บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 796

เฟลิเป้จับมือของเมเดลีน จากนั้นจึงจูบไปที่หลังมืออย่างอ่อนโยนขณะที่เขาโอบเอวที่เพรียวบางของเธอแน่น

“เอวลีน ตราบใดที่คุณสัญญาว่าจะไม่ติดต่อกับเจเรมี่อีก และติดตามผมอย่างเต็มใจ ผมจะมอบชีวิตที่ดีที่สุดให้คุณและลิเลียน”

ขณะที่เขาพูดคำพูดเหล่านี้ แววตาของเขาก็เริ่มขุ่นมัวและมืดมน

ปลายนิ้วเรียวยาวของเขาถอดสายรัดชุดคลุมอาบน้ำของเมเดลีนและหลังจากที่ชุดคลุมอาบน้ำถูกถอดแล้ว เขาก็ได้กลิ่นหอมที่เย้ายวนมาก

เมื่อเผชิญหน้ากับเมเดลีนที่ไม่ขัดขืนเขา เขาเม้มปากและยิ้มด้วยความพอใจ ริมฝีปากบางของเขาจูบลงไปที่ข้างริมฝีปากของเธอขณะที่เขาอุ้มเธอขึ้นบนเตียง…

หิมะเริ่มตกหนักเรื่อย ๆ และเมเดลีนกำลังสวมชุดคลุมอาบน้ำ โดยนั่งอย่างสงบอยู่ข้างหน้าต่าง

เธอเหลือบมองหางตาไปที่เฟลิเป้ซึ่งหลับอยู่บนเตียงและถอนหายใจอย่างโล่งอกท่ามกลางความเงียบงัน

ครั้งนี้ มันเป็นการหลบหนีที่ประสบความสำเร็จ

‘ลิเลียน แม่จะได้เจอลูกเร็ว ๆ นี้แล้ว’

เธอแอบพูดในใจกับตัวเอง หลังจากนั้น ขณะที่เธอลืมตาขึ้น จู่ ๆ เธอก็เห็นรถคันหนึ่งที่ดูเหมือนจะถูกจอดอยู่ด้านนอกของคฤหาสน์

เธอยืนขึ้นและพบว่ามีรถที่ไม่คุ้นเคยจอดอยู่ข้างนอกจริง ๆ จากแสงบนท้องถนน เธอเห็นร่างของชายที่กำลังนั่งอยู่บนเบาะคนขับลาง ๆ

“เจเรมี่งั้นเหรอ?”

ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ เมื่อเธอกำลังจะเข้าไปมองใกล้ ๆ บอดี้การ์ดก็ออกมาจากคฤหาสน์

ในตอนนี้ รถคันนั้นก็ออกไปทันที

‘เจเรมี่ใช่ไหม?’

เมเดลีนสงสัยเล็กน้อย เธอไม่อยากจะเชื่อว่าเขาตามเธอมาที่เมืองเอฟจริง ๆ

อย่างไรก็ตาม เมืองเอฟเป็นส่วนหนึ่งของพื้นที่ที่ทรงอิทธิพลของเฟลิเป้ เจเรมี่คงจะลงเอยด้วยความทุกข์ทรมานที่นี่เท่านั้น

เธอเหลือบมองชายคนนั้นที่หลับลึกอยู่บนเตียงก่อนจะออกไปที่ห้องนั่งเล่น

…

วันต่อมา

“ผมจะโกหกคุณไปทำไม? ผมจะพาคุณไปเจอลิเลียนหลังจากมื้อนี้”

เมเดลีนยิ้มด้วยความโล่งใจและโน้มน้าวให้เฟลิเป้เชื่อว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาเมื่อคืนนี้จริง ๆ

เธอกลับไปนั่งในที่ของเธอและรีบรับประทานมื้อเช้าของเธอจนหมด จากหางตาของเธอ เธอสังเกตเห็นบอดี้การ์ดกำลังเดินเข้ามาข้าง ๆ เฟลิเป้ก่อนที่จะรายงานว่า “มีรถคนหนึ่งจอดอยู่ด้านนอกของคฤหาสน์นานกว่าสิบนาทีเมื่อคืนนี้ครับ”

เฟลิเป้อ้าปากพูดอย่างเกียจคร้าน “รู้รึยังว่ามันเป็นใคร?”

“เจเรมี่ครับ”

มือของเมเดลีนที่กำลังถือมีดและส้อมหยุดอยู่ครู่หนึ่ง ‘ใช่เจเรมี่จริง ๆ ด้วย’

เฟลิเป้สังเกตปฏิกิริยาของเมเดลีนและพูดพร้อมกับยิ้มเล็กน้อยว่า “เอวลีน คุณอิ่มแล้วเหรอ? ผมจะพาคุณไปเจอกับลิเลียนเดี๋ยวนี้ ถ้าคุณอิ่้มจากมื้ออาหารแล้ว”

เมเดลีนวางช้อนและส้อมลง “อิ่มแล้วค่ะ คุณพาฉันไปที่นั่นเลยดีกว่า”

“โอเค” เฟลิเป้ตอบและจัดแจงให้เมเดลีนขึ้นรถกับเขาในทันที เขาอยากจะอยู่กับเธอไปตลอดทาง

หิมะยังคงตกอยู่และรถก็กำลังวิ่งไปบนถนนสายหลัก เฟลิเป้มองดูรถที่วิ่งตามหลังพวกเขาอย่างใกล้ชิดผ่านกระจกมองหลังอย่างใจเย็น หลังจากนั้น เขามองด้วยหางตาไปที่เมเดลีน “เอวลีน ดูเหมือนว่าก่อนที่เราจะเจอกับลิเลียน ใครบางคนต้องถูกกำจัดก่อนนะ”