เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 648

“แม่คะ หนูจะได้เจอพี่แจ็คแล้วใช่ไหมคะ?” เสียงอันอ่อนโยนของลิเลียนสดใสราวกับกระแสน้ำในลำธาร ช่างอ่อนหวานเหลือเกิน

ทั้งดวงตาและริมฝีปากของเมเดลีนยิ้มรับพร้อมกัน “แม่จะโกหกลิลลี่ทำไมล่ะจ๊ะ? อีกไม่นานลูกจะได้เจอพี่แจ็คแล้วละ”

“ดีเลยค่ะ หนูอยากจะให้อมยิ้มอันโปรดกับพี่แจ็คไว ๆ” ลิลลี่ปรบมือน้อย ๆ อย่างดีใจ

เสียงปรบมือดีใจกระทบเข้าหูเขา ราวกับเครื่องเคาะจังหวะอันโตที่กระแทกเข้าที่หัวใจของเขา เจเรมี่รู้สึกเจ็บตรงที่หัวใจทุกครั้งที่ได้ยินเสียงปรบมือ

เขาสัมผัสได้ว่าเมเดลีนเดินหัวเราะผ่านหน้าเขาไปไม่ถึงคืบ

เขาจินตนาการถึงรอยยิ้มบนใบหน้าเธอ และนึกถึงด้านที่อ่อนโยนและใจดีของเธอในฐานะแม่และภรรยาที่ดี เขาจินตนาการว่าเธอกำลังนอนหลับอยู่อย่างสงบในอ้อมแขนของผู้ชายอีกคน ดวงตาของเจเรมี่แดงขึ้นจากสายลมที่พัดผ่านมา

เขาหันหลังและเดินจากเมเดลีนไป...

เมื่อลิเลียนเห็นแจ็คสันเป็นครั้งแรก เด็กน้อยทั้งสองดีต่อกันมาก เมื่อรู้ว่าปาร์ตี้ครั้งนี้จัดขึ้นให้พวกเขาสองคนพี่น้อง ทั้งสองก็ดีใจเป็นพิเศษ

แม้คำว่า ‘ญาติสนิท’ จะมีความหมายที่คลุมเครือสำหรับพวกเขาทั้งสองตั้งแต่ยังเล็ก ๆ แต่ตอนนี้ความสุขของพวกเขาคือของจริง

ฌอนและเอโลอิสเตรียมของขวัญไว้ให้ลิเลียนเรียบร้อยแล้ว

เมื่อมองไปยังตุ๊กตาน้อยน่ารัก คู่สามีภรรยายิ้มออกมาอย่างเป็นสุข

พวกเขาทั้งสองคิดว่าเด็กน้อยทั้งสองคนเข้ากันได้ดี แม้ว่าจะมีแม่คนเดียวกัน แต่ต่างพ่อก็ตาม

เมเดลีนมองไปยังสองคนพี่สองที่กำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน และหยุดคิดถึงภาพของเจเรมี่ที่อยู่ในใจไม่ได้

เมื่อเห็นว่าเฟลิเป้เดินไปด้านนอกเพื่อคุยโทรศัพท์ เมเดลีนรีบเดินมานั่งด้านข้างเอโลอิสทันที “แม่คะ อาการบาดเจ็บที่ขาของเจเรมี่หายดีแล้วรึยังคะ?”

ในระหว่างที่กำลังมองดูเด็กน้อยสองคนเล่นกันอย่างมีความสุข เอโลอิสพลันได้ยินคำถามจากปากของเมเดลีน

“เขาได้รับบาดเจ็บเพราะเข้ามาช่วยชีวิตหนู คงดีที่สุดถ้าเขาไม่เป็นไรแล้วตอนนี้” เมเดลีนรีบกลบเกลื่อน

เอโลอิสพยักหน้าแสดงความเข้าใจ “ขาของเขาหายแล้วล่ะ แต่ว่าตาของเขา…”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ