เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 649

“ลินนี่?” เขาเอ่ยถามออกไปอย่างไม่แน่ใจ หัวใจที่ตื่นกลัวของเขาเต้นระรัวเหมือนกับวันที่เขาพบเมเดลีนที่วิทยาลัย เขาประหม่าไปหมด

เจเรมี่ไม่รู้ว่าเธอจะมีความสุขหรือไม่ พระเจ้าประทานโอกาสมาให้เขาได้เชยชมหญิงอันเป็นที่รักอีกครั้ง แต่เขากลับเห็นเพียงความดำมืด

เมเดลีนจ้องมองใบหน้าอันหล่อเหลาที่อยู่ตรงหน้า ดวงตาของเขาแสดงท่าทีที่ก้ำกึ่งระหว่างความเย็นชาและความอ่อนโยน

เธอเดินตรงเข้ามาเขาอย่างสบายใจ “ดูเหมือนว่าขานายจะหายดีแล้วนะ”

เมื่อได้ยินเสียงของเมเดลีน หัวใจของเจเรมี่เหมือนมีกระแสน้ำแห่งความปลื้มปีติที่หาสิ่งใดมาเปรียบได้ยากไหลทะลักเข้ามา

เพียงแค่คำพูดของเธอก็ทำให้เขาสั่นไหวได้

หรือว่าลินนี่มาที่นี่เพราะว่าจะมาดูว่าเขาหายแล้วรึยัง ใช่ไหม?

เมื่อคิดได้เช่นนั้น ริมฝีปากของเขาเผยให้เห็นรอยยิ้มที่แสนดีใจ แต่เขาดีใจได้เพียงเสี้ยววิ เสียงอันเย็นชาของเมเดลีนดังขึ้นอีกครั้ง “ฉันไม่ได้ทำอะไรให้นาย ดังนั้น ฉันไม่ได้ติดค้างอะไรนายอีก”

หัวใจของเจเรมี่ถูกฉาบไปด้วยน้ำแข็งอีกครั้ง แต่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขายังเปื้อนรอยยิ้มอยู่ “ลินนี่ คุณไม่เคยติดค้างอะไรผมเลย ผมต่างหากล่ะที่ติดค้างคุณมากมาย”

“นายไม่ได้ติดค้างอะไรฉัน ถ้าหมายถึงชีวิต ก่อนหน้านี้ นายชดใช้มาให้ฉันหมดแล้ว ถ้ายังเหลือสิ่งนายติดค้างฉันอยู่ คงจะเป็นใบหย่านั่นแหละ นายยังไม่ได้ชดใช้สิ่งนั้นเลย”

เมเดลีนเดินตรงมาหาเขา “ฉันจะอยู่ที่เกลนเดลนี่หนึ่งอาทิตย์ ฉันหวังว่าคุณจะสามารถสละเวลาสักครึ่งวันไปพบฉันที่ที่ว่าการในตัวเมืองได้สักหน่อยนะคะ คุณวิทแมน”

หลังจากยืนฟังคำพูดของเมเดลีนอย่างเงียบ ๆ เจเรมี่ไม่ประหลาดใจกับคำพูดเหล่านั้น เขาพยักหน้าพลางยิ้ม “ได้สิ”

คำตอบของเขาตรงไปตรงมา ราวกับว่าไม่มีความรู้สึกโหยหาหลงเหลืออยู่ในตัวเขาอีก

หัวใจของเมเดลีนจมหายลงไปในความรู้สึกบางอย่าง เธอมองใบหน้าที่งดงามและอ่อนโยนของเขา ริมฝีปากสีชมพูได้รูปอ้าออกน้อย ๆ

“ได้เลย มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว”

เจเรมี่ตอบกลับเธอด้วยรอยยิ้ม เขาซ่อนความรู้สึกไม่เต็มใจและความรู้สึกโหยหาไว้ในใจอย่างมิดชิด “ผมมีบางอย่างต้องไปทำ คุณปู่อยู่ในสวนนะ คุณไปคุยกับคุณปู่สักหน่อยสิ” เจเรมี่พูด และหันหลังเดินออกไป

เมเดลีนรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างประหลาดไป แม้ว่าเจเรมี่จะมองตรงมาที่เธอยืนอยู่ แต่สายตาของเขาเหมือนกับไม่ได้จ้องมองเธอ

ดูเหมือนกับว่าเขาไม่เห็นเธออยู่ในสายตาอีกแล้ว

เมเดลีนมองดูเจเรมี่หันหลังและเดินเข้าไปในบ้านอย่างช้า ๆ เธอรู้สึกแปลก ๆ

มือซ้ายของเขาแกว่งไปแกว่งมาด้านหน้า และนิ้วนางข้างซ้ายของเขาว่างเปล่า

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ