เมเดลีนมองตามชายคนนั้นที่เดินเข้ามาหาเธอด้วยหัวใจที่สั่นระรัว
เธอกำลังตั้งครรภ์อยู่และกังวลว่าเจเรมี่จะทำอะไรที่ไม่สมเหตุสมผลขึ้นมา ดังนั้นเธอจึงก้าวถอยหลังด้วยความระแวดระวัง
เมื่อเจเรมี่เห็นท่าทีที่หลบเลี่ยงของเมเดลีน เขาได้แสยะยิ้มมุมปากและเปล่งเสียงพูดอย่างประชดประชันว่า “คุณผู้หญิงวิทแมน กังวลว่าผมจะทำอะไรคุณเหรอ? คุณกังวลว่าผมจะทำร้ายลูกของเฟลิเป้อยู่หรือเปล่า?”
“...”
ใช่ เธอกังวลจริง ๆ ว่าเด็กในท้องของเธอจะได้รับบาดเจ็บ แม้ว่าเด็กคนนี้จะเป็นลูกของเจเรมี่ก็ตาม
เมเดลีนกลืนความลับที่มีลงไปแล้วปั้นหน้าเฉยเมยก่อนจะพูดออกไปว่า “คุณพูดถูกแล้ว เด็กที่อยู่ในท้องของฉันตอนนี้มีความสำคัญเป็นอย่างมาก ดังนั้นทางที่ดีขอให้คุณวิทแมนโปรดทำตัวให้เหมาะสมด้วย”
แทบจะทันทีที่เธอพูดจบเมเดลีนก็เห็นดวงตาของเจเรมี่หม่นแสงลง ขณะที่ดวงตาทั้งสองข้างของเขาดูเย็นชาขึ้นฉับพลัน
“ในเมื่อคุณกังวลใจกับเด็กในท้องมากนัก ก็เอาร่มนี้ไปสิคุณจะได้ไม่เป็นหวัด”
พร้อมด้วยคำพูดของเขา ร่มในมือที่เขาถืออยู่ก็ถูกยื่นออกมาตรงหน้าเธอก่อนที่เค้าจะหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋า
เมเดลีนใจจดใจจ่ออยู่กับของที่เค้าหยิบออกมา ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายเธอเห็นเจเรมี่กำลังถือเปลือกหอยที่สีจางไปแล้วอยู่ในมือของเขา
“ครั้งก่อนคุณบอกกับผมเอาไว้ว่าต้องการจะคืนทุกสิ่งทุกอย่างให้กับผม เพื่อที่เราจะได้ไม่ต้องติดค้างต่อกันอีก คราวนี้เป็นทีของผมที่จะขอคืนสิ่งที่ผมติดค้างคุณให้” ทุกอยากดูชัดเจนมากในสิ่งที่เจเรมี่พูด เพียงแต่ว่าเมเดลีนไม่ได้หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้น
เธอมอบเปลือกหอยนั้นให้กับเขามาเกินกว่า 10 ปี และเป็นสิ่งที่เขาหวงแหนมันมาเสมอ แต่ตอนนี้เขาบอกว่าเขาต้องการที่จะคืนมันให้กับเธอ
‘เพราะอย่างนั้น นี่คือสิ่งที่เขาหมายถึงในตอนที่เขาพูดว่าฉันทำบางอย่างตกอย่างนั้นเหรอ?’
เมื่อเจเรมี่เห็นเมเดลีนทำท่าทีสับสน เขาก็เม้มริมฝีปากบางเข้าหากันและหัวเราะออกมา “คุณผู้หญิงวิทแมนกำลังคิดอะไรอยู่? คุณไม่ต้องการที่จะสะสางเรื่องทุกอย่างระหว่างเราให้จบลงเหรอ?”
เมื่อเมเดลีนได้ยินสิ่งที่เขาพูด เธอก็มองไปที่เขาพลางแสร้งทำเป็นสงบนิ่ง “ทุกอย่างที่คุณพูดถูกแล้ว เพราะว่าเราต้องการสะสางทุกอย่างระหว่างเราให้เสร็จสิ้น พวกเราจึงไม่จำเป็นที่จะต้องเก็บความทรงจำในอดีตของพวกเราเอาไว้อีก”
เธอหยิบที่คั่นหนังสือซึ่งเธอเก็บเอาไว้เป็นอย่างดีในช่องของกระเป๋าออกมา
“งั้นฉันขอคืนสิ่งนี้ให้กับคุณเช่นกัน คุณวิทแมน”เธอยื่นมันให้เขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...