“ไม่มีเรื่องอะไรที่เกี่ยวข้องกับลินนี่ทั้งนั้น เพราะผู้หญิงคนนี้คือคนร้ายตัวจริง” เจเรมี่ส่งสายตาเย็นชาไปหาอีวอนที่ยืนสั่นเทาอยู่ในมุมของห้อง “เธอจะเอาแต่ซ่อนตัวอยู่ตรงนั้นไปตลอดก็ได้นะ แต่ฉันบอกได้เลยว่าความจริงจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไป เธอคิดว่ายังจะโต้เถียงและปกป้องตัวเองได้อยู่อีกเหรอ?”
“...”
คาเลนรู้สึกสับสนมึนงง “มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน?”
วินส์ตันเดินเข้าไปถอดหน้ากากอีวอนออกก่อนที่จะผลักเธอล้มลงต่อหน้าคาเลน “ดูหน้าหล่อนดี ๆ สิ ผู้หญิงคนนี้แหละ คือคนที่ทำร้ายคุณและขโมยกระเป๋าสตางค์กับเครื่องเพชรคุณไป!”
เมื่อมองไปยังหญิงสาวตรงหน้า คาเลนแทบจะครองสติไว้ไม่อยู่
“อีวอน!”
“ไม่ใช่ฉันนะคะ คุณป้าคาเลน!” อีวอนแก้ตัวอย่างไร้สติ “เมเดลีนเป็นคนวางกับดักนี้ขึ้นมาเพื่อหลอกล่อฉัน! ไม่ใช่ฉันจริง ๆ นะคะ ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น คุณคือคุณป้าของฉัน เป็นครอบครัวที่ฉันเหลืออยู่เพียงคนเดียวในเกลนเดล ทำไมฉันถึงต้องตีและขโมยของของคุณป้าไปด้วยล่ะคะ? มันไม่ใช่ฉันแน่นอน!”
“เธอถูกเปิดโปงความผิดขนาดนี้ แล้วยังพยายามโยนความผิดให้กับลินนี่อีกเหรอ?” เจเรมี่หมดความอดทน “แล้วความจริงที่ว่าเธอย่องเข้ามาในห้องนอนของคุณปู่ เพื่อที่จะแอบฆ่าเขาโดยการเอาหมอนอุดจมูกให้เขาขาดอากาศหายใจ แค่นี้ก็เพียงพอที่จะเป็นหลักฐานของคดีนี้ได้แล้ว”
“เปล่านะ ฉันไม่ได้…” อีวอนพยายามบีบน้ำตาเรียกความสงสาร “ไม่ใช่ฉันนะคะ คุณป้าคาเลน คุณป้าต้องเชื่อฉันนะคะ!”
คาเลนซับน้ำตาหลานสาวผู้เป็นที่รัก และหันมามองหน้าเมเดลีน “เป็นแก ไม่ใช่เหรอ นังเมเดลีน? การที่แกทำทั้งหมดเป็นเพราะว่าแกอยากจะโยนความผิดให้อีวอนสินะ! อีวอนเป็นเด็กสาวไร้เดียงสาที่ฉันเลี้ยงดูมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก แล้วเธอจะทำแบบนั้นได้อย่างไร? และนี่ยังไม่ได้นับว่าฉันเป็นป้าแท้ ๆ ของเธออีกนะ!”
เมเดลีนไม่มีอารมณ์จะโต้เถียง เธออธิบายเรื่องาวอย่างสงบนิ่ง “ที่ฉันจงใจบอกคุณว่าฉันเป็นคนทำร้ายคุณเอง ทั้งหมดทำไปเพื่อให้คนร้ายตัวจริงหลงกล ฉันจงใจให้คนร้ายตัวจริงระแวดระวังตัวให้น้อยลง”
“อะไรนะ?” คาเลนตะลึงงัน ที่เธอสารภาพออกมาเพื่อว่ามีจุดประสงค์แบบนี้เองเหรอ?
เมเดลีนอธิบายต่อโดยไม่ได้รอให้คาเลนไตร่ตรองเรื่องราวอย่างถี่ถ้วน
“คุณจำได้ใช่ไหมคะ ตอนที่คุณปู่ชี้ไปตรงทางเข้าและเอาแต่พูดว่า ‘วอน’ ในวันนั้น? ทั้งเจเรมี่และฉันต่างคิดว่าพวกเราหูฝาดไป คุณปู่อาจพยายามบอกว่า ‘พื้น’ ก็ได้เพราะว่ามีเลือดกระเด็นอยู่ที่พื้นเต็มไปหมด แต่ความจริงแล้ว คุณปู่พยายามชี้นิ้วไปที่อีวอนซึ่งกำลังเดินออกไปจากบ้านพร้อมคุณต่างหาก”
“...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...