บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 801

น้ำเสียงของผู้ชายคนนั้นดังสอดเข้ามาในหูเธอ น้ำเสียงที่คงไว้ซึ่งความเเหบและเย็นชาอย่างเช่นทุกครั้ง

เพียงแค่นั้นก็ทําให้ใจของเมเดลีนดิ่งลงเหว

คุณผู้หญิงวิทแมน

เมื่อกี้เขาพึ่งเรียกเธออย่างนั้น

ความหมายของ ‘คุณผู้หญิงวิทแมน’ ที่เขาพูดมันคืออะไรกันแน่?

เมเดลีนมองดูใบหน้าได้รูปที่ทำให้เธอตกอยู่ในภวังค์มานับครั้งไม่ถ้วนด้วยความใจเย็น พร้อมกับถอนหายออกมาเพื่อผ่อนปรนอารมณ์

หากมองจากชุดที่เขาสวมใส่อยู่ในตอนนี้แล้ว การแต่งตัวของเขาบ่งบอกได้ชัดว่า เขาเองก็เป็นหนึ่งในผู้ที่มาร่วมงานประมูลในค่ำคืนนี้เช่นกัน และจากการที่เขามาปรากฏตัวที่นี่อย่างสง่าผ่าเผยก็ดูเหมือนว่าร่างกายของเขาจะหายดีแล้ว

“คุณผู้หญิงวิทแมน สบายดีไหมครับ?” เจเรมี่ถามด้วยรอยยิ้มจาง ๆ

เมเดลีนพยักหน้าก่อนจะตอบกลับไปว่า “ฉันสบายดี”

“หากคุณไม่เป็นอะไรแล้ว ผมขออนุญาตปล่อยมือ” ในทันทีที่เสียงของเขาเงียบไป เขาก็รีบดึงแขนของตัวเองออกจากเอวของเธออย่างรวดเร็ว ราวกับว่าเขาไม่มีความอาลัยอาวรณ์ใดอยู่เลย

หลังจากนั้นเมเดลีนก็เห็นเจเรมี่หันหนีและเดินจากไป แล้วหัวใจของเธอก็แข็งกระด้างขึ้นมาทันที

เธอรู้ดีว่าเจเรมี่อาจเชื่อในเรื่องที่เธอเลิกแยแสและไม่หลงเหลือความรู้สึกอะไรให้กับเขาอีกแล้วมาตั้งแต่เมื่อสามเดือนก่อน

เมเดลีนร้อนใจต้องการที่จะบอกความจริงทุกอย่างกับเจเรมี่ เธอสาวเท้าเดินหน้าเข้าไปหาเขา “เจเรมี่...”

“เอวลีน”

แทบจะในทันที เสียงของเฟลิเป้ก็ได้ดังขึ้นราวกับฝันร้าย

ดูเหมือนว่าเขากำลังเดินมุ่งหน้ามาทางฝั่งที่เมเดลีนยืนอยู่ด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนเช่นเคย เขาเอามือของตัวเองวางลงที่เอวบางของเมเดลีน ก่อนจะก้มศีรษะลงให้ริมฝีปากบางของเขาแนบชิดที่ข้างหูของเมเดลีน “ถ้าคุณต้องการบอกความจริงกับเจเรมี่ล่ะก็ ผมรับรองเลยว่าคุณจะไม่ได้เห็นลิเลียนอีกต่อไป”

น้ำเสียงเฟลิเป้ยังคงไว้ซึ่งความนุ่มนวลและอ่อนโยน แต่ในคำพูดของเขากลับเต็มไปด้วยการข่มขู่และตักเตือน

เจเรมี่มั่นใจว่าตัวเองได้ยินเมเดลีนเรียกชื่อเขาเมื่อกี้นี้ เขาตัดสินใจหันหลังกลับไปมองยังต้นตอของเสียง และเห็นเฟลิเป้กำลังโอบอุ้มเมเดลีนไว้ในอ้อมแขนพลางกำลังกระซิบอะไรบางอย่างกับเธออย่างใกล้ชิด

“เอวลีนผมขอเตือนว่าอย่าทำอะไรที่คุณจะต้องเสียใจทีหลัง ตกลงไหม?” เฟลิเป้เตือน “วันนี้เป็นโอกาสที่ดี คุณควรมีความสุขให้มากนะ คุณคงไม่รู้ว่าคุณดูสวยงามแค่ไหนเวลายิ้ม”

เมเดลีนเหยียดริมฝีปากสีชมพูของเธอ พลางแสร้งทำเป็นเเดกดัน “ฉันก็แค่ดีใจที่ได้พบอดีตสามีของฉันที่นี่”

“งั้นเหรอครับ?” เจเรมี่ร่วมวงหัวเราะออกมาด้วย เขาหยิบไวน์แดงสองแก้วจากพนักงานเสิร์ฟที่กำลังจะเดินผ่านไปแล้วส่งให้เมเดลีนหนึ่งแก้ว “งั้นผมสงสัยว่า ผมจะดื่มกับอดีตภรรยาของตัวเองได้ไหม? อาเฟลิเป้คงไม่ว่าอะไรใช่ไหมครับ” เขาเหลือบมองเฟลิเป้แวบหนึ่ง

“แน่นอน ไม่มีปัญหา” เฟลิเป้ยิ้มอย่างใจกว้าง “อย่างไรเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน และหลังจากดื่มไวน์แก้วนี้แล้วก็ถือว่าอดีตของนายกับเอวลีนได้จบลงอย่างสมบูรณ์สักทีนะ”

“อืม” เจเรมี่ดูเหมือนยกมุมปากของเขาขึ้นเล็กน้อย เขามองไปยังเมเดลีนที่กำลังยิ้มราวกับดอกไม้บาน ก่อนจะยื่นแก้วไวน์ของตัวเองไปชนแก้วกับเธอเบาๆ “แด่อดีตภรรยา นี่คือการจากลาอย่างสันติ”

คำพูดของเขาเต็มไปด้วยความหมาย ก่อนจะกระดกไวน์ในแก้วทีเดียวหมด

เมเดลีนอยู่ในอาการตกตะลึง มันคล้ายกับหัวใจของเธอโดนตัดออกเป็นชิ้น ๆ

ถึงอย่างนั้น เธอก็ต้องฝืนยิ้มและกลืนของเหลวในแก้วลงท้องไป เธอกลืนมันลงไปพร้อมกับความคับข้องใจและความสิ้นหวังที่กำลังจะพวยพุ่งออกมา

“อาเอวลีนดื่มเก่งมากเลยครับ” เจเรมี่กล่าวชมเชยแล้วเหลือบมองโทรศัพท์ของตัวเองเมื่อมีแสงวาบขึ้นมา “แฟนของผมมาถึงที่นี่แล้ว งั้นผมไม่รบกวนคุณอาเฟลิเป้และคุณอาเอวลีนแล้วครับ ไว้เจอกันใหม่นะครับ”

แฟน?