เจเรมี่ตกใจ เขาไม่รับรู้เลยว่ามีบางคนเดินเข้ามาใกล้เขา ยิ่งไปกว่านั้น คนนั้นยังเป็นคนที่เขารักหมดใจอีกด้วย
“เจเรมี่ ฉันถามคุณอยู่นะ ทำไมถึงไม่รับสายฉัน?” เมเดลีนเอ่ยถามด้วน้ำเสียงเรียบเฉย
ผ่านไปหลายวินาทีก่อนที่เจเรมี่จะตอบ “ผมไม่รู้ว่าคุณโทรหาครับ คุณมอนต์โกเมอรี และดูเหมือนว่าตอนนี้พวกเราไม่มีเรื่องอะไรต้องพูดกันอีกแล้วด้วยนะครับ”
เมื่อได้ยินความคิดอันเย็นชาและเฉยเมยของเขาที่ราวกับว่าเขาต้องการตัดความสัมพันธ์ทั้งหมดระหว่างเขากับเธอ ในหัวของเมเดลีนก็มีแต่คำพูดพวกนั้นวนเวียนไม่จบไม่สิ้น
แม้จะชัดเจนแล้วว่าเธอเป็นดั่งแก้วตาดวงใจของเขา แต่ตอนนี้เขาก็ไม่สามารถเอ่ยถึงมันได้อีก
เมเดลีนหัวเราะ แต่ดวงตาของเธอร้อนผ่าวขณะที่เอ่ยขึ้น “เจเรมี่ คุณแน่ใจแล้วเหรอ ว่าไม่มีอะไรจะพูดกับฉันแล้วจริง ๆ?”
เจเรมี่ส่ายหัวปฏิเสธ “ไม่มีสักคำเดียว”
“ก็ดี เจเรมี่ ถ้าคุณพูดแบบนั้น…” เมเดลีนพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง “ถ้าอย่างนั้น ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเราจะเจอหน้ากัน ตั้งแต่นี้ต่อไป คุณกับฉันจะไม่เกี่ยวข้องอะไรกันอีก พวกเราจะได้ไม่ต้องคิดถึงกันอีก”
เจเรมี่นั่งฟังราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มือทั้งสองข้างกำหมัดไว้แน่นอยู่ตลอดเวลา
เขาได้ยินเสียงฝีเท้าของเมเดลีนไกลออกไป เขาพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้จนแน่ใจแล้วว่าเมเดลีนกลับไปแล้วจริง ๆ จากนั้น เขารีบลุกขึ้น ค่อย ๆ คลำทางไปยังหน้าประตู เขามองไปยังทิศทางที่เธอเดินออกไป
หลังจากนั้นไม่นาน น้ำตาของลูกผู้ชายคนหนึ่งได้ไหลรินออกมา
“ลินนี่ ทำไมพระเจ้าถึงเล่นตลก ทำให้คนสองคนที่ไม่สามารถรักกันได้ในเวลาที่ถูกที่ควร ต้องมาพบเจอกันด้วย?” เขาตั้งคำถามกับตนเอง โดยที่ไม่รู้ตัวว่ามีน้ำตาไหลรินออกมามากมายเท่าใด
“ลินนี่ ผมหวังว่าจะเฟลิเป้จะมอบทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมทำให้คุณไม่ได้”
“จำไว้เสมอนะว่าคุณต้องลืมผมให้ได้ แต่คุณจะเป็นคนเดียวที่อยู่ในใจของผมตลอดไป”
เขาสารภาพความในใจที่อัดแน่นอยู่และไม่สามารถพูดออกไปได้ ในทิศทางที่เมเดลีนหายลับไป
หลังจากนั้นสักพักหนึ่ง เขาเดินหันหลังกลับไปด้วยความสิ้นหวัง
ถึงกระนั้น เขาไม่ได้รู้สึกตัวเลยว่าเมเดลีนไม่ได้หายไปไหน เธอยังยืนฟังเขาพรรณนาความจริงที่ออกมาจากใจอย่างนิ่งเงียบห่างจากเขาไปเพียงไม่กี่นิ้ว พร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...