มือของเมเรดิธที่กำลังถือชุดแต่งงานสั่นสะท้านในทันที!
เธอมองดูร่างที่ปรากฏในกระจกด้วยความประหลาดใจและส่ายหัวเพราะภาพตรงหน้ามันเกินกว่าจะเชื่อ
“เอวลีน!”
ดวงตาของเมเรดิธเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก ขณะที่เธอค่อย ๆ ถอยหลัง เธอชี้ไปที่เมเดลีนที่สวมชุดสีขาวบริสุทธิ์ ผมยาวของเธอพริ้วไหว “เธอเป็นคนหรือผี เธอมาที่นี่ทำไม!”
เมเดลีน มองเธอด้วยรอยยิ้ม “เธอคิดว่าไง ฉันเป็นคนหรือผี?”
"..."
“ในน้ำมันหนาวมากเลยนะคะ พี่สาวที่แสนดีของฉัน พี่มาอยู่กับฉันไหม?”
"กรี๊ด!" เมเรดิธกรีดร้องด้วยความตกใจ เธอโยนชุดแต่งงานในมือทิ้ง และอยากจะวิ่งออกไป
แต่เมเดลีนก็ก้าวไปข้างหน้าและคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ “พี่สาวที่แสนดีของฉัน พี่จะรีบไปไหน ฉันจะพาพี่ไปเองค่ะ ไม่ต้องห่วง”
เมเรดิธยิ่งรู้สึกกลัวมากขึ้นไปอีก เมื่อสัมผัสได้ถึงความเย็นที่ข้อมือ
นี่คือมือของคนตาย!
มือของคนที่ยังมีชีวิตจะเย็นขนาดนี้ได้อย่างไร? มันเป็นไปไม่ได้!
ใบหน้าของเมเรดิธซีดเผือก เมื่อเธอเห็นเมเดลีนเดินเข้ามาใกล้ ขาของเธอค่อย ๆ อ่อนแรงลง จนกระทั่งเธอทรุดตัวลงกับพื้น
พลั่ก!
“เอวลีน คุณโอเคไหม” เจเรมี่ตะโกนถามอย่างเป็นห่วงจากอีกด้านของประตู
เมเดลีนเปิดริมฝีปากของเธออย่างไม่เร่งรีบนัก “ฉันไม่เป็นไร ฉันตื่นเต้นมากที่คิดว่าอีกไม่นานฉันก็จะได้แต่งงานกับคุณเลยหกล้มน่ะ”
“…” เจเรมี่พูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ระวังตัวหน่อยนะ โทรหาผมถ้าเกิดอะไรขึ้น”
“ค่ะ” เมเดลีนตอบอย่างเชื่องช้า เธอก้มหน้าลงเพื่อมองเมเรดิธที่กำลังช็อคเพราะความกลัว เธอเอื้อมมือไปปิดปากของคนตรงหน้า
ในขณะนี้ ใบหน้าของเมเดลีนไม่มีแม้กระทั่งรอยยิ้ม แม้แต่แววตาของเธอก็เปลี่ยนไป
“พี่สาวที่รัก พี่สบายดีไหม มันไม่ใช่อย่างที่คิดใช่ไหมคะเนี่ย หืม?” น้ำเสียงของเธอกลับมาเป็นปกติ
เมเดลีนไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้ เธอจึงขยิบตาให้แจ็คสัน
“แม่ครับ นี่ครับ” เขายื่นทิชชู่เปียกให้เธอ
เมเดลีนรับมา “เมเรดิธ ฉันเป็นคนที่ ถ้าไม่มีใครมายุ่งกับฉัน ฉันก็จะไม่ยุ่งใคร แต่ถ้าเธอมายุ่งกับฉัน ฉันจะทบให้สองเท่า”
“เธอ... เธอคิดจะทำอะไร?”
"โอ้ ฉันแค่จะให้เธอลองดมยาสลบไง แต่เพิ่มขนาดยาให้เป็นสองเท่า"
"..."
สีหน้าของเมเรดิธเปลี่ยนไปอย่างมาก เธอพยายามหลบหนีแต่ก็ไม่เป็นผล
เมเดลีนไม่ยอมให้โอกาสเธอได้หลบหนีเลย
หลังจากที่เมเรดิธหมดสติไป เมเดลีนก็ลากเธอเข้าไปไว้ในห้องลองเสื้อและมัดมือของเธอไพล่หลังเอาไว้ จากนั้นเอาผ้าขนหนูยัดเข้าไปในปากก่อนจะดึงผ้าม่านปิด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...