บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 635

เขาหันหลังกลับมาเห็นสายตาของเมเดลีนที่มีความสุข เขาตอบกลับเธอด้วยรอยยิ้มอันแสนหล่อเหลา “ผมก็อยากพูดแบบนั้นกับคุณเหมือนกัน ลินนี่”

“ถ้างั้น ตอนที่เห็นว่านายยืนมองฉันด้วยสายตาที่ผิดหวังมาก ๆ ตรงทางเข้าเมื่อเช้านี้ นายรู้อยู่แล้วสินะว่าฉันจงใจพูดแบบนั้นออกไป?” เมเดลีนเอ่ยถาม

เจเรมี่พยักหน้า และหันหลังเดินตรงมาหาเมเดลีน สายตาของเขาดูนุ่มนวลยิ่งกว่าแสงจันทร์ในคืนนี้เสียอีก “ผมจะไม่เชื่อคุณได้ยังไง? ผมเคยทำผิดพลาดมาแล้วครั้งหนึ่ง ดังนั้นผมจะไม่มีวันทำอีกเด็ดขาด”

เขาเผยรอยยิ้มเล็ก ๆ และส่งสายตาที่มาจากใจจริงให้แก่เธอ “ผมเคยบอกคุณก่อนหน้านี้แล้วนี่ ลินนี่ ผมจะเชื่อคุณแม้ว่าคุณจะโกหกผมก็ตาม ไม่ว่าจะอยู่ในนรกหรือหุบเหวลึก ตราบใดที่คุณอยู่ตรงนั้น ผมพร้อมที่จะกระโดดลงไปหาคุณอย่างไม่รีรอแน่นอน”

“เหรอ?” เมเดลีนยิ้มออกมาอย่างมีความหมายแฝงอยู่ “แล้วทำไมวันนั้นนายถึงหันหลังเดินจากไปตอนที่ฉันจมน้ำล่ะ?

วันนั้นที่เธอจมน้ำ?

เจเรมี่นิ่งไปชั่วครู่

เขากระโดลงไปช่วยเธออย่างไม่ลังเล และลากเธอกลับขึ้นมาที่ชายฝั่ง

หัวใจของเขาเจ็บปวดเสียจนรู้สึกเหมือนจะขาดใจให้ได้ตอนที่เห็นว่าเธอไม่ยอมฟื้นคืนสติ

แล้วทำไมถึงกลับกลายเป็นว่าเขาหันหลังและเดินหายไปได้?

“พรุ่งนี้ 9 โมงเช้า ฉันจะไปรออยู่ที่ว่าการในตัวเมืองนะ เจเรมี่ เราไปจบเรื่องหย่ากันอย่างเป็นทางการเถอะ”

สติของเจเรมี่แตกละเอียดเป็นชิ้น ๆ เมื่อได้ยินคำว่าหย่ากัน

เขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้อธิบายเรื่องวันนั้นขณะที่หัวใจของเขาแตกสลายจนไม่เหลือชิ้นดีอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม ปล่อยให้เธอเข้าใจผิดไปแบบนี้คงจะดีกว่า เพราะว่าอย่างน้อย เธอจะได้มีความมุ่งมั่นเช่นนี้ต่อไปโดยไม่มีความลังเลใด ๆ มาสั่นคลอนเธอได้อีก

เขาซ่อนความไม่เต็มใจและอาการปวดหัวไว้ใต้รอยยิ้มที่ส่งให้หญิงสาวผู้สง่างามตรงหน้า และพยักหน้าตอบรับ “ได้สิ พรุ่งนี้ 9 โมงเช้า ที่ที่ว่าการในตัวเมือง แล้วเจอกันที่นั่นนะ”

เมเดลีนพยักหน้ารับ “แล้วเจอกันนะ”

แม้ว่าเสียงที่เปล่งคำตอบออกไปจะดูเป็นธรรมชาติ แต่ความจริงดูเหมือนว่าหัวใจของเธอเต้นไปตามจังหวะเพลงที่เจ็บปวดเมื่อตอนที่ฝืนยิ้มออกมา

เธอหันหน้ากลับไปมองไฟส่องสว่างที่เรียงรายตามถนน เธอรู้สึกว่าสายตาของเธอพร่ามัวไปชั่วขณะ

เมเดลีนเปิดคอมพิวเตอร์และค้นหาคลิปวิดีโองานแต่งงานของเธอกับเจเรมี่เมื่อหลายปีก่อนในอินเทอร์เน็ต

คลิปวิดีโอฉายภาพที่เธอจำไม่ได้ ในคลิปนั้นเธอกำลังถือช่อดอกไม้เอาไว้ แม้ว่าจะอยู่ภายใต้ผ้าคลุมหน้า รอยยิ้มที่แสนจะมีความสุขของเธอเด่นชัดออกมา

ชายหนุ่มรูปงามท่าทีเงียบขรึมยืนอยู่ตรงหน้าเธอ หน้าตาของเขาราวกับเทพบุตรก็ว่าได้

เมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ ท่าทีของเขาช่างไร้อารมณ์และสายตาของเขาช่างเย็นชา

แต่เมื่อมองเข้าไปภายในนั้น เขาไม่ละสายตาไปจากใบหน้าของเธอเลย แม้ว่าท่าทีของเขาจะไม่ได้มีอะไรไปมากกว่าความห่างเหิน แต่สายตาของเขากลับทอประกายความเบิกบานใจออกมาอย่างอบอุ่น แม้ว่านั้นจะเป็นเพิ่งแค่เสี้ยววินาทีเดียวก็ตาม

เมเดลีนเล่นคลิปวิดีโอซ้ำ ๆ และความอบอุ่นที่ทอประกายออกมาจากดวงตาของเจเรมี่ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้เลย

แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าสิ่งเหล่านี้จะไร้ซึ่งความหมายอีกต่อไปแล้ว

เธอเคยโผบินหยอกล้อกับเขาอย่างเอาใจใส่ราวกับผีเสื้อกลางคืนตัวน้อยกับเปลวไฟอันโชติช่วง ในตอนนั้น เมื่อเธอรู้สึกหายใจแทบไม่ไหวอีกต่อไป เธอจึงรู้ว่าเธอหมดสิ้นแล้วซึ่งความรักอันบริสุทธิ์ที่เคยมีให้เขา