เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 666

หลังจากที่โดนสเปรย์พริกไทยไป ชายฉกรรจ์คนนั้นขว้างมีดทิ้งเพราะความเจ็บปวดและลงไปชักดิ้นชักงอยู่บนพื้นพร้อมใบหน้าที่ซีดเซียว

“ไปให้พ้น!”

เมเดลีนไล่ตะเพิดอย่างไม่ปรานี

ชายอีกสองคนที่เหลือเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าและรู้สึกหวาดกลัวมากเสียจนวิ่งหนีหายไป

เมเดลีนรีบโทรเรียกเจ้าหน้าที่ตำรวจมา แต่หลังจากที่เห็นเลือดไหลออกมาจากแขนของเจเรมี่ไม่หยุดและฝนตกหนักขึ้น เธอจึงทนรอให้เจ้าหน้าที่ตำรวจมาไม่ไหวอีก ดังนั้นเธอจึงพาเจเรมี่ขึ้นรถ

“ฉันจะพาคุณไปที่ศูนย์พยาบาลเพื่อทำแผลก่อน”

“คุณรู้ได้ยังไงว่ามีศูนย์พยาบาลอยู่ใกล้แถวนี้?”

เมเดลีนรู้สึกประหลาดใจเช่นกันเมื่อเจเรมี่ถามขึ้นมาแบบนั้น

ใช่ เธอรู้ได้ยังไง?

อย่างไรก็ตาม มันเป็นสิ่งที่ฝังอยู่ในความทรงจำของเธอ

เธอพาเจเรมี่ไปศูนย์พยาบาลตามเส้นทางที่เธอจำได้อย่างไม่รีรอ

เมื่อพวกเขาออกมาหลังจากทำแผลเสร็จเรียบร้อย ฝนตกหนักมากขึ้นเรื่อย ๆ

จากนั้น เมเดลีนได้รับข้อความจากเฟลิเป้ที่ถามเธอว่าตอนนี้เธออยู่ไหน

เมเดลีนจ้องมองเจเรมี่ที่ยืนอยู่ด้านข้างก่อนจะพูดขึ้น “ฉันอยู่กับเพื่อน และฉันต้องจัดการเรื่องบางอย่างก่อน”

เฟลิเป้ไม่ได้ถามว่าเพื่อคนนั้นคือใคร แต่เขาคาดเดาได้ว่าเมเดลีนน่าจะอยู่กับเจเรมี่

หลังจากที่วางสาย เมเดลีนกางร่มกันฝนให้เจเรมี่

“ไปกันเถอะค่ะ คุณวิทแมน” เธอย้ำเตือนขณะก้าวเดินไปตามถนน

“ผมขอโทษที่ทำให้คุณต้องมาลำบากแบบนี้นะครับ คุณมอนต์โกเมอรี” เขาสลับกลับมาเรียกเธอด้วยคำที่แสดงความห่างเหิน

เมเดลีนหัวเราะ “คุณไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้ค่ะ คุณวิทแมน คุณเป็นคนตาบอดที่ช่วยชีวิตฉันไว้ แถมแขนของคุณยังได้แผลเพิ่มอีก ทั้งหมดนี้เป็นเพราะฉัน แค่ถือร่มให้คุณก็ไม่ใช่เรื่องที่ลำบากอะไรเลยค่ะ”

เมื่อได้ยินแบบนั้น เจเรมี่ไม่แน่ใจว่ามันคือความเข้าใจผิดไปเองหรือเปล่า แต่น้ำเสียงของเมเดลีนฟังดูไม่พอใจเล็กน้อย

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ