บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 882

เขายกมือที่เปื้อนเลือดขึ้นเพื่อหาผ้าคาดผมสีเขียวมิ้นต์ที่เขาเก็บไว้อย่างทะนุถนอมซึ่งตอนนี้ถูกย้อมไปด้วยสีแดง

เขายกผ้าคาดผมมาที่ปากของเขาด้วยมือที่กำลังสั่นเทา “อย่าตายนะ ได้โปรด คุณจะตายไม่ได้นะ”

เขาบ่นพึมพำภายใต้ลมหายใจขณะที่ดวงตาของเขาก็ยิ่งแดงก่ำ

“คุณสัญญาแล้วว่าจะตามรังควานผมตลอดไป คุณจะคืนคำตอนนี้ไม่ได้นะ”

เฟลิเป้เสียงสั่นขณะที่เขาพูดซ้ำ ๆ กับตัวเอง อย่างไม่สามารถระงับความตื่นตระหนกภายในตัวเขาเองได้

ทันใดนั้น ประตูห้องของห้องผ่าตัดก็เปิดออกเผยให้เห็นถึงหมอคนหนึ่งในเสื้อโค้ทสีขาว เฟลิเป้รีบวิ่งเข้าไปหาเขา “ศาสตราจารย์ควินนี่ย์ เคธี่เป็นไงบ้าง?”

ศาสตราจารย์คนนั้นส่ายหน้า “ผมเอากระสุนออกแล้ว แต่เนื่องจากมันโดนหัวใจของเธอ ผมก็ไม่สามารถพาเธอกลับมาชีวิตได้ ผมต้องขอโทษด้วย แต่คุณเคธี่ได้จากไปแล้ว”

เฟลิเป้รู้สึกว่าโลกของเขาได้แตกสลายขณะที่เขายืนนิ่งแช่แข็งอยู่กับที่

“จู่ ๆ เธอถูกยิงได้ยังไง? อาจจะเป็นพวกสเตเจี่ยน จอห์นสัน รึเปล่า?” หมอคนนั้นถอนหายใจ หัวใจของเขาบีบคั้นกับการสูญเสียคนอายุน้อยเช่นนี้ไป

เฟลิเป้ตอบเขาไม่ได้ เพราะเขารู้คำตอบอยู่แล้ว

เขาคือคนที่ฆ่าเคธี่

เขาเป็นคนที่สั่งให้พวกเขายิง

เขาคิดว่าเธออยากที่จะทรยศเขา เธออยากจะทำลายทุก ๆ อย่างที่เขาสร้าง แต่ความจริงก็ได้แสดงให้เห็นแล้วว่าเธอไม่เคยหักหลังเขาเลย และเธอก็ไม่เคยทิ้งความรู้สึกที่มีต่อเขาไป

นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงหันหลังกลับ

มันเป็นเขาที่หันหลังกลับช้าเกินไป

มันเป็นแค่เสี้ยววินาทีที่เขารู้ตัวว่าเขาห่วงเคธี่มากแค่ไหน

เขาไม่รู้ว่ามันเริ่มต้นขึ้นเมื่อไหร่ แต่เคธี่ดูเหมือนจะหาทางเข้ามาในใจของเขาเงียบ ๆ …

เฟลิเป้รู้สึกปวดใจเพิ่มขึ้นไม่รู้กี่เท่าขณะที่เขาค่อยเดินเข้าไปในห้องผ่าตัดที่วางเปล่า

เขาอยากที่จะเห็นเธอเป็นครั้งสุดท้าย

อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีความกล้าที่จะเจอหน้าเธอ