มือของเมเรดิธที่กำลังถือชุดแต่งงานสั่นสะท้านในทันที!
เธอมองดูร่างที่ปรากฏในกระจกด้วยความประหลาดใจและส่ายหัวเพราะภาพตรงหน้ามันเกินกว่าจะเชื่อ
“เอวลีน!”
ดวงตาของเมเรดิธเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก ขณะที่เธอค่อย ๆ ถอยหลัง เธอชี้ไปที่เมเดลีนที่สวมชุดสีขาวบริสุทธิ์ ผมยาวของเธอพริ้วไหว “เธอเป็นคนหรือผี เธอมาที่นี่ทำไม!”
เมเดลีน มองเธอด้วยรอยยิ้ม “เธอคิดว่าไง ฉันเป็นคนหรือผี?”
"..."
“ในน้ำมันหนาวมากเลยนะคะ พี่สาวที่แสนดีของฉัน พี่มาอยู่กับฉันไหม?”
"กรี๊ด!" เมเรดิธกรีดร้องด้วยความตกใจ เธอโยนชุดแต่งงานในมือทิ้ง และอยากจะวิ่งออกไป
แต่เมเดลีนก็ก้าวไปข้างหน้าและคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ “พี่สาวที่แสนดีของฉัน พี่จะรีบไปไหน ฉันจะพาพี่ไปเองค่ะ ไม่ต้องห่วง”
เมเรดิธยิ่งรู้สึกกลัวมากขึ้นไปอีก เมื่อสัมผัสได้ถึงความเย็นที่ข้อมือ
นี่คือมือของคนตาย!
มือของคนที่ยังมีชีวิตจะเย็นขนาดนี้ได้อย่างไร? มันเป็นไปไม่ได้!
ใบหน้าของเมเรดิธซีดเผือก เมื่อเธอเห็นเมเดลีนเดินเข้ามาใกล้ ขาของเธอค่อย ๆ อ่อนแรงลง จนกระทั่งเธอทรุดตัวลงกับพื้น
พลั่ก!
“เอวลีน คุณโอเคไหม” เจเรมี่ตะโกนถามอย่างเป็นห่วงจากอีกด้านของประตู
เมเดลีนเปิดริมฝีปากของเธออย่างไม่เร่งรีบนัก “ฉันไม่เป็นไร ฉันตื่นเต้นมากที่คิดว่าอีกไม่นานฉันก็จะได้แต่งงานกับคุณเลยหกล้มน่ะ”
“…” เจเรมี่พูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ระวังตัวหน่อยนะ โทรหาผมถ้าเกิดอะไรขึ้น”
“ค่ะ” เมเดลีนตอบอย่างเชื่องช้า เธอก้มหน้าลงเพื่อมองเมเรดิธที่กำลังช็อคเพราะความกลัว เธอเอื้อมมือไปปิดปากของคนตรงหน้า
ในขณะนี้ ใบหน้าของเมเดลีนไม่มีแม้กระทั่งรอยยิ้ม แม้แต่แววตาของเธอก็เปลี่ยนไป
“พี่สาวที่รัก พี่สบายดีไหม มันไม่ใช่อย่างที่คิดใช่ไหมคะเนี่ย หืม?” น้ำเสียงของเธอกลับมาเป็นปกติ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ