บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 646

ปัจจัยอื่น?

ก่อนที่เจเรมี่จะดำดิ่งสู่ห้วงแห่งความคิด ภาพของเมเดลีนปรากฏขึ้นภายในจิตใจ

‘ลินนี่ นี่ก็ผ่านมาสามเดือนแล้วนะ ผมอยากรู้ว่าคุณเป็นอย่างไรบ้าง?’

มีบางคนวิ่งผ่านร่างเจเรมี่ไปอย่างไว คนนั้นกระแทกไหล่และเอกสารข้อมูลการรักษาร่วมถึงรายงานตรวจร่างกายของเขาหล่นเกลื่อนพื้น “ขอโทษครับ ผมกำลังรีบ”

ชายหนุ่มที่ชนเขาขอโทษและวิ่งหายไป

เจเรมี่รู้สึกขุ่นเคืองอยู่ภายในเพราะว่าความคิดของเขาถูกขัดจังหวะอย่างไม่ทันตั้งตัว เขาก้มลงไปเก็บเอกสารที่เกลื่อนพื้น

“คุณคะ นี่ของคุณค่ะ”

เสียงอันอ่อนหวานและอ่อนโยนของหญิงสาวดังขึ้นตรงหน้าเขา จากนั้นเธอส่งเอกสารข้อมูลบันทึกการรักษาที่เจเรมี่ทำตกคืนมา

เจเรมี่กำลังจะเงยหน้าขึ้นไปขอบคุณเธอ แต่ทันใดนั้นเธอดึงแขนเขามาทางด้านหลัง

“ระวังรถค่ะ” เธอเอ่ยอย่างอ่อนโยน

หลังจากที่เจเรมี่ทรงตัวได้แล้ว เขาก็รีบดึงแขนเขากลับมา “ขอบคุณครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ” หญิงสาวคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร เธอมองไปยังเจเรมี่อย่างใกล้ชิดด้วยดวงตาคู่งามรูปทรงอัลมอนต์ “คุณคะ หรือว่าคุณจะมองไม่เห็น?”

เมื่อไม่ได้ยินคำตอบใดออกจากปากเจเรมี่ หญิงสาวคนนั้นรีบกล่าวคำขอโทษ “ฉันขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะละลาบละล้วงคุณ”

วินส์ตันขับรถมารับลูกชายและเห็นว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังพูดคุยอยู่กับเจเรมี่ เขาเดินลงจากรถและเดินตรงไปหา “คุณคือ…”

เขาพูดยังไม่ทันจบประโยค เขาก็มีท่าทีชะงักไปถนัดตา

หญิงสาวคนนั้นยิ้มและยื่นนามบัตรมาให้ “สวัสดีค่ะ นี่เป็นนามบัตรของฉันนะคะ”

วินส์ตันมองหน้าเธอขณะหยิบนามบัตรมาจากมือ และชำเลืองมองอีกครั้ง “เฟลิซิตี้ วอล์คเกอร์ จิตแพทย์?”

“คุณเป็นจิตแพทย์เหรอครับ?” เจเรมี่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

เฟลิซิตี้พยักหน้าพลางยิ้ม “ค่ะ ฉันเป็นจิตแพทย์และคุณลุงของฉันทำงานอยู่ที่นี่ ฉันมาพบเขาช่วงเสาร์อาทิตย์นี้น่ะค่ะ ถ้างั้น ฉันไม่รบกวนคุณแล้วค่ะ” เธอหันหลังเดินเข้าไปหลังจากพูดจบ

แม้ว่าจะมองไม่เห็น แต่เจเรมี่สามารถรับรู้ความผิดปกติของวินส์ตันได้

“เป็นอะไรไปครับพ่อ? ผู้หญิงคนนั้นมีอะไรรึเปล่า?”

ตลอดสามเดือนที่ผ่านมานี้เขาซูบผอมลงไปเยอะ แต่เขาไม่คิดว่านิ้วเขาจะเล็กลงขนาดนี้

ในขณะนี้กำลังคิดถึงเรื่องเธอย่างเพลินใจ แหวนแต่งงานก็หลุดออกนิ้วเขา

สายตาของเขาเปลี่ยนทิศทางในทันที เขาได้ยินเสียงแหวนตกกระทบกับพื้น

เขารีบก้มตัวลงและพยายามคลำหาไปรอบ ๆ แต่ไม่เจออะไรเลยนอกจากขี้ดินและใบไม้แห้ง

คิ้วของเขาผูกกันเป็นปมและเขาเริ่มกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ

เขาพลันคิดถึงและเข้าใจความรู้สึกในช่วงเวลาเดียวกันกับตอนที่เมเดลีนต้องก้มลงไปหาของที่พื้นอย่างกังวล

แหวนแต่งงานวงนี้เป็นเพียงสิ่งที่เดียวที่สามารถยืนยันสายสัมพันธ์ที่เขาเคยมีต่อเมเดลีน

สำหรับเขาแล้ว สิ่งนี้เป็นสมบัติล้ำค่าเพียงชิ้นเดียว

เขากวาดมือหาจนฝุ่นตลบ หลังจากนั้นไม่นาน เสียงก้าวเดินที่คุ้นหูเดินแหวกใบไม้เข้ามาใกล้เขาอย่างไม่คาดคิด

“กำลังหาแหวนวงนี้อยู่เหรอ?”