เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 803

เป็นเจเรมี่

เธอไม่เคยฟังเสียงฝีเท้าเขาผิดไปเลยแม้แต่ครั้งเดียว

เมเดลีนรีบจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะเอามือเธอลูบท้องตัวเองเบา ๆ และทำเป็นยืนพึงราวระเบียงรับลม

หลังจากได้ยินเจเรมี่เดินใกล้เข้ามาทีละก้าว จังหวะการเต้นของหัวใจเธอก็ใกล้เคียงกับความสม่ำเสมอของฝีเท้าเขาที่ใกล้เข้ามา

“เหมือนชีวิตคุณจะดีมากขึ้นจริง ๆ หลังจากที่ได้ทอดทิ้งคนขี้ขลาดอย่างผมไปนะ คุณผู้หญิงวิทแมน”

คำพูดแสนประชดประชันของเขาที่ดังขึ้นจากข้างหลัง ทำให้เมเดลีนรู้สึกทุกข์ใจ

เจเรมี่เดินมาหยุดอยู่ที่ข้างหลังของเธอ แสงจันทร์ในค่ำคืนสาดส่องลงบนผิวกายเย็น ๆ อันขาวผ่องของเธอ ชุดของเธอได้พลิ้วไหวไปตามกระแสลมยามเย็น ขณะที่รูปร่างด้านหลังอันสวยงามของเธอกำลังสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา

เมเดลีนสวมหน้ากากความสง่างามของเธอ ก่อนจะหันกลับมาประจันหน้ากับดวงตาลึกล้ำของเขาและหัวเราะออกมาเบา ๆ

“ฉันเองก็อยากพูดแบบนั้นกับคุณเหมือนกัน คุณวิทแมน คุณดูมีชีวิตชีวาดีแถมยังได้พบกับคนรักใหม่อย่างรวดเร็วอีกด้วย”

“ก็ช่วยไม่ได้นี่ครับ หลังจากที่ถูกคุณผู้หญิงวิทแมนขับไล่ไสส่งที่ประเทศเอฟในวันนั้น ผมรู้สึกเสียใจมากจริง ๆ พอผมกลับมา ผมก็พบว่าการมีรักใหม่เพื่อรักษาอาการปวดใจ ก็เป็นวิธีที่ไม่เลวทีเดียว”

“งั้นก็ดีค่ะ ฉันขออวยพรให้คุณและรักครั้งใหม่ของคุณนะ”

เมเดลีนกล่าวอวยพรเรียบ ๆ ก่อนจะเดินจากไป

เจเรมี่ยังคงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นและเฝ้ามองเมเดลีนเดินผ่านเขาไป กลิ่นหอมจาง ๆ อันคุ้นเคยของเธอยังคงติดอยู่ที่จมูกของเขา

จู่ ๆ เจเรมี่ก็เอื้อมมือของตัวเองออกไปและคว้าข้อมือของเมเดลีนเอาไว้ “ไม่อยากเจอหน้าผมขนาดนั้นเลยเหรอ?”

เขาพูดเสียงเบาลงฉับพลัน ซึ่งนั่นทำให้น้ำเสียงนั้นฟังดูน่าหลงใหลและชวนให้เคลิบเคลิ้ม

เมเดลีนหยุดชะงักในทันที เพียงแค่สัมผัสเดียวนี้ที่เขาแตะต้องเธอก็สามารถทำให้เกิดความเจ็บปวดอย่างไม่มีที่สิ้นสุดในหัวใจของเธอได้ แต่เธอแสร้งทำเป็นไม่สนใจและพูดดูถูกเขาออกมา “แล้วทำไมฉันถึงต้องอยากพบคุณด้วยล่ะ?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ