เฟลิเป้กำลังเดินเข้ามา และเมื่อเขาเห็นเมเดลีน เขาก็เดินเข้าไปหาเธอด้วยรอยยิ้มที่นุ่มนวล “เอวลีน”
“ทำไมกลับมาเร็วจังล่ะคะ?” เมเดลีนถามด้วยรอยยิ้ม แต่ถึงอย่างนั้นตอนนี้เธอมองเฟลิเป้ไม่เหมือนเดิมแล้ว
"ผมเป็นห่วงคุณ" ดวงตาของเฟลิเป้เอ่อล้นไปด้วยความรัก “ลิเลียนเพิ่งจากไปและคุณต้องเสียใจแน่ เพราะงั้นผมเลยอยากอยู่เป็นเพื่อนคุณ”
“เสียใจ? ใช่ค่ะ มันเหมือนทุกอย่างพังทลายลงเลย” เมเดลีนยิ้มเผิน ๆ จากนั้นเธอก็มองตรงไปที่เฟลิเป้ “เราไปเดินเล่นใกล้ ๆ แถวนี้กันไหมคะ?”
"ได้สิ" เฟลิเป้ยิ้มและพยักหน้า จากนั้นเขาก็เดินตามเมเดลีนไปยังถนนที่เต็มไปด้วยใบแปะก๊วยที่ร่วงหล่น
มีลมกระโชกแรงในฤดูใบไม้ร่วงและใบแปะก๊วยสีเหลืองก็ร่วงหล่นลงมาราวกับผีเสื้อ ก่อนที่จะตกลงสู่พื้นอย่างเงียบเชียบ
เฟลิเป้สังเกตว่าเมเดลีนอารมณ์ไม่ดี แต่เขาเข้าใจว่าทำไม
ลิเลียนเป็นลูกของเธอที่เธออุ้มท้องมาเกือบสิบเดือน และตอนนี้เธอก็จากไปแล้ว บางทีเธออาจต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะรักษาความเจ็บปวดนี้ได้
แต่เนื่องจากบาดแผลนั้นลึกมาก เขาจึงเชื่อว่าเมเดลีนจะไม่ให้โอกาสเจเรมี่เลย
พวกเขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เฟลิเป้จะพูดอะไรออกมาในที่สุด “เอวลีนคุณต้องเข้มแข็งไว้ ถ้าลิเลียนอยู่ที่นี่ เธอคงอยากให้แม่ที่รักของเธอมีความสุขและร่าเริงมากกว่านะ”
เมเดลีนหัวเราะอย่างประชดประชัน “หลายคนบอกฉันว่า พวกเขาหวังว่าฉันจะมีความสุขและร่าเริง แต่คนที่พูดกับฉันก็เป็นคนที่ทำให้ฉันเจ็บปวดและทุกข์ทรมานเช่นกัน”
ใบหน้าของเฟลิเป้ดูแปลกไป เมื่อเขาหันไปมองเมเดลีน เธอก็หยุดเดิน
ดวงตาที่สดใสและสวยงามของเธอสบเข้ากับดวงตาซึ่งรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดีของเขา “เฟลิเป้ คุณจำได้ไหมว่าลิลลี่อายุเท่าไหร่?”
เฟลิเป้ไม่ได้หยุดเพื่อคิดเรื่องนี้ “สี่ขวบมั้ง”
“สามขวบ สิบเดือน และสิบสองวัน” เมเดลีนบอกตัวเลขที่ถูกต้องแก่เขา
เฟลิเป้ขมวดคิ้วด้วยความสำนึกผิด “เอวลีน คุณจำมันได้ชัดเจนมาก”
“เฟลิเป้ นี่คือความสุขที่คุณอยากมอบให้ฉันงั้นเหรอ?” เมเดลีนรู้สึกผิดหวังอย่างยิ่ง และดวงตาของเธอก็เย็นชาเหมือนดั่งน้ำแข็ง “คุณเป็นคนที่ฉันไว้ใจมากที่สุด และฉันไม่เคยคิดที่จะสงสัยคุณเลย ฉันเชื่อคุณเสมอไม่ว่าคุณจะพูด หรือทำอะไร
“นั่นเป็นเพราะฉันไม่คิดว่าผู้ชายที่ยอมเสี่ยงทุกอย่างเพื่อพาฉันกลับมามีชีวิตอีกครั้ง จะทำทุกอย่างเพื่อทำร้ายฉัน แต่หลังจากทั้งหมดนี้ ฉันรู้ตัวว่าฉันคิดผิดมาตลอด”
“เฟลิเป้ คุณเป็นคนแปลกหน้า และน่ากลัวมาก”
“อีกทั้งคุณใช้ลิลลี่เป็นเครื่องมือ เพื่อไม่ให้ฉันกลับไปคบกับเจเรมี่”
เฟลิเป้ขมวดคิ้ว แต่เขายังคงสงบ “เอวลีน ลิลลี่เป็นลูกสาวของเรา ถึงแม้ว่าผมจะไม่อยากให้คุณเจอกับเจเรมี่ แต่ผมก็ไม่ถึงขั้นทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้หรอก คุณเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า?”
“นี่ไม่ใช่ความเข้าใจผิด” เสียงของเจเรมี่ดังมาจากอีกด้านหนึ่ง “เฟลิเป้ นายยังต้องการโกหกลินนี่อยู่อีกเหรอ ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้ว?”
เมเดลีนและเฟลิเป้มองออกไปพร้อมกันกับที่เจเรมี่ที่เดินเข้ามาด้วยสีหน้าจริงจังและดุดัน จากนั้นเขาก็พูดอย่างมั่นใจ “ลิเลียนเป็นของลูกเอวลีน และเธอเป็นลูกสาวของฉัน นี่เป็นผลการทดสอบที่ฉันเพิ่งได้รับจากโรงพยาบาล และมันระบุชัดเจนว่ากรุ๊ปเลือดของนาย คือ กรุ๊ป O!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...