บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 927

มือของเมเดลีนที่อยากจะตบหล่อนอีกครั้งถูกตรึงแน่นอยู่กลางอากาศ

เธอเห็นลาน่ายิ้มอย่างชั่วร้าย แต่ทันใดนั้น หล่อนก็ตีหน้าเศร้าให้กับเจเรมี่ “ฮานส์ เธอทำร้ายฉัน”

เมื่อลาน่ากล่าวเช่นนั้น เห็นได้ชัดว่าเมเดลีนรู้สึกได้ถึงแรงที่เพิ่มขึ้นของฝ่ามือของเจเรมี่

เธอขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวดและอยากจะรื้อฟื้นความทรงจำของชายคนนั้น แต่สายตาของเจเรมี่มีเพียงแต่การดูถูกเธออย่างเย็นชา

มันนานมาแล้วตั้งแต่ที่เธอเห็นเขามองเธอด้วยความโหดร้ายเช่นนี้

ในตอนนั้น เขากำลังมองเธอในแบบเดียวกัน

นั่นแสดงให้เห็นว่าเขาลืมเรื่องของเธอไปหมดสิ้น

“เธอกล้าดียังไงถึงทำร้ายผู้หญิงของฉัน? เธออยากถูกฆ่ารึไง?” เจเรมี่ดึงข้อมือของเมเดลีน

ไม่ว่าเธอจะรู้สึกเจ็บปวดข้อมือมากแค่ไหน มันก็ไม่เจ็บมากเท่าคำพูดที่เขาพูดออกมาในตอนนั้น

‘ผู้หญิงของเขา’

เมเดลีนกลั้นใจร้องไห้ สายตาของเธอยังไม่ยอมแพ้และเฉียบคม “ฉันคือคนเดียวที่เป็นผู้หญิงของคุณ”

เธอจ้องสายตาที่เย็นชาของเจเรมี่ “เจเรมี่ คุณไม่มีทางลืมฉันได้ตลอดกาลหรอก สักวันหนึ่ง คุณจะจำฉันได้เอง”

เจเรมี่มองสายตาของเธอ มือของเขาดูจะคลายออกเล็กน้อย

เมื่อลาน่ารู้สึกว่าเมเดลีนทำให้เจเรมี่หวั่นไหว เธอก็เดินเข้าไปในทันที “ฮานส์คะ ฉันเจ็บหน้า”

เห็นได้ชัดว่าคำพูดของหล่อนถูกใช้เพื่อยุแหย่เจเรมี่ แต่เมเดลีนก็คาดไม่ถึงว่าเจเรมี่จะโกรธมากที่เธอตบลาน่า

เขาหรี่ตาอย่างเกรี้ยวกราด และเมเดลีนก็รู้สึกได้ว่าข้อมือของเธอกำลังจะหัก

เธอไม่ส่งเสียงด้วยความเจ็บปวด นับประสาอะไรกับการอ้อนวอนขอความเมตตา ทั้งหมดที่เธอทำคือจ้องชายคนนั้นที่ดูเหมือนกำลังจะฆ่าเธอ

“ฉันไม่ทำร้ายผู้หญิง ในเมื่อเธอท้อง ฉันจะปล่อยเธอไปในครั้งนี้ ถ้าเธอกล้าวุ่นวายกับผู้หญิงของฉันอีก มันจะจบไม่สวยเหมือนครั้งนี้แน่” เจเรมี่เตือนก่อนที่จะโยนมือเธอออกไป

ขณะที่เมเดลีนกำลังจะปฏิเสธ นาโอมิก็เดินเข้ามาหาพวกเขา

แม้ว่านาโอมิจะมีรอยยิ้มอย่างเป็นมิตรบนใบหน้า แต่ก็เห็นได้ชัดว่าสายตาของเธอดูไม่พอใจ

“ไรย์ เกิดอะไรขึ้นคะ?” เธอเดินเขามาหาพวกเขาด้วยท่าทีที่งุนงง

“คุณหญิงวิทแมนรู้สึกไม่สบายนิดหน่อยน่ะและผมอยากจะพาเธอไปโรงพยาบาล” ไรอันอธิบาย

“คุณโจนส์ ขอบคุณสำหรับข้อเสนอของคุณนะคะ แต่ฉันไปโรงพยาบาลเองได้ ได้โปรดอยู่ในงานเลี้ยงของคุณต่อและไม่ต้องห่วงฉันค่ะ” เมเดลีนยืนขึ้นและเดินไปยังลิฟต์

นิ้วของเมเดลีนที่กดปุ่มลิฟต์เริ่มสั่นขณะที่เหงื่อบาง ๆ ก็ก่อตัวขึ้นบนหน้าผากของเธอ

เธอไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะแรงผลักของเจเรมี่กระตุ้นอาการคลื่นไส้ระหว่างตั้งครรภ์หรือไม่ แต่เธอก็เริ่มรู้สึกเจ็บแปลบบ่อยมากขึ้นที่ท้องของเธอ

เธอบอกให้ตัวเองใจเย็นและเดินต่อไป

ไม่ว่าอย่างไร เธอต้องคืนความทรงจำของเจเรมี่ก่อนที่เด็กจะคลอด