สายตาที่จ้องมาจากเมเดลีนเหมือนกับกระแสน้ำแข็งที่ท่วมท้นหัวใจของเขา ความหนาวเย็นไม่รู้จบครอบงำเขาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
เธอเต็มใจเสี่ยงชีวิตเพื่อเฟลิเป้
เขาขมวดคิ้วและจ้องตรงไปที่เมเดลีน “คุณรักเขามากขนาดนั้นเลยเหรอ?”
เมเดลีนมองเข้าไปในดวงตาที่เจ็บปวดของเจเรมี่และพูดอย่างหนักแน่นว่า “ใช่ ฉันรักเขามาก ฉันรักพ่อของลูกที่ฉันอุ้มท้องอยู่ตอนนี้”
เมื่อเจเรมี่ได้รับคำตอบนี้ ความโกรธที่ไม่อาจหยุดยั้งก็ได้ปรากฏขึ้นที่ก้นบึ้งของดวงตาของเขา
เขาเหนี่ยวไกทันที
กระสุนถูกยิงออกไปด้วยเสียงดังและกระแทกเข้าที่หน้าต่างด้านหนึ่ง
เมื่อกระจกแตก หัวใจของเจเรมี่ก็แตกสลายไปพร้อมกับมัน
เมเดลีนมองไปยังเจเรมี่ที่จู่ ๆ ก็ยิงปืนออกไปและหัวใจของเธอก็เต้นผิดจังหวะ
ดวงตาที่เป็นลุกโชนของชายผู้นั้นเต็มไปด้วยรัศมีแห่งการสังหาร และร่างกายของเขาก็เย็นยะเยือกอย่างน่ากลัว ราวกับว่าเขาจะกลืนกินทุกอย่างในวินาทีถัดมา
อย่างไรก็ตาม เขาเก็บกดความไม่พอใจและระงับความโกรธทั้งหมดของเขาก่อนจะจ้องมองไปที่เมเดลีนอย่างลึกซึ้ง แล้วก็หันหลังเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับ
ในที่สุด เมเดลีนก็ปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มขณะที่เธอมองดูร่างที่เดินห่างออกไปเรื่อย ๆ
บรรยากาศรอบตัวพวกเขาตกอยู่ในความเงียบงัน แต่เมเดลีนกลับไม่สามารถทำให้หัวใจของเธอสงบลงได้
เฟลิเป้มีความสุขกับสิ่งที่เกิดขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นเมเดลีนปกป้องเขาสุดตัว สิ่งนี้ทำให้เขามีความสุขเป็นพิเศษ
“เอวลีน ผมไม่คิดเลยว่าคุณจะทำอะไรแบบนี้เพื่อผม” เฟลิเป้ยิ้มออกมา
เขาเอื้อมมือไปจับเมเดลีน แต่เธอถอยห่างจากเขา
“เฟลิเป้ คุณช่วยฉันในตอนนั้น ดังนั้นฉันก็เลยตอบแทนหนี้บุญคุณของคุณ”
ในที่สุดเฟลิเป้ก็เข้าใจ เหตุผลเดียวที่เมเดลีนทำลงไปอย่างนั้น คือ เธอต้องการคืนชีวิตที่ติดค้างเอาไว้ให้แก่เขา
เธอคงไม่สบายใจตราบใดที่เจเรมี่ยังอยู่ในเมืองเอฟ
อย่างไรก็ตาม เธอไม่ลืมสิ่งที่เจเรมี่พูดกับเธอก่อนไปที่โกดัง “เอวลีน ผมยังคงรักคุณ ผมไม่เคยปล่อยคุณไปแม้แต่วินาทีเดียว”
เมเดลีนตัดสินใจไปหาเจเรมี่
เธอต้องบังคับให้เขากลับไปที่เกลนเดล
เฟลิเป้จะไม่มีวันปล่อยเรื่องนี้ให้เป็นไปแบบนั้นแน่
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เธอหันไปที่ประตูเฟลิเป้ก็เดินเข้ามา “เอวลีน คุณจะไปไหน?”
“คุณบอกว่าคุณจะไม่กักขังฉัน ดังนั้นมันไม่เกี่ยวกับคุณที่ฉันจะไปไหนมาไหน” เมเดลีนเธอเดินตรงไปที่ประตูอย่างแน่วแน่
“ผมไม่กักขังคุณ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะอนุญาตให้คุณไปหาเจเรมี่นะ” เฟลิเป้ขวางเมเดลีนไว้ “เอวลีน ผมคิดว่าคุณรู้บางอย่างเกี่ยวกับผมแล้ว แต่คุณก็ยังเป็นผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุด ผมจะไม่ทำอะไรกับคุณ แต่ผมจะไม่ปล่อยให้ใครนอกจากคุณมีโอกาสทำลายสิ่งที่ผมสร้างมาทั้งหมด”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...