บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 726

ดวงตาของเฟลิเป้เป็นประกาย และในตอนที่เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เมเดลีนก็เดินเข้ามาจากด้านหลังของเขาอย่างรวดเร็ว

เจเรมี่มองไปที่เมเดลีน “ลินนี่…”

เพียะ!

เมเดลีนตบหน้าเจเรมี่ด้วยแรงทั้งหมดที่เธอมีอย่างแรง

ใบหน้าของเจเรมี่หันไปทางอีกด้านจากแรงตบ เขาเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ

เมเดลีนจ้องไปที่เจเรมี่ด้วยน้ำตาคลอเบ้า เธอกัดริมฝีปากแน่น “แม้ว่าคุณจะไม่ได้ต้องการให้ลิลลี่ตาย แต่เธอก็หายตัวไปตอนที่คุณกำลังดูแลเธออยู่ คุณไม่มีทางหนีความจริงนี้ได้ ถึงแม้ว่าคุณจะแก้ตัวยังไงก็ตาม!”

สายตาของเธอบอกถึงความเจ็บปวด “เจเรมี่ ทำไมคุณต้องทำให้ฉันเกลียดคุณถึงขนาดนี้” เมเดลีนพูดก่อนจะหันกลับมา จากนั้นเฟลิเป้ก็ไล่ตามเธอไป

เจเรมี่ไม่ได้เจอลิเลียนเป็นคนสุดท้าย ก่อนที่เธอจะหายตัวไป

หลังจากนั้นไม่นาน ทุกสิ่งรอบตัวก็เงียบสงัด เจเรมี่ยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยว

เขาปกป้องผู้หญิงที่เขารักไม่ได้ในตอนนั้น และปล่อยให้เธอหมดลมหายใจในอ้อมแขนของเขา และวันนี้เขาก็ทำผิดพลาดร้ายแรงแบบเดิมอีกครั้ง

เจเรมี่ไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้ เพราะความประมาทเลินเล่อของเขา เขาต่อยต้นไม้ใกล้ ๆ และคำรามออกมาด้วยความเจ็บปวด จากนั้นเขาก็ส่งเสียงคร่ำครวญก่อนจะล้มลงไปนั่งบนพื้น

“ลิเลียน...”

…

การจากไปของลิเลียนทำลายแผนของเมเดลีนที่จะกลับไปเมืองเอฟกับเฟลิเป้

เมเดลีนนอนอยู่บนเตียงสองสามวันเพราะเธอทำใจไม่ได้กับความสูญเสียนี้ เธอขอให้เฟลิเป้จัดการงานศพของลิเลียนแทน

เมื่อใดก็ตามที่เธอนึกถึงเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ซึ่งดูเหมือนนางฟ้าตัวน้อย ๆ ในตอนที่เธอหัวเราะ เมเดลีนก็รู้สึกเหมือนใจจะขาด และไม่มีแรงแม้กระทั่งจะร้องไห้อีกต่อไป

แต่เมื่อแจ็คสันถามเธอว่าลิเลียนอยู่ที่ไหน ดวงตาที่แดงก่ำของเธอก็หลั่งน้ำตาออกมาอีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้

ครึ่งเดือนต่อมา ตำรวจจับกุมผู้ค้ามนุษย์ที่ลักพาตัวลิเลียนไปได้

เจเรมี่มองดูใบหน้าที่เย็นชาของเมเดลีน และเห็นเธอหันศีรษะช้า ๆ ใบหน้าที่สวยงามของเธอปกคลุมไปด้วยความเยือกเย็น พร้อมทั้งดวงตาของเธอที่เป็นสีแดงก่ำและบวมเป่ง

เขารู้สึกราวกับว่ามีมีดถูกแทงเข้ามาที่หัวใจของเขา เขาทนไม่ได้ที่จะเห็นเธอดูเศร้าหมองและซีดเซียวไม่มีชีวิตชีวา

“ลินนี่…”

“ทำไมคุณถึงพาลิลลี่ออกไป? ลิลลี่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณเลย ทำไมคุณถึงมาหาลูกสาวของฉันด้วย?” เมเดลีนถามอย่างเย็นชา

“ลินนี่ ลิลลี่เป็นลูกสาวของเรา เหตุผลที่ผมอยากไปเที่ยวกับเธอ เพราะผมรู้ว่าเธอเป็นลูกสาวของผม”

เมเดลีนมองไปที่เขาด้วยความเกลียดชังและเหวี่ยงมือออกจากเขาอย่างแรง “เจเรมี่ คุณคิดว่าฉันจะเชื่อเรื่องโกหกไร้สาระนี้ไหม? ฉันรู้จักลูกของตัวเองดี!”

“ไม่ คุณไม่รู้อะไรเลย ลินนี่ คุณสูญเสียความทรงจำและจำอะไรที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ไม่ได้เลย เฟลิเป้แค่โกหกคุณ คุณไม่เคยใกล้ชิดแบบนั้นกับเขา ที่ผ่านมาคุณเป็นของผมมาตลอด”

เจเรมี่จับไหล่ของเมเดลีนขณะที่เขาเริ่มควบคุมอารมณ์ไม่ได้ จากนั้นดวงตาของเขาก็เคร่งขรึมขึ้น

“ลินนี่ ผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็นเดี๋ยวนี้ ว่าลิลลี่เป็นลูกของเรา”