ใบหน้าสง่างามและหล่อเหลาของเขาเริ่มมืดครึ้ม “เจเรมี่ นายทำอะไรกับเคธี่? ทำไมเธอถึงเชื่อฟังนายขนาดนั้น? นี่นายจะพรากทุกอย่างไปจากฉันเลยใช่ไหม ทั้งผู้หญิง ทั้งอาชีพของฉัน?”
เจเรมี่เอนตัวนอนลงบนเตียงโดยที่ไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใด “ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของ สักวันหนึ่งก็ต้องพลัดพรากจากไปในไม่ช้าก็เร็วนี้อยู่ดี เฟลิเป้ ตอนนั้นเคธี่รักนายมากนะ แต่นายต่างหากที่ไม่ได้ทะนุถนอมเธอเลย”
เฟลิเป้เหมือนได้ยินเรื่องตลก “แล้วนายล่ะ ตอนนั้นายทะนุถนอมเอวลีนรึเปล่า? ทำไมเธอถึงยังไม่ยอมปล่อยเศษเดนอย่างนายที่ทำให้เธอเกือบตายไปสักทีก็ไม่รู้?”
เจเรมี่เบิกตาเรียวของเขาออกกว้างและมองเฟลิเป้ด้วยสีหน้าเย็นชา “เราสองคนต่างก็เป็นเศษเดนเหมือนกันล่ะนะ แต่อย่างน้อยฉันก็ยังรู้ตัวดี แล้วนายล่ะ? หลังจากที่รู้ว่าเคธี่ฆ่าตัวตายเพราะนาย นายเคยรู้สึกผิดสักนิดบ้างไหม? ไม่เลย ถ้านายสำนึกจริง นายคงไม่มายุ่งกับภรรยาฉันหรอก”
“ภรรยาของนายเหรอ?” เฟลิเป้ถอนหายใจ “ภรรยานายตอนนี้คงอยู่กับผู้ชายอื่นแล้วล่ะ”
เจเรมี่ลุกขึ้นนั่งทันที และนั่นทำให้บาดแผลของเขาถูกรั้งตึงไว้ แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจ “เฟลิเป้ เมื่อกี้นายว่ายังไงนะ? นายทำอะไรกับภรรยาฉัน?”
“ฉันน่ะ ไม่ได้ทำอะไรหรอก เอวลีนต่างหากที่ไปหาผู้ชายคนนั้นเอง แล้วคนนี้….”
“คนนี้ที่ว่านี่หมายถึงฉันใช่ไหม?”
เสียงกังวานของชายคนหนึ่งดังขึ้นมาจากประตูหน้าห้องพักผู้ป่วย
เจเรมี่ขมวดคิ้วมองไปทางที่มาของเสียง
ฟาเบียนซึ่งเอามือของเขาซุกกระเป๋ากางเกงอยู่ ดูท่าทางเหมือนเป็นพวกจิ๊กโก๋เจ้าสำราญที่หยิ่งทะนง “ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนนะ ฉันคือรองหัวหน้าของกลุ่มสเตเจี่ยน จอห์นสัน ส่วนพวกเราเป็นใครนะเหรอ อืม...” เขามองมาที่เฟลิเป้ “ไม่ว่าเขาจะทำอะไร พวกเราก็จะทำอย่างนั้นแหละ”
เฟลิเป้ทำหน้าไม่พอใจ “ฟาเบียน นายมาที่นี่ทำไม?”
“ฉันแค่อยากจะมาดูด้วยตาของตัวเองไงล่ะ ว่าผู้ชายคนนั้นที่แม่สาวน้อยรักนั้นเป็นยังไง” ฟาเบียนมองเจเรมี่อย่างดูถูกตั้งแต่หัวจรดเท้า “อืม… ก็งั้น ๆ แหละนะ ฉันว่าฉันชนะเห็น ๆ”
หลังจากที่เขาพูดยั่วยุเจเรมี่แล้ว ฟาเบียนก็เสยผมสีเงินของเขาขึ้นและมองมาที่เฟลิเป้ “คุณวิทแมน สุดสัปดาห์นี้จะมีงานดินเนอร์ปาร์ตี้ทางธุรกิจที่โรงแรมพรอสเพอริตี้ คุณสนใจจะเข้าร่วมด้วยไหม?”
พูดเสร็จแล้วฟาเบียนก็หันหลังเดินออกไป หลังจากเงียบไปไม่กี่วินาทีเฟลิเป้ก็เดินตามเขาออกไป
เจเรมี่นั่งไม่ติดที่อีกต่อไปแล้ว ทั้งยังรู้สึกไม่ดีกับคำพูดของฟาเบียนเมื่อกี้อีกด้วย
ช่วงสองสามวันมานี้เขาติดต่อกับเมเดลีนไม่ได้เลย เขาไม่มีทางอื่นที่จะติดต่อกับเธอได้ นอกจากจะพบเธอตัวต่อตัวเท่านั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...