เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 736

เฟลิเป้กำลังเดินเข้ามา และเมื่อเขาเห็นเมเดลีน เขาก็เดินเข้าไปหาเธอด้วยรอยยิ้มที่นุ่มนวล “เอวลีน”

“ทำไมกลับมาเร็วจังล่ะคะ?” เมเดลีนถามด้วยรอยยิ้ม แต่ถึงอย่างนั้นตอนนี้เธอมองเฟลิเป้ไม่เหมือนเดิมแล้ว

"ผมเป็นห่วงคุณ" ดวงตาของเฟลิเป้เอ่อล้นไปด้วยความรัก “ลิเลียนเพิ่งจากไปและคุณต้องเสียใจแน่ เพราะงั้นผมเลยอยากอยู่เป็นเพื่อนคุณ”

“เสียใจ? ใช่ค่ะ มันเหมือนทุกอย่างพังทลายลงเลย” เมเดลีนยิ้มเผิน ๆ จากนั้นเธอก็มองตรงไปที่เฟลิเป้ “เราไปเดินเล่นใกล้ ๆ แถวนี้กันไหมคะ?”

"ได้สิ" เฟลิเป้ยิ้มและพยักหน้า จากนั้นเขาก็เดินตามเมเดลีนไปยังถนนที่เต็มไปด้วยใบแปะก๊วยที่ร่วงหล่น

มีลมกระโชกแรงในฤดูใบไม้ร่วงและใบแปะก๊วยสีเหลืองก็ร่วงหล่นลงมาราวกับผีเสื้อ ก่อนที่จะตกลงสู่พื้นอย่างเงียบเชียบ

เฟลิเป้สังเกตว่าเมเดลีนอารมณ์ไม่ดี แต่เขาเข้าใจว่าทำไม

ลิเลียนเป็นลูกของเธอที่เธออุ้มท้องมาเกือบสิบเดือน และตอนนี้เธอก็จากไปแล้ว บางทีเธออาจต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะรักษาความเจ็บปวดนี้ได้

แต่เนื่องจากบาดแผลนั้นลึกมาก เขาจึงเชื่อว่าเมเดลีนจะไม่ให้โอกาสเจเรมี่เลย

พวกเขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เฟลิเป้จะพูดอะไรออกมาในที่สุด “เอวลีนคุณต้องเข้มแข็งไว้ ถ้าลิเลียนอยู่ที่นี่ เธอคงอยากให้แม่ที่รักของเธอมีความสุขและร่าเริงมากกว่านะ”

เมเดลีนหัวเราะอย่างประชดประชัน “หลายคนบอกฉันว่า พวกเขาหวังว่าฉันจะมีความสุขและร่าเริง แต่คนที่พูดกับฉันก็เป็นคนที่ทำให้ฉันเจ็บปวดและทุกข์ทรมานเช่นกัน”

ใบหน้าของเฟลิเป้ดูแปลกไป เมื่อเขาหันไปมองเมเดลีน เธอก็หยุดเดิน

ดวงตาที่สดใสและสวยงามของเธอสบเข้ากับดวงตาซึ่งรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดีของเขา “เฟลิเป้ คุณจำได้ไหมว่าลิลลี่อายุเท่าไหร่?”

เฟลิเป้ไม่ได้หยุดเพื่อคิดเรื่องนี้ “สี่ขวบมั้ง”

“สามขวบ สิบเดือน และสิบสองวัน” เมเดลีนบอกตัวเลขที่ถูกต้องแก่เขา

เฟลิเป้ขมวดคิ้วด้วยความสำนึกผิด “เอวลีน คุณจำมันได้ชัดเจนมาก”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ