บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 737

เฟลิเป้ไม่พอใจที่เห็นเจเรมี่ โผล่มาที่นี่อย่างกะทันหัน

แต่เขาไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะมาพร้อมหลักฐาน

เจเรมี่เพิ่งได้ผลการตรวจและกำลังเดินทางไปหาเมเดลีน แต่ก่อนที่เขาจะไปถึงคฤหาสน์มอนต์โกเมอรี เขาเห็นเมเดลีนและเฟลิเป้กำลังเดินอยู่ด้วยกัน

เขาส่งผลเลือดให้ “ลินนี่ นี่คือผลเลือดของเฟลิเป้จากการตรวจร่างกายครั้งล่าสุด มีการระบุชัดเจนว่ากรุ๊ปเลือดของเขาคือ O ขณะที่คุณคือ AB ถ้าพ่อแม่คนใดคนหนึ่งมีหมู่เลือด O พวกเขาก็จะไม่มีลูกที่มีกรุ๊ปเลือดหมู่ AB แน่นอน แต่กรุ๊ปเลือดของลิลลี่คือ AB”

เจเรมี่มีคำอธิบายทางวิทยาศาสตร์ เฟลิเป้จึงไม่มีอะไรจะพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้

“ลินนี่ เห็นได้ชัดแล้วว่าใครเป็นพ่อที่แท้จริงของลิลี่ เฟลิเป้เป็นคนที่ใช้ประโยชน์จากการสูญเสียความทรงจำของคุณและโกหกคุณ”

“เจเรมี่ นี่มันตลกมากที่นายเป็นคนพูดคำว่า 'ใช้ประโยชน์' ออกมา” เฟลิเป้เย้ยหยัน สายตาที่อ่อนโยนของเขาจ้องไปที่ใบหน้าของเมเดลีน “เอวลีน เหตุผลที่ผมทำแบบนั้นก็เพื่อหยุดคุณไม่ให้ติดต่อกับชายคนนี้ นอกจากนี้ คุณบอกผมก่อนหน้านี้เองนี่ว่า ที่จริงแล้ว ลิลลี่เป็นลูกสาวของผม และตราบใดที่เธอมีชีวิตอยู่เธอก็ไม่เกี่ยวข้องกับเจเรมี่้เลย”

“เฟลิเป้ นายเป็นคนที่น่าสมเพชจริง ๆ เพื่อไม่ให้ลินนี่กลับมาหาฉัน นายไม่ลังเลเลยที่จะทำสิ่งชั่วร้ายต่าง ๆ นานา นายไปถึงขั้นฆ่าใครสักคนด้วยซ้ำ”

“ไร้สาระ” แน่นอนว่าเฟลิเป้ไม่ยอมรับเรื่องนี้ “แกมีหลักฐานอะไรที่พิสูจน์ว่าฉันฆ่าลิลลี่? อย่าลืมว่าแกคือคนที่ทำเธอหายไป”

“ถ้านายไม่ได้ขอให้ใครมาล่อลิลลี่ออกไปจนพ้นสายตาของฉัน เรื่องพวกนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น เฟลิเป้นายน่าจะรู้นะ ว่าความจริงมันคืออะไร!”

“เจเรมี่...”

"พอได้แล้วทั้งสองคน!"

เมเดลีนขัดจังหวะชายสองคนที่กำลังพยายามเอาชนะอย่างดุเดือด

ทุกอย่างรอบตัวพวกเขาเงียบลง มีเพียงเสียงใบไม้ที่ส่งเสียงกรอบแกรบเสียดสีกัน

เจเรมี่หันกลับมาและเห็นว่าดวงตาของเมเดลีนเป็นสีแดงก่ำ ใบหน้าของเธอเองก็เย็นชาเช่นเดียวกัน เขาเรียกชื่อเธออย่างน่าสงสาร “ลินนี่…”

ไม่

ยังมีบางอย่างที่เธอไม่รู้ เธอไม่รู้ว่าเฟลิซิตี้ คือ เมเรดิธ

ทว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเตรียมการไว้ตลอดสามปีที่ผ่านมาก็พังทลายลง

ดวงตาของเฟลิเป้มืดลงขณะที่เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาเจเรมี่ หลังจากอีกฝ่ายรับสาย เขาก็พูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “เจเรมี่ นายพูดถูก ลิเลียนเป็นลูกสาวของนาย”

ในทางกลับกัน เจเรมี่รู้สึกปลาบปลื้มดีใจเมื่อได้ยินเฟลิเป้ยอมรับเรื่องนี้กับเขา

แต่เมื่อเขาคิดถึงการจากไปของลิเลียน ความสุขของเขาก็กลายเป็นความเจ็บปวดในทันที

เมื่อเขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เขาก็ได้ยินเฟลิเป้พูดว่า “ทั้ง ๆ ทีนายเป็นพ่อของเธอ แล้วไง? ฉันอยู่กับเอวลีนในตอนที่เธอตั้งท้องลิเลียน นอกจากนั้น นายรู้ไหม คำแรกที่ลิเลียนพูดได้ตอนที่เธอฝึกพูดคือคำว่า 'พ่อ' ล่ะ เจเรมี่ สำหรับลิเลียนแล้ว ฉันเป็นพ่อคนเดียวของเธอ”