บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 620

“เมเด… ลีน…”

เมเดลีนยิ้มตอบ “ถ้าคุณปู่ต้องการ คุณปู่เรียกหนูว่า ‘เมเดลีน’ เหมือนเดิมก็ได้ค่ะ”

คิ้วของชายชราคลายปมออก ราวกับว่าความโล่งอกและความปีติยินดีได้ชะล้างความไม่สบายใจของเขาจนสิ้น

เจเรมี่มองดูภาพนั้นอยู่ไกล ๆ มุมปากของเขากระตุกรอยยิ้มเล็ก ๆ แต่ถึงกระนั้นเมื่อมองไปยังเมเดลีน สิ่งที่ปรากฏขึ้นมาภายในดวงตาคือความเจ็บปวดเพียงเท่านั้น

‘ไม่ ลินนี่

‘ผมไม่ได้ต้องการให้คุณเป็นเมเดลีน ครอว์ฟอร์ดอีก

‘คุณคือเอวลีน มอนต์โกเมอรี เป็นไข่มุกที่สวยงามและเป็นแก้วตาดวงใจของครอบครัวมอนต์โกเมอรี คุณไม่ใช่เมเดลีนที่เคยอยู่ในครอบครัวครอว์ฟอร์ดอีกแล้ว’

ความรื่นเริงผลิบานในดวงตาดอกท้อของเขาเมื่อความคิดนี้แล่นผ่านเข้ามา

…

สองชั่วโมงจากนั้น คาเลนกลับมาพร้อมกับบาดแผลที่ได้รับการรักษาเรียบร้อย ข้างกายเธอคืออีวอนที่อารมณ์ขุ่นเคือง

เมื่อรู้ว่าเมเดลีนไม่ได้อยู่ในบ้าน เธอจึงเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่

ในขณะที่เดินเข้าห้องไป เธอสังเกตเห็นว่ากระเป๋าสตางค์กับชุดเครื่องเพชรที่เธอวางไว้อยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งหายไป รวมไปถึงกล่องเครื่องเพชรด้วย!

“เมเดลีน ครอว์ฟอร์ด!” คาเลนโกรธจนควันออกหู เธอกระแทกประตูออกไปและวิ่งลงไปยังชั้นล่าง”

อีวอนที่แสร้งทำเป็นงุนงงเดินตามหลังคาเลนไปไม่ห่าง “เป็นอะไรไปเหรอคะ คุณป้าคาเลน? คุณป้าคาเลนคะ!”

เมเดลีนที่กำลังพยุงตัวผู้อาวุโสขึ้นเตียงนอนอยู่ ได้ยินเสียงเอะอะดังมาจากด้านนอก

เธอเดินออกมาแล้วปิดประตูเพื่อไม่ให้เสียงเข้าไปรบกวนผู้อาวุโสซึ่งกำลังนอนอยู่

คาเลนมองหาเมเดลีนอย่างเดือดดาล เมื่อเห็นเธอยืนอยู่ตรงหน้า คาเลนพุ่งตัวเข้าไปหาเธอโดยไม่ปริปากพูดอะไร

“คุณป้าคาเลน คุณป้าคาเลนคะ!” อีวอนแสร้งทำเป็นรั้งเธอเอาไว้ ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วเธอไม่ได้ต้องการอะไรอีก นอกจากทำให้เมเดลีนมีปัญหา

มือข้างหนึ่งของเจเรมี่โอบไหล่เมเดลีนเอาไว้และดึงเธอเข้ามาแนบอกของเขา ส่วนอีกข้างจับไม้เท้าที่ฟาดลงมา หลังจากเขาเข้ามารับไม้เท้าเอาไว้ น้ำเสียงเย็นยะเยือกก็หลุดออกมาจากริมฝีปากของเขา “ตราบเท่าที่ผมยังมีชีวิตอยู่ จะไม่มีใครหน้าไหนมาทำร้ายลินนี่ได้อีก”

อีวอนสั่นกลัวและหวาดหวั่นไปถึงกระดูกดำเมื่อมองหน้าพวกเขา

คาเลนไม่ยอมลดความเดือดดาลของเธอลง เธอชี้หน้าเมเดลีนด้วยสีหน้าที่ซีดเซียว “เจเรมี่! ยัยผู้หญิงคนนี้มันทำให้แม่แกหัวแตก มันยังกล้าขโมยเครื่องเพชรกับกระเป๋าสตางค์ฉันไปอีก! แค่นี้ก็ชัดเจนพอแล้วว่า มันอยากจะลองดีกับฉัน!”

“ให้ตายเถอะ” เจเรมี่หัวเราะเบา ๆ “ลืมไปแล้วหรือไง ว่าตอนนี้ลินนี่เป็นทั้งคนรวยแล้วก็มีชื่อเสียงด้วย เธอไม่มีทางแตะต้องเงินของคุณ แม้ว่าจะมีเงินติดตัวอยู่แค่สตางค์เดียวก็ตาม”

วิส์ตันเข้ามาในห้องหลังจากได้เสียงวุ่นวายที่เกิดขึ้น

เขาเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นทันที และเอ่ยขึ้นอย่างหนักแน่น “ไม่มีทาง ทำไมเมเดลีนจะต้องขโมยเครื่องเพชรกับกระเป๋าสตางค์คุณไปด้วย”

“นี่คุณก็เข้าข้างมันอีกคนหนึ่งเหรอ?” คาเลนโกรธมากเสียจนเกือบจะอาเจียนออกมาเป็นเลือด

ณ ตอนนั้นเอง ผู้ดูแลของนายท่านอาวุโสก็เดินเข้ามาใกล้อย่างระมัดระวัง “ขอโทษนะคะ คือฉัน… ฉันทราบว่าใครคือคนที่ทำร้ายนายหญิงเมื่อสักครู่นี้ค่ะ”