บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 926

ชายคนนั้นขมวดคิ้วสวยด้วยความอึดอัดใจ เมื่อเมเดลีนจับมือของเขาแรงขึ้น เขาก็สะบัดเธอออกอย่างรุนแรง เสียงทุ้มต่ำน่าดึงดูดของเขาฟังดูเย็นเยือกมาก

“เธอพยายามที่จะให้ฉันสนใจด้วยการทำตัวแบบนี้ใช่ไหม? ฉันไม่สนใจผู้หญิงท้องหรอกนะ เพราะฉะนั้น เลิกตามฉันได้แล้ว”

เมื่อฝ่ามือของเมเดลีนว่างเปล่าอีกครั้ง หัวใจของเธอก็ดูเหมือนจะทำตามนั้นและกลวงออก

เธอไม่อยากเชื่อว่าเธอกำลังมองชายคนนั้นที่ไม่รู้จักเธอ มันชัดเจนว่าเขาเริ่มไม่ชอบเธอ เธอไม่แน่ใจว่าควรจะมีความสุขหรือเศร้ามากกว่า

เธอควรจะรู้สึกมีความสุข

อย่าลืมว่า เขายังมีชีวิตอยู่

ไม่มีอะไรสำคัญสำหรับเธอมากไปกว่าเขายังมีชีวิตและอยู่ดี

เมเดลีนบอกกับตัวเองแบบนั้นและตามเขาไป “เจเรมี่ วิทแมน อย่าไปนะ”

เมื่อเขาถูกเมเดลีนหยุดอีกครั้ง ความรู้สึกไม่พอใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “ถ้าเธอยังตื๊อฉันอีก ฉันจะทำให้เธอเสียใจอย่างแน่นอน” เขาเตือน

เมเดลีนมองชายที่มีสายตาเย็นชาคนนั้นด้วยแววตาที่เป็นทุกข์ “เจเรมี่ ฉันรู้ว่าต้องมีเหตุผลบางอย่างที่คุณทำตัวแบบนี้ ถ้าคุณไปกับฉัน ฉันจะพิสูจน์กับคุณว่าเราเป็นอะไรกัน”

เธอจับมือของเขาไว้และอยากที่จะเดินออกไปกับเขา แต่ในตอนที่เธอหันหลัง ลาน่าก็ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ

เมเดลีนจับมือของเจเรมี่แรงขึ้น แววตาของเธอเริ่มแข็งกร้าวขณะที่ลาน่าเดินเข้ามาหาพวกเขา

ลาน่าสวมกระโปรงสั้นสุดเซ็กซี่และผมสั้นก็ถูกเปลี่ยนเป็นแบบอื่นอีกครั้ง มันถูกย้อมด้วยสีเทาน้ำเงินในตอนนี้ แต่สิ่งเดียวเกี่ยวกับเธอที่ไม่เปลี่ยน เธอยังคงตอแหลเหมือนเช่นเคย

“เอวลีน ช่วยปล่อยมือผู้ชายของฉันด้วย” ลาน่ากล่าว

เมื่อลาน่ากล่าวเช่นนั้น มือที่บีบอยู่ของเมเดลีนก็ถูกสะบัดหลุด

ชายที่อยู่ข้างหลังเธอเดินตรงไปอยู่ข้าง ๆ ลาน่า สายตาที่เฉยเมยของเขาในตอนแรกจู่ ๆ ก็มองลาน่าด้วยความอ่อนโยน “ผมไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้มากจากไหน จู่ ๆ เธอก็บอกผมว่าเธอจะพาผมไป”

เมเดลีนฟังชายคนนั้นอย่างไม่อยากเชื่อและเห็นปากแดง ๆ ของลาน่ากำลังยิ้มกว้าง

ชายคนนั้นพยักหน้าและออกไปตามความปรารถนาของลาน่า แต่เขาไม่ละสายตาจากเมเดลีนเลย

“เจเรมี่” เมเดลีนเดินเข้าไปหาเขาและไล่ตามเขา “เจเรมี่ อย่าไปนะ”

“อย่าเสียเวลาเลย เขาไม่สนเรื่องของเธออีกแล้ว” ลาน่ายิ้มอย่างผู้ชนะและพูดเบา ๆ กับเมเดลีนที่เดินผ่านเธอว่า “เอวลีน เธอพูดถูก เขาคือสามีของเธอเจเรมี่ ฉันเป็นคนที่สั่งให้ยิง ฉันอยากจะฆ่าเธอในตอนแรก แต่ฉันก็คาดไม่ถึงว่าเขาจะสละชีวิตและรับกระสุนเพื่อเธอ”

เมเดลีนหยุดอย่างกะทันหัน หัวใจของเธอเต้นแรงอย่างเจ็บปวด

‘กลายเป็นว่าเหตุผลที่จู่ ๆ เขาก็วิ่งมาข้างหลังฉันและกอดฉันก็เพื่อช่วยฉัน’

“ฉันบอกเธอแล้ว เอวลีน ฉันได้สิ่งที่ฉันต้องการเสมอ ตอนนี้สามีของเธอคือผู้ชายของฉัน เรามีความสุขกันมากในทุก ๆ คืน แรงกายของเขาดีจริง ๆ ฉันไม่ได้รู้สึกดีมาก ๆ แบบนั้นมานานแล้ว ฮ่าฮ่า…”

คำพูดของเธอทำให้เมเดลีนปวดหัวอย่างหนัก เธอยกมือขึ้นอย่างรวดเร็วและตบรอยยิ้มที่พออกพอใจออกจากหน้าของลาน่า “ยัยแพศยา!”

เมเดลีนกำลังสั่นด้วยความโกรธ เมื่อเธออยากจะตบหล่อนเป็นครั้งที่สอง ชายคนนั้นที่หันกลับมาก็คว้าข้อมือของเธอไว้ในทันที