บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 67

'งั้นหรอ?’

‘คุณทำสัญญาแค่กับเมเรดิธในชีวิตนี้แค่นั้นงั้นเหรอ?’

‘แล้วสิ่งที่คุณพูดมันออกมาในตอนนั้นมันเป็นแค่คำพูดที่ไร้ความหมายเหรอ? และฉันคงเป็นเพียงแค่ภาพบนอากาศที่พัดผ่านเข้ามาในชีวิตที่ไม่ควรค่าแก่การจดจำสินะ’

ฮ่าๆ

มาเดลีนหลับตาที่เหนื่อยล้าลง เธอไม่สามารถบอกได้ว่ามันเป็นน้ำตาหรือหยดน้ำฝนที่ไหลล้นไปทั่วดวงตาของเธอ

ก่อนที่เธอจะมีกำลังที่จะลุกขึ้นยืน แทนเนอร์และเธอถูกนำตัวเข้าไปในรถตำรวจ

ตลอด 48 ชั่วโมงที่ถูกคุมขัง มาเดลีนไม่สามารถรอดพ้นจากการถูกทำร้ายร่างกายในสถาณการณ์คล้ายคลึงกับครั้งก่อนได้อีกเลย

เหตุการณ์นี้ ทำให้เธอรู้สึกมึนงงกับเรื่องนี้ทั้งหมด เธอมึนงงจนไม่รู้สึกเจ็บเมื่อริ่มมีอาการอาเจียนเป็นเลือด

มีเพียงน้ำตาเท่านั้นที่ไหลออกมาจากดวงตาของเธออย่างไม่สามารถควบคุมได้ น้ำตาทำให้หัวใจของเธอพร่ามัวและทำให้หัวใจของเธอจมลงไปในน้ำอย่างไร้ทางรอด

มาเดลีนคลานไปบนพื้นก่อนจะค่อยๆจับลูกกรงเพื่อพยุงตัวเองขึ้น แต่เเล้วใครบางคนเตะและต่อยเข้าที่หลังของเธอทุกรูปแบบ

เมื่อเธอมองไปที่แสงแดดข้างนอก เธอก็ยิ้มอย่างคร่ำครวญ

ในขณะที่เธออาศัยอยู่ในโลกที่เธอสร้างขึ้นด้วยต้วยน้ำมือตัวเองมานานหลายปี ผู้ชายคนนั้นกลับลืมเรื่องของเธอไปหมดสิ้น

เป็นเวลาหลายปีสิ่งนี้มันกลายเป็นเพียงความหลงไหลของเธอเพียงฝ่ายเดียว

แดเนียลใช้เวลาและความพยายามอย่างมากในการรวบรวมกำลังคนและพยานหลักฐานให้เพียงพอต่อการยื่นประกันตัวเธอและในที่สุดมาเดลีนถูกประกันตัวออกไปได้

เขาพามาเดลีนเข้าพบอดัมในทันทีเพื่อตรวจสุขภาพ เมื่ออดัมอ่านผลตรวจในมือ ใบหน้าของเขาก้มลงเล็กน้อยอย่างผิดหวัง

ยากำลังควบคุมการเติบโตของเนื้องอก แต่มีผลที่แย่ลงอย่างกะทันหัน

เขาไม่รู้ว่ามาเดลีนต้องเจอกับอะไรในช่วงเวลานี้ถึงทำให้ดัชนีการรักษาดิ่งลงอย่างเห็นได้ชัด เขาสั่งยาแก้ปวดให้กับมาเดลีน จากนั้น เขาเริ่มพูดคุยกับผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆเกี่ยวกับการผ่าตัดเร่งด่วนของมาเดลีน