เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 665

เจเรมี่จะสามารถทนให้ผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ใช้คำพูดที่หยาบคายและหื่นกามแบบนั้นกับเรือนร่างของเมเดลีนได้อย่างไร? สายตาของเขาเต็มไปด้วยความอาฆาต และคำพูดของเขาเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือกเช่นกัน

“แม้ว่าพวกนายจะเป็นพวกใช้สมองแค่ซีกเดียวแล้วก็มือห่างตีนห่าง แต่พวกนายก็ตาแหลมดีนี่ เธอคือภรรยาของฉันเอง”

น้ำเสียงของเขาเบาลง และด้วยประสาทการได้ยินที่ดีมากขึ้น เขาต่อยหน้าอันธพาลทั้งสามล้มกระแทกพื้นราวกับฟ้าผ่า

“โอ้ย โอ้ย!” อันธพาลที่ชื่อว่าเนทร้องตะโกนออกมา เลือดไหลออกมาจากมุมปาก

เจเรมี่ดึงมือของเขากลับมาและโอบกอดเมเดลีนอีกครั้ง ราวกับกางปีกสีขาวนวลป้องกันเธอจากภยันตราย

สายฝนเริ่มลงเม็ดหนักมากยิ่งขึ้น แต่เมเดลีนกลับรู้สึกถึงความอบอุ่นจากร่างกายของเจเรมี่ที่ส่งผ่านมาหาเธอ ความอบอุ่นนี้ทำให้เธอรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

แม้ว่าดวงตาจะมองไม่เห็น แต่ประสาทรับรู้ของเจเรมี่ยังเฉียบคมอยู่และยังสามารถจับทิศทางได้จากจังหวะของลมหายใจ

“ถ้าพวกนายไม่อยากตาย ก็ขอโทษภรรยาของฉันเดี๋ยวนี้”

เจเรมี่สั่งอันธพาลทั้งสามด้วยน้ำเสียงที่ดุดันจนทำให้พวกเขาสั่นกลัว

เมื่ออันธพาลคนหนึ่งที่ชื่อวอลเตอร์กำลังจะขอเอ่ยคำขอโทษ หนึ่งในพวกนั้นกลับรู้สึกได้ถึงดวงตาที่แปลกประหลาดของเจเรมี่

“เนท ฉันคิดว่าไอ้หน้าละอ่อนนี่มันตาบอดว่ะ”

“อะไรนะ? คนตาบอด?”

“ฮาฮา… แล้วแกจะไปกลัวอะไรกับไอ้คนตาบอดนี่วะ?”

ชายหนุ่มที่ชื่อว่าเนทพลันดึงมีดพกออกจากกระเป๋ากางเกง

ใต้แสงจันทร์ ใบมีดส่องประกายเงาวับด้วยแสงสีเงิน คมมีดหันมาทางเจเรมี่

เมเดลีนกำลังจะพูดอะไรบางอย่างกับเจเรมี่ แต่ตอนนั้นเธอรู้สึกได้ว่าเขากำลังกอดเธอแน่นขึ้น

“เจเรมี่ พวกนั้นมีมีด” เธอเงยหน้าขึ้นไปมองเขา จากมุมนี้ คางที่ได้รูปของเขาช่างงดงามและให้ความรู้สึกว่าเขาเป็นชายหนุ่มที่กล้าหาญ ในขณะที่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะปกป้องเธอ ถึงกระนั้น ดวงตาและคิ้วของเขากลับให้ความรู้สึกที่นุ่มนวลอย่างมาก

“อย่ากลัวไปเลย ผมอยู่นี่แล้ว”

เขาปลอบประโลมหัวใจที่มีความกังวลครอบงำอยู่อย่างอ่อนโยน

“ผมจะไม่ปล่อยให้พวกนั้นแตะต้องคุณแม้แต่ปลายผมแน่นอน เชื่อใจผมนะ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ