บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 810

ความเจ็บปวดจากขั้วหัวใจได้ลามไปทั่วร่างกายอีกครั้งและทำให้เมเดลีนต้องเงยหน้าขึ้นเพื่อกลั้นน้ำตาให้ไหลกลับคืน

เธอร้องไห้ไม่ได้อีกแล้ว

เธอต้องเข้มแข็งเพื่อลูก

...

และหลังจากที่เธอกลับจากการเยี่ยมหลุมศพของคุณปู่เลน คนขับรถได้พาเธอมาส่งยังวิลล่าของเฟลิเป้

เฟลิเป้ติดประชุมทางวิดีโอในห้องทำงานอยู่ในตอนที่เธอกลับมา เมื่อเขาเห็นว่าเธอกลับมาแล้วเขาก็รีบจบการประชุมโดยเร็ว

และในทันทีที่เขาเห็นว่าเสื้อแจ็คเก็ตของเธอชุ่มฝนเพียงเล็กน้อย เขาก็รู้สึกกังวล “คุณไม่ได้กางร่มเหรอ? ทำไมคุณถึงทำให้ตัวเองเปียกแบบนี้?”

“แค่ฝนปรอย ๆ เท่านั้นเอง มันไม่เป็นอันตรายอะไรกับฉันหรอก” น้ำเสียงของเธอเย็นชาและเหินห่าง ก่อนที่เธอจะเดินผ่านเฟลิเป้ไปเพื่อขึ้นไปยังชั้นบน

เฟลิเป้ค่อนข้างที่จะเคยชินกับเกี่ยวกับความคิดของเมเดลีน “แต่ตอนนี้คุณกำลังตั้งท้องอยู่ การเปียกฝนอาจทำให้คุณไม่สบาย”

‘เปียกฝน’

เมเดลีนก้มลงมองที่ร่มซึ่งเธอถืออยู่ในมือ

เจเรมี่เอาร่มของตัวเองมอบให้กับเธอเมื่อไม่นานมานี้ แต่ความอบอุ่นของเขาที่หลงเหลือบนที่จับได้หายไปหมดแล้ว

“ผมคิดว่าคุณคงคิดถึงผู้อาวุโสวิทแมนเหมือนกันใช่ไหม? งั้นคืนนี้เราไปเยี่ยมเขากันเถอะ”

เมเดลีนหยุดชะงักชั่วครู่ขณะที่เธอกำลังจะเดินขึ้นไปชั้นบน “เอาสิ”

เธอเหลือทางเลือกอื่นใดบ้างนอกจากตอบตกลงเพียงทางเดียว

ในตอนเย็น เฟลิเป้ได้ให้คนนำเสื้อผ้าและเครื่องประดับราคาแพงซึ่งเป็นรุ่นลิมิเต็ดของแบรนด์หรูจำนวนหนึ่งมาให้กับเธอ

เธอสวมมันตามที่เฟลิเป้ต้องการ และเธอได้เจาะรูเล็ก ๆ ที่เปลือกหอยหลากสีสันอันเดิมที่เจเรมี่คืนให้เธอด้วย เธอนำมันมาร้อยเข้ากับสร้อยคอและเมื่อเธอสวมใส่มันก็อยู่ตรงกับกระดูกไหปลาร้าของเธอ

เฟลิเป้มองดูอีเวตต์ขณะที่ความรู้สึกซับซ้อนที่ไม่สามารถอธิบายได้ผุดขึ้นมาในหัวใจของเขา

ถึงอย่างนั้น ภายนอกของเขายังคงดูสงบเยือกเย็น จากนั้นเขาก็เอามือของตัวเองวางบนไหล่ของเมเดลีนอย่างเป็นธรรมชาติ “วันนี้ผมจะพาภรรยาของผมไปพบกับผู้อาวุโสวิทแมน และผู้อาวุโสคนอื่น ๆ ในตระกูลวิทแมนของพวกเรา นี่คือ...”

“อีเวตต์ ชาริส เธอเป็นแฟนของคุณวิทแมนค่ะ” เมเดลีนแนะนำ

เจเรมี่ยิ้มออกมา “คุณผู้หญิงวิทแมน คุณพูดผิดแล้วครับ เธอไม่ใช่แค่แฟนของผมเท่านั้น เธอเป็นคู่หมั้นของผมมาสักพักหนึ่งแล้ว”

‘เป็นคู่หมั้นของเขามาสักพักหนึ่งแล้ว’

คำตอบที่เจเรมี่พูดออกมาตัดขั้วหัวใจของเมเดลีนอีกครั้ง

เธอแสร้งทำเป็นไม่สนใจแล้วยิ้มให้เขาเล็กน้อย “ยินดีด้วยค่ะ เราเข้าไปข้างในกันดีกว่าค่ะ เฟลิเป้”

เฟลิเป้ไม่ได้หันหลังเดินจากไปแต่อย่างใด เขากลับเอาแต่มองไปยังอีเวตต์ด้วยรอยยิ้มอันแสนหวาน “คุณชาริส ไม่ทราบว่าผมเคยเจอคุณที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า?”