เธอกำหมัดแน่นด้วยความเดือดดาลก่อนจะหันหลังผลักคาเลนให้พ้นทาง จากนั้นวิ่งตรงไปที่ประตู
“โอ๊ย!” ด้วยความไม่ระวัง คาเลนกระเด็นไปชนเข้ากับวินส์ตัน
“ดูแลคุณปู่ด้วยนะ ลินนี่ ผมจะไปจับตัวเธอมาเอง” เจเรมี่พลันรีบวิ่งตามตัวเธอไป
“ยัยผู้หญิงไม่รักดี! ฉันไม่น่าเลยชุบเลี้ยงยัยคนอกตัญญูนี่ไว้เลยจริง ๆ!” คาเลนตะโกนด่า
ผู้ดูแลสาวซึ่งยืนอยู่หลังรถเข็นของนายท่านอาวุโสชำเลืองมองเมเดลีนอย่างละอายใจ “ต้องขออภัยเป็นอย่างสูงค่ะ คุณครอว์ฟอร์ด ฉันเข้าใจคุณผิดไป”
“ชื่อของฉันคือ เอวลีน มอนต์โกเมอรี เรียกฉันว่า คุณมอต์โกเมอรีก็ได้ค่ะ” เมเดลีนยิ้มอย่างอ่อนโยน “ฉันไม่โทษคุณเพียงเพราะคุณพูดความจริงหรอกค่ะ”
เธอเดินตรงมาหานายท่านอาวุโสวิทแมนพร้อมรอยยิ้มกว้าง “น่าอายจริง ๆ เลยค่ะคุณปู่ หนูไม่รู้จริง ๆ ว่าคุณปู่พูดได้คล่องแคล่วขนาดนี้แล้ว”
นายท่านอาวุโสวิทแมนตอบกลับด้วยสายตาที่ลุ่มลึก “หนูโดนใส่ร้ายป้ายสีอีกครั้งแล้วนะ หลานรักของปู่”
เมเดลีนปฏิเสธพร้อมรอยยิ้ม “ความเข้าใจผิดจะได้รับการคลี่คลายไม่ช้าก็เร็วค่ะ หนูไม่ได้กลัวที่จะถูกเข้าใจผิดนะคะ แต่หนูกลัวว่าคนเหล่านั้นจะไม่ยอมรับความผิดที่ตนทำ แม้ว่าความจริงจะตั้งอยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้วก็ตาม”
คาเลนรู้สึกละอายใจยิ่งนักเมื่อรู้สึกได้ว่าคำพูดที่เมเดลีนเอ่ยหมายถึงเธอ
“พ่อต้องขอโทษลูกด้วยใจจริงนะ เมเดลีน ขอโทษที่พ่อใช้คำพูดที่โหดร้ายและเคยกล่าวหาลูกตอนที่เข้าใจผิดว่าลูกเป็นคนวางยาพิษนายท่านอาวุโสน่ะ” วินส์ตันกล่าวคำขอโทษ ทั้งทัศนคติและน้ำเสียงของเขามีแต่ความจริงใจ ความเห็นอกเห็นใจทอประกายอยู่ในดวงตาของเขา ซึ่งเมเดลีนไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะได้เห็น
“ลูกต้องทนทุกข์ทรมานกับคำครหาและคำด่ามามากมายตั้งแต่แต่งงานเข้ามาอยู่ในบ้านวิทแมน ตอนนี้พ่อคิดว่าสิ่งเหล่านั้นไม่มีอะไรพิสูจน์ได้เลย พ่อเองเข้าใจได้อย่างแจ่มแจ้งเลยนะ ว่าทำไมลูกถึงเกลียดพวกเราและต้องการแก้แค้นมากขนาดนี้”
ความอบอุ่นที่อยู่ในดวงตาของวินส์ตันส่องประกายในขณะที่พยุงคาเลนขึ้น “ขอโทษเมเดลีนเสียสิ ในฐานะแม่สามี ถ้าคุณฉุกคิดสักนิด เมเดลีนจะไม่เจ็บปวดในฐานะลูกสะใภ้มานานหลายปีขนาดนี้”
“...” คาเลนอึกอักและพยายามที่จะดิ้นให้หลุดออกจากมือของวินส์ตันที่กำแขนเธอไว้ “ฉันต้องทำอะไรอีกล่ะ? อย่างนี้ก็เหมือนฉันเป็นคนไปทำร้ายเธอน่ะสิ”
“นี่คุณยังจะบอกว่าคุณไม่เกี่ยวอะไรอยู่อีกเหรอ? นี่คุณจะบอกว่าไม่เคยทำร้ายเมเดลีนเลยเหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...