะรู้เรื่อง ฉันล่ะอยากจะรู้จริง ๆ ว่าเธอจะแก้ตัวยังไง เมเดลีน!”
“เจเรมี่ ขนาดมีพยานรู้เห็นมาชี้ตัวแบบนี้ และคุณป้าคาเลนก็เจ็บตัวด้วย นายไม่ควรจะ...”
“ฉันยังไม่ได้ถามเธอ เธอมาที่นี่ทำไม? ใครอนุญาตใครเธอเข้ามา? “เจเรมี่ตัดบทเธออย่างเย็นชา
“ฉันโทรเรียกอีวอนมาเอง!” คาเลนพูดขึ้นอย่างขุ่นเคือง “ก็ดี ในเมื่อพวกแกสองคนเลือกที่จะเข้าข้างมัน ถ้าอย่างนั้น ฉันจะเรียกร้องความยุติธรรมด้วยตัวฉันเอง!”
เธอพลันกระชากมืออีวอน “ไปกันเถอะ อีวอน เราจะไปแจ้งความเอาผิดที่โรงพักเดี๋ยวนี้!”
อีวอนรู้สึกตื่นกลัว ไปบอกตำรวจอย่างนั้นเหรอ?
“เอาสิ ฉันเต็มใจที่ไปแจ้งความด้วยเลยนะ” เมเดลีนพูดขึ้นอย่างไม่เกรงกลัว
คาเลนหัวเราะเยาะ “อย่ามั่นใจให้มากนักเลย เมเดลีน รอให้ตำรวจมาลากคอแกเข้าตารางได้เลย! ไปกันเถอะ อีวอน!”
อีวอนตามเธอไปอย่างปฏิเสธไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...