เมเดลีนตะลึงงันไป เมื่อเห็นว่าเจเรมี่พุ่งตัวเข้าไปอย่างไม่ลังเล
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาหา อีวอนพลันหันหน้าตามเสียง ทันทีที่เห็นว่าเป็นเจเรมี่ท่าทีของเธอก็เปลี่ยนไปถนัดตา จากนั้นเธอจึงหยิบมีดสั้นเดินไปหาเมเรดิธ แล้วเอามีดจ่อคอหอยเธอ
“เจเรมี่ อย่าบังคับให้ฉันต้องทำแบบนี้ ไม่อย่างนั้น ฉันจะเชือดนังเมเดลีนนี่ให้ดู!” อีวอนข่มขู่
เจเรมี่ต้องการเพียงแค่ช่วยชีวิตลิเลียน แต่ทันทีที่ได้ยินอีวอนพูดว่าเธออยากจะปลิดชีวิตเมเดลีน
เขาหันกลับไปและเห็นว่าอีวอนกำลังจับตัวผู้หญิงเลือดท่วมคนหนึ่ง ร่างกายของเธอถูกผูกติดไว้กับต้นไม้
เมื่อเพ่งมองดูอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้ว เขาตระหนักได้ว่าหญิงสาวคนนั้น คือ เฟลิซิตี้
เพราะว่าเธอดูเหมือนเมเดลีนอย่างกับแกะ อีวอนคงเข้าใจผิดไปว่าหญิงสาวคนนั้นคือเมเดลีน
เพราะคิดว่าเฟลิซิตี้คือเมเดลีน เธอจึงประเคนความขุ่นเคืองทั้งหมดลงที่เฟลิซิตี้
เมื่อเห็นบาดแผลบนใบหน้าและศีรษะของเฟลิซิตี้ เจเรมี่ก็รู้สึกโล่งอกขึ้นมา
เขาไม่ได้หันกลับไปช่วย แต่กลับวิ่งตรงไปยังรถแทน
“คุณสุดหล่อ!” ทันทีที่เห็นเขา เสียงร้องขอความช่วยเหลือจากลิเลียนก็ดังขึ้นมาจากด้านในรถ “คุณแม่! คุณแม่ของหนู! อย่าทำร้ายคุณแม่นะคะ! ฮึก ฮือ....”
ดวงตาของเด็กสาวตัวน้อยแดงก่ำ ขณะที่มีน้ำตาไหลรินไม่หยุด และตอนนี้เสียงของเธอก็แหบแห้งเต็มทน
หัวใจของเจเรมี่แตกสลาย เมื่อวิ่งตรงมาเปิดประตูรถ เขาก็รู้ในทันทีว่าประตูรถถูกล็อคจากด้านใน
หน้าต่างทุกบานปิดหมด และมีเพียงช่องเล็ก ๆ ระหว่างหน้าต่างรถอยู่ตรงหน้าลิเลียน
“เจเรมี่ ช่วยฉันด้วย! ผู้หญิงคนนี้มันบ้าไปแล้ว! มันเป็นโรคจิตไปแล้ว!” เมเรดิธแหกปากร้องขอความช่วยเหลือจากเจเรมี่ เธอเฝ้ารอให้เจเรมี่หันหลังกลับมามองเธอสักครั้ง แต่เจเรมี่กลับเมินเฉยต่อเสียงเรียกของเธอ
สิ่งเดียวที่ย้ำเตือนเขาอยู่ในหัวของเขาตอนนี้ คือ การช่วยชีวิตลิเลียนเท่านั้น
“คุณสุดหล่อคะ ฮือ…”
“ลิลลี่ อย่ากลัวไปเลยนะ พ่อจะช่วยหนูออกมาเอง พ่อจะไม่ยอมปล่อยให้เกิดอะไรขึ้นกับลูกแน่!” เขาปลอบประโลมเด็กหญิงตัวน้อยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แม้ว่าจะอยู่ในสถานการณ์น่าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ ภายนอกของเขาก็ยังสงบนิ่งอยู่ได้
“เจเรมี่! เจเรมี่ช่วยฉันด้วย!” เมเรดิธยังคงแหกปากร้องของความช่วยเหลือไม่หยุด
ในทางกลับกัน เจเรมี่ยังคงเมินเฉยต่อเธออยู่ดี
อีวอนรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกไป เจเรมี่รักเมเดลีนอย่างถวายหัวให้ แล้วทำให้เขาถึงได้เมินเฉยต่อเธอได้ล่ะ?
ขณะที่กำลังจ้องมองหน้าของเมเรดิธอย่างถี่ถ้วน เธอพลันได้ยินเสียงฝีเท้าอีกคู่หนึ่งกำลังวิ่งเข้ามา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...