เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 645

เอโลอิสเหนื่อยใจที่จะต้องต่อล้อต่อเถียงกับคาเลน เธอเงยหน้าขึ้นไปมองดวงตาที่สวยงามแต่กลับไร้ซึ่งแววของเขา เธอถอนหายใจและเอ่ยถาม “เจเรมี่ ฉันขอถามเธออะไรบางอย่างจะได้ไหม? เธอรักลูกสาวฉันไหม?”

คำถามนั้นทำให้เจเรมี่ประหลาดใจเล็กน้อย

“ตอบฉันมา เธอรักเอวลีนไหม?” เอโลอิสเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเชิงบังคับ

ดวงตาของเจเรมี่อ่อนโยนลง “แน่นอนครับ ผมรักเธอ”

“ถ้างั้น เพราะว่าเธอรักลูกสาวฉันจริง ฉันจึงมาที่นี่เพื่อบอกสิ่งนี้กับเธอ เอวลีนจะกลับไปที่เมืองเอฟกับเฟลิเป้พรุ่งนี้ และอาจจะไม่กลับมาอีกเลย”

ดวงที่ไร้ชีวิตชีวาของเจเรมี่ถูกแต่งแต้มไปด้วยความเปล่าเปลี่ยวและเศร้าโศก

“ผมรู้ครับ”

“อย่างนั้นเหรอ” เอโลอิสดูปฏิกิริยาอันนิ่งสงบของชายหนุ่มอย่างประหลาดใจ

เจเรมี่กระตุกยิ้ม “สิ่งสุดท้ายที่ผมจะทำให้เธอได้ คือไม่เข้ากวนใจและเกี่ยวข้องใด ๆ กับเธออีก”

เอโลอิสประหลาดใจกับคำพูดของชายหนุ่ม

เมื่อเห็นว่าเจเรมี่จับราวบันไดและหันหลังเดินกลับขึ้นไปชั้นบน เธอจึงก้าวมาด้านหน้า “พรุ่งนี้เช้า ตอน 10 โมง 30 นาที จะมาหรือไม่มา ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเธอเอง” หลังจากพูดจบ เอโลอิสก็เดินจากไป

เจเรมี่หยุดชะงักครู่หนึ่ง และเดินขึ้นไปชั้นบน

คาเลนเดินตามเจเรมี่ขึ้นมาและพูดกรอกหูเขาอยู่อย่างนั้น “เจเรมี่ ลูกห้ามไปนะ ลูกกับเมเดลีนไม่เหมาะสมกับเลยนะ”

“เจเรมี่ ฟังคำแม่นะ มีผู้หญิงบนโลกใบนี้ที่ดีกว่าเมเดลีนถมเถไป ลูกไม่จำเป็นต้องคิดเรื่องเธออีกแล้วนะ”

เจเรมี่เมินเฉยทุกคำพูดที่คาเลนพยายามกรอกหูเขา

เขาค่อย ๆ ย่างก้าวเข้าไปในห้องนอนที่เคยมีภาพสะท้อนความทรงจำของเขาและเมเดลีน

แต่ตอนนี้ ไม่มีกลิ่นอันหอมหวานของเธอหลงเหลืออยู่อีกแล้ว มีเพียงแค่ความเปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย

เขามองอัลบั้มภาพแต่งงานของพวกเขาด้วยดวงตาอันมืดบอดและกำภาพใบนั้นไว้ในมือ ปลายนิ้วของเจเรมี่เย็นเฉียบ ความหนาวเหน็บแผ่ซ่านเข้าไปกัดกินหัวใจของเขา

‘ลินนี่ ตราบใดที่คุณมีความสุข ผมก็เป็นสุขด้วยเหมือนกัน ถึงแม้ว่าจะหลงเหลือช่องว่างและความเสียใจที่ผมไม่สามารถลบเลือนไปได้ก็ตาม

‘ลินนี่ ผมเพิ่งจะเข้าใจว่ามีคนบนโลกใบนี้ที่ไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันได้ เพราะเรื่องจังหวะเวลาอยู่จริง ๆ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ