บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 71

เนื่องจากความการตอบสนองช้าของร่างกาย มาเดลีนการหยุดรถกระทันหัน ทำให้เธอไม่ทันได้ตั้งตัวส่งผลให้ร่างกายของเธอพุ่งไปข้างหน้า อาการปวดอย่างรุนแรงกำเริบขึ้นทางท้องเธอทันที มาเดลีนขดร่างกายตัวเองเพื่อพยายามบรรเทาความเจ็บปวด แต่ก่อนที่เธอจะหายเจ็บ เจเรมี่กระชากเธอเข้าไปหาเขา

ใบหน้าของเขายังคงหล่อเหลาแม้จะมีความโกรธที่ท่วมท้น แต่ความเกรี้ยวกราดพวกนั้นไม่สามารถลดความงดงามของใบหน้านั้นได้เลยความโกรธของเขาปะทุขึ้นเมือเธออยู่ตรงหน้าเขา

เจเรมี่มองมาเดลีนด้วยรังสีอำมหิต “นั้นเธอยอมรับแล้วใช่ไหมว่าเธอเป็นคนวางยาผมและพยายามขึ้นเตียงกับผมตอนนั้นใช่หรือไม่?”

มาเดลีนมองไปที่ใบหน้าที่เธอเฝ้ารักมาหลายปีแล้วยิ้ม

“ถ้าคิดว่าฉันทำอย่างนั้น ฉันยอมรับว่าทำก็ได้ คุณชายวิทแมน” เธอไม่ต้องการอธิบายอะไรอีกต่อไปในตอนนี้มันไม่จำเป็นอีกแล้ว

อย่างไรก็ตาม เจเรมี่หยุดคาดคั้นเธอและมองไปที่ใบหน้าที่ยิ้มแย้มที่อยู่ตรงหน้าเขา รอยยิ้มที่คล้ายคลึงกันปรากฏขึ้นในหัวของเขาอย่างสับสน ก่อนมือที่จับคอเสื้อของมาเดลีนจะคลายออก ต่อจากนั้น ในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีต่อมา ความรู้สึกรังเกียจอันเเรงกล้าถูกส่งออกมาจาสายตาของเขา

“ไร้ค่า” เขาสบถคำดูถูกออกจากริมฝีปากและผลักมาเดลีนออกไป

ความรู้สึกจุกในท้องทำให้เธอต้องอดทนอย่างหนักและเธอก็ขมวดคิ้วขณะที่ทนกับมัน จากนั้นเธอก็ยิ้มให้เจเรมี่อย่างสุดซึ้ง

“ใช่ ฉันมันไร้ค่า แต่อยา่งนั้น ไม่ว่าฉันจะไร้ค่าแค่ไหน ฉันก็ยังใจสะอาดกว่าคนรักของคุณ 1,000 เท่า ไม่สิ 1,000,000 เท่า”

“หุบปาก!” เจเรมี่ตะคอกขณะนั้นเพื่อขัดคำพูดเธอ "นี่เธอพยายามดูถูกเมอร์อีกแล้วเหรอ?”

“เฮ้” มาเดลีนหัวเราะขณะที่เธอทนกับความเจ็บปวด “ฉันมีความจำเป็นอะไรที่ต้องดูถูกเด็กผู้หญิงที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะแต่ดันทำแท้งหลังจากที่เธอท้องงั้นหรือ?”

หลังจากที่เธอพูดแบบนั้น เจเรมี่ใช้มือบีบรัดคอของเธอทันที

ในช่วงเวลานั้น มาเดลีนสูญเสียจังหวะในการหายใจอย่างอิสระ

“มาเดลีน พูดอีกครั้งสิ เธอเชื่อไหมว่าฉันจะบีบคอเธอให้ตายตอนนี้ยังทำได้?” เจเรมี่กัดฟัน ดวงตาที่เคร่งขรึมของเขาจ้องมองไปที่มาเดลีนราวกับว่าเขากำลังจะกินเธอ

ใบหน้าของมาเดลีนเป็นสีแดง แต่เธอไม่วิงวอนขอความเมตตา “ฉันจะพูดให้ชัดๆอีกครั้งและต่อให้ต้องพูดอีกเป็นร้อยครั้งก็ตาม เมเรดิธ ครอว์ฟอร์ดเป็นผู้หญิงตีสองหน้าที่แสร้งทำเป็นไร้เดียงสาและบริสุทธิ์!”