เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 927

มือของเมเดลีนที่อยากจะตบหล่อนอีกครั้งถูกตรึงแน่นอยู่กลางอากาศ

เธอเห็นลาน่ายิ้มอย่างชั่วร้าย แต่ทันใดนั้น หล่อนก็ตีหน้าเศร้าให้กับเจเรมี่ “ฮานส์ เธอทำร้ายฉัน”

เมื่อลาน่ากล่าวเช่นนั้น เห็นได้ชัดว่าเมเดลีนรู้สึกได้ถึงแรงที่เพิ่มขึ้นของฝ่ามือของเจเรมี่

เธอขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวดและอยากจะรื้อฟื้นความทรงจำของชายคนนั้น แต่สายตาของเจเรมี่มีเพียงแต่การดูถูกเธออย่างเย็นชา

มันนานมาแล้วตั้งแต่ที่เธอเห็นเขามองเธอด้วยความโหดร้ายเช่นนี้

ในตอนนั้น เขากำลังมองเธอในแบบเดียวกัน

นั่นแสดงให้เห็นว่าเขาลืมเรื่องของเธอไปหมดสิ้น

“เธอกล้าดียังไงถึงทำร้ายผู้หญิงของฉัน? เธออยากถูกฆ่ารึไง?” เจเรมี่ดึงข้อมือของเมเดลีน

ไม่ว่าเธอจะรู้สึกเจ็บปวดข้อมือมากแค่ไหน มันก็ไม่เจ็บมากเท่าคำพูดที่เขาพูดออกมาในตอนนั้น

‘ผู้หญิงของเขา’

เมเดลีนกลั้นใจร้องไห้ สายตาของเธอยังไม่ยอมแพ้และเฉียบคม “ฉันคือคนเดียวที่เป็นผู้หญิงของคุณ”

เธอจ้องสายตาที่เย็นชาของเจเรมี่ “เจเรมี่ คุณไม่มีทางลืมฉันได้ตลอดกาลหรอก สักวันหนึ่ง คุณจะจำฉันได้เอง”

เจเรมี่มองสายตาของเธอ มือของเขาดูจะคลายออกเล็กน้อย

เมื่อลาน่ารู้สึกว่าเมเดลีนทำให้เจเรมี่หวั่นไหว เธอก็เดินเข้าไปในทันที “ฮานส์คะ ฉันเจ็บหน้า”

เห็นได้ชัดว่าคำพูดของหล่อนถูกใช้เพื่อยุแหย่เจเรมี่ แต่เมเดลีนก็คาดไม่ถึงว่าเจเรมี่จะโกรธมากที่เธอตบลาน่า

เขาหรี่ตาอย่างเกรี้ยวกราด และเมเดลีนก็รู้สึกได้ว่าข้อมือของเธอกำลังจะหัก

เธอไม่ส่งเสียงด้วยความเจ็บปวด นับประสาอะไรกับการอ้อนวอนขอความเมตตา ทั้งหมดที่เธอทำคือจ้องชายคนนั้นที่ดูเหมือนกำลังจะฆ่าเธอ

“ฉันไม่ทำร้ายผู้หญิง ในเมื่อเธอท้อง ฉันจะปล่อยเธอไปในครั้งนี้ ถ้าเธอกล้าวุ่นวายกับผู้หญิงของฉันอีก มันจะจบไม่สวยเหมือนครั้งนี้แน่” เจเรมี่เตือนก่อนที่จะโยนมือเธอออกไป

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ