บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 809

เมเดลีนมองตามชายคนนั้นที่เดินเข้ามาหาเธอด้วยหัวใจที่สั่นระรัว

เธอกำลังตั้งครรภ์อยู่และกังวลว่าเจเรมี่จะทำอะไรที่ไม่สมเหตุสมผลขึ้นมา ดังนั้นเธอจึงก้าวถอยหลังด้วยความระแวดระวัง

เมื่อเจเรมี่เห็นท่าทีที่หลบเลี่ยงของเมเดลีน เขาได้แสยะยิ้มมุมปากและเปล่งเสียงพูดอย่างประชดประชันว่า “คุณผู้หญิงวิทแมน กังวลว่าผมจะทำอะไรคุณเหรอ? คุณกังวลว่าผมจะทำร้ายลูกของเฟลิเป้อยู่หรือเปล่า?”

“...”

ใช่ เธอกังวลจริง ๆ ว่าเด็กในท้องของเธอจะได้รับบาดเจ็บ แม้ว่าเด็กคนนี้จะเป็นลูกของเจเรมี่ก็ตาม

เมเดลีนกลืนความลับที่มีลงไปแล้วปั้นหน้าเฉยเมยก่อนจะพูดออกไปว่า “คุณพูดถูกแล้ว เด็กที่อยู่ในท้องของฉันตอนนี้มีความสำคัญเป็นอย่างมาก ดังนั้นทางที่ดีขอให้คุณวิทแมนโปรดทำตัวให้เหมาะสมด้วย”

แทบจะทันทีที่เธอพูดจบเมเดลีนก็เห็นดวงตาของเจเรมี่หม่นแสงลง ขณะที่ดวงตาทั้งสองข้างของเขาดูเย็นชาขึ้นฉับพลัน

“ในเมื่อคุณกังวลใจกับเด็กในท้องมากนัก ก็เอาร่มนี้ไปสิคุณจะได้ไม่เป็นหวัด”

พร้อมด้วยคำพูดของเขา ร่มในมือที่เขาถืออยู่ก็ถูกยื่นออกมาตรงหน้าเธอก่อนที่เค้าจะหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋า

เมเดลีนใจจดใจจ่ออยู่กับของที่เค้าหยิบออกมา ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายเธอเห็นเจเรมี่กำลังถือเปลือกหอยที่สีจางไปแล้วอยู่ในมือของเขา

“ครั้งก่อนคุณบอกกับผมเอาไว้ว่าต้องการจะคืนทุกสิ่งทุกอย่างให้กับผม เพื่อที่เราจะได้ไม่ต้องติดค้างต่อกันอีก คราวนี้เป็นทีของผมที่จะขอคืนสิ่งที่ผมติดค้างคุณให้” ทุกอยากดูชัดเจนมากในสิ่งที่เจเรมี่พูด เพียงแต่ว่าเมเดลีนไม่ได้หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้น

เธอมอบเปลือกหอยนั้นให้กับเขามาเกินกว่า 10 ปี และเป็นสิ่งที่เขาหวงแหนมันมาเสมอ แต่ตอนนี้เขาบอกว่าเขาต้องการที่จะคืนมันให้กับเธอ

‘เพราะอย่างนั้น นี่คือสิ่งที่เขาหมายถึงในตอนที่เขาพูดว่าฉันทำบางอย่างตกอย่างนั้นเหรอ?’

เมื่อเจเรมี่เห็นเมเดลีนทำท่าทีสับสน เขาก็เม้มริมฝีปากบางเข้าหากันและหัวเราะออกมา “คุณผู้หญิงวิทแมนกำลังคิดอะไรอยู่? คุณไม่ต้องการที่จะสะสางเรื่องทุกอย่างระหว่างเราให้จบลงเหรอ?”

เมื่อเมเดลีนได้ยินสิ่งที่เขาพูด เธอก็มองไปที่เขาพลางแสร้งทำเป็นสงบนิ่ง “ทุกอย่างที่คุณพูดถูกแล้ว เพราะว่าเราต้องการสะสางทุกอย่างระหว่างเราให้เสร็จสิ้น พวกเราจึงไม่จำเป็นที่จะต้องเก็บความทรงจำในอดีตของพวกเราเอาไว้อีก”

เธอหยิบที่คั่นหนังสือซึ่งเธอเก็บเอาไว้เป็นอย่างดีในช่องของกระเป๋าออกมา

“งั้นฉันขอคืนสิ่งนี้ให้กับคุณเช่นกัน คุณวิทแมน”เธอยื่นมันให้เขา

เมเดลีนยื่นฝ่ามือออกไปรับ เมื่อเขาเอื้อมมือเอาเปลือกหอยวางลงปลายนิ้วของพวกเขาก็ได้สัมผัสกันอยู่เพียงครู่หนึ่งก่อนที่วินาทีถัดมาเขาก็ได้ละมือออกไป

"เอวลีน ต่อแต่นี้ไปไม่มีอะไรที่จะผูกมัดเราอีกแล้ว ไม่ต้องห่วงผมจะไม่ไปกวนใจคุณอีก และผมจะไม่รักคุณอีกแล้ว” เสียงทุ้มนุ่มลึกอันทรงเสน่ห์ของเขาดังก้องในหูของเธอ

เจเรมี่เดินเบียดไหล่ของเมเดลีนผ่านเธอไป

เปลือกหอยตกลงมาที่เท้าของเมเดลีน พร้อมกับเสียงกระทบดังเกร๊งขณะที่เขาเดินจากไป

เมเดลีนเก็บงำความรู้สึกเจ็บปวดที่เธอมีทั้งหมดในขณะนั้น และเมื่อเธอแน่ใจแล้วว่าเจเรมี่ได้จากไปจริง ๆ เธอก็ค่อย ๆ ย่อตัวลงเก็บเปลือกหอยขึ้นมาอย่างทะนุถนอม

คำที่เขาพูดออกมายังคงก้องอยู่ในหัวของเธอ 'เอวลีน ผมจะไม่รักคุณอีกแล้ว'

เขาไม่รักเธออีกแล้ว

เพราะเหตุผลนั้นเขาถึงสามารถเผาของขวัญที่เขามอบให้แก่เธอในตอนนั้นได้