บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 797

เมเดลีนรู้สึกได้ว่าคนที่เฟลิเป้กำลังหมายถึงคือ เจเรมี่

ทันใดนั้น เมื่อเธอมีความคิดนี้ในสมองของเธอ จู่ ๆ รถก็เลี้ยวอย่างกะทันหันเข้าไปในซอยเปลี่ยวก่อนที่จะหยุดลงอย่างกะทันหัน

“ตอนนี้คุณมีสองทางเลือก หนึ่งคือทำให้เขาเลิกตอแยกับคุณโดยสมบูรณ์ แล้วผมจะพาคุณไปเจอกับลิเลียนทันที สองคือ บอกความจริงกับเขาและเลิกคิดที่จะเจอกับลิเลียนอีกในชีวิตนี้” เสียงของเฟลิเป้เป็นเหมือนกับฝันร้ายที่ดังขึ้นในหูของเธอ

เมเดลีนเม้มปากสีชมพูของเธอและตอบกลับไปว่า “ฉันรู้ว่าต้องทำอะไร คุณไม่ต้องมาบอกฉันเรื่องนี้หรอก”

หลังจากที่กล่าวจบ จากนั้นเธอจึงเปิดประตูรถ

“ถ้าคุณไม่สามารถทำให้เขาไปจากที่นี่ได้แต่โดยดี งั้นผมจะใช้วิธีของผมในการทำให้เขาหายไป” เฟลิเป้กล่าวขณะที่เมเดลีนลงจากรถ

เธอเดินไปยังรถคันนั้นที่จอดไม่ไกลจากพวกเขาและเห็นเค้าโครงของชายที่นั่งอยู่ข้างในอย่างชัดเจน

แม้ว่ามันจะเลือนรางเล็กน้อย แต่เธอก็เห็นคิ้วที่ราวกำบถูกแกะสลักของเจเรมี่ได้

เจเรมี่ที่ตามเธอมาจนถึงที่นี่ ไม่คุ้นเคยกับถนนของเมืองเอฟ เขาคาดไม่ถึงว่าเฟลิเป้จะให้ลูกน้องเลี้ยวเข้ามาในซอยอย่างกะทันหันและจอดอยู่ตรงนั้น

ดังนั้น เขาจึงไม่มีเวลาที่จะตอบสนองและทำได้เพียงตามไป

เมื่อเห็นว่าเมเดลีนกำลังเดินมาหาเขา เจเรมี่จึงเปิดประตู

เมเดลีนสูดหายใจเข้าลึก ๆ และเดินเข้าไปหาเจเรมี่ “หยุดตามฉันได้แล้ว โอเคไหม? คุณไม่รู้เหรอ ว่าคุณน่ารำคาญเอามาก ๆ?”

เธอพูดด้วยถ้อยคำที่โหดร้ายและเย็นชาตั้งแต่ต้น

เจเรมี่มองเมเดลีนโดยไม่แสดงออกว่าขวัญผวาใด ๆ แต่หัวใจของเขากลับรู้สึกราวกับว่ามันกำลังถูกทุบอย่างรุนแรงด้วยสเก็ตน้ำแข็ง

“ลินนี่ คุณกำลังเจอกับเรื่องลำบากอะไรอยู่?” เขาถามอย่างอดทน

เมเดลีนเย้ยหยัน “เจเรมี่ หยุดหลอกตัวเองได้แล้ว ฉันไม่ได้เจอกับความลำบากอะไรทั้งนัั้น ฉันแค่แก้แค้นคุณ”

หัวใจของเจเรมี่จมดิ่งเหมือนกับหินก้อนหนัก ขณะที่เขามองไปที่แผ่นหลังของเมเดลีน หัวใจของเขาก็แตกออกเป็นสองเสี่ยง

“ลินนี่ นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะขอร้องคุณ ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง ได้ไหม?” เขามองที่แผ่นหลังของเธอและอ้อนวอน แววตาของเขาค่อย ๆ เข้าใกล้ความสิ้นหวัง

เมเดลีนหยุดเดินและเห็นเฟลิเป้กำลังเดินเข้ามาหาเธอจากข้างหน้าด้วยรอยยิ้ม

เธอเย้ยหยันอย่างไม่มีทางเลือก “ฉันก็จะบอกกับคุณครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายด้วยเช่นกัน ฉันไม่อยากเห็นคุณอีก”

เมเดลีนข่มความเจ็บปวดใจขณะที่กำลังพูดให้จบ หลังจากนั้น เธอจึงเดินตรงเข้าไปหาเฟลิเป้

เฟลิเป้มองที่เจเรมี่ซึ่งกำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นและหัวเราะเยาะพลางเย้ยว่า “คิดไม่ถึงเลยว่าหลานชายตัวน้อยของฉันจะมีด้านที่น่าหลงใหลเช่นนี้จริง ๆ แต่ว่าเอวลีนไม่ต้องการมัน”

เขาเดินเข้าหาเจเรมี่ด้วยยิ้มกว้าง ทันใดนั้น เขาก็กระซิบว่า “หลังจากเมื่อคืน ตอนนี้เอวลีนก็เป็นของฉันอย่างแท้จริง เธอช่างงดงามจนโลกตะลึงจริง ๆ … โดยเฉพาะไฝที่หน้าอกซ้ายของเธอ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของเจเรมี่ก็เจ็บปวดอย่างรุนแรง