เจเรมี่ยกแขนเพื่อดึงเมเดลีนเข้าสู่อ้อมกอดของเขา
“นี่คือภรรยาของผม ผม เจเรมี่ วิทแมน มีและจะมีภรรยาคนเดียวเท่านั้น คือ เอวลีน มอนต์โกเมอรี”
สายตาของเขาดูดุดัน น้ำเสียงของเขาไม่เหลือที่ว่างให้โต้เถียงขณะที่เขาเตือนความจำคาเลน
“ผมหวังจริง ๆ ว่าคุณแม่จะไม่ปฏิบัติกับภรรยาของผมเหมือนที่เคยทำนะครับ คุณแม่ ผมไม่คาดหวังให้คุณแม่เป็นแม่สามีที่ดีเยี่ยม แต่อย่างน้อยก็ปฏิบัติกับเธอด้วยมารยาทขั้นพื้นฐานและให้เกียรติก็พอ”
“...” คาเลนอึ้งพร้อมกับท่าทีที่มืดมน เธอหันหน้าไปเห็นเมเดลีนกำลังยิ้มจาง ๆ ให้กับเธอแล้วความโกรธในตัวเธอก็เพิ่มขึ้น “เกิดอะไรขึ้น เจเรมี่? ลูกเพิ่งจะบอกกับแม่ว่าลูกกำลังหมั้นกับอีเวตต์ไม่ใช่เหรอ? ทำไมลูกถึงอยู่กับหล่อนอีก? ลูกลืมสิ่งที่หล่อนบอกกับลูกก่อหน้านี้ไปแล้วเหรอ? หล่อนทำแบบนี้ก็เพื่อแก้แค้นเท่านั้น!”
ความรู้สึกขุ่นเคืองได้เติมเต็มหัวใจของเมเดลีนและเจเรมี่ เมื่อคาเลนเอ่ยถึงเคธี่
เจเรมี่จับมือของเมเดลีนแน่นขณะที่เขาอธิบายอย่างเคร่งขรึมว่า “ผมมองอีเวตต์เป็นน้องสาวของผมอยู่เสมอ เหมือนกับที่เธอมองผมเป็นพี่ชาย ไม่เคยมีเรื่องรักใคร่อะไรระหว่างเรา คนเดียวในหัวใจของผมตลอดเวลามานี้ก็คือ เอวลีน”
จากนั้นเจเรมี่ก็จับมือและพาเธอเข้าไปข้างใน
คาเลนหมดอารมณ์ที่จะทำอาหาร เธอหันหลังไปและโทรหาวินส์ตัน จนกระทั่งมื้อค่ำท่าทีของเธอก็ยังคงแสดงความไม่พอใจ
เมื่อเห็นเมเดลีนและเจเรมี่นั่งอยู่ข้าง ๆ กัน นายท่านอาวุโสวิทแมนก็ไม่ได้แสดงความคิดเห็นถึงเรื่องอดีตและเลือกที่จะพูดด้วยรอยยิ้มที่มีควาหมายแทน “ฉันดีใจที่เห็นพวกเธอสองคนมีความสุขและสบายดีนะ”
“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ คุณปู่ ลินนี่กับผมจะมีความสุขกันต่อไป” เจเรมี่รับปากขณะที่เขาช่วยตักอาหารให้กับเมเดลีน
เมเดลีนขอนายท่านอาวุโสว่าให้เธอสามารถไปที่ห้องของเขาหลังจากมื้อค่ำได้หรือไม่ และแน่นอนอยู่แล้วว่าเธอได้รับอนุญาต
เจเรมี่ตามเมเดลีนไปที่ห้องโดยไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงขอเข้ามา เขามองเธอหยิบกรอบรูปจากโต๊ะทำงานก่อนที่จะจ้องมันอย่างจริงจัง
เมื่อเข้าไปดูที่รูป สายตาของเขาก็อบอุ่นในขณะที่น้ำเสียงของเขาถูกแต่งแต้มด้วยความเสียใจ “ผมยังคงจำได้ว่าเราเคยมีความสุขที่ทะเลมากแค่ไหน ผมขอโทษที่ผมทำลายมันด้วยการเข้าใจคุณผิดเป็นคนอื่น”
“คุณไม่ใช่คนเดียวที่เข้าใจฉันผิด เฟลิเป้เหมือนกัน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...