บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 931

เมื่อเธอได้ยินเขาเรียกเธอว่าลินนี่ ก็เหมือนกับว่าเสียงอันไพเราะนั้นได้ดังเข้าไปข้างในใจของเมเดลีน

เธอเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจและเห็นเจเรมี่กำลังยิ้มให้เธอ

“อย่าสายล่ะ” เขาเตือนเธออีกครั้ง น้ำเสียงของเขาดูอ่อนโยนมากขึ้น

เมเดลีนรู้สึกว่าเธอกำลังเห็นภาพหลอนอีกครั้ง แต่รอยยิ้มของเจเรมี่ให้ความรู้สึกที่จริงมาก

เมื่อเธอได้สติ เจเรมี่ก็ขับรถของเขาออกไปแล้ว

“เอวลีน เกิดอะไรขึ้น?” เอโลอิสประหลาดใจและตกใจ “เขาบอกกับลูกว่าไงเมื่อกี้?”

“หนูจะไปที่เอพริลฮิลล์คืนนี้” เมเดลีนกระซิบและมองไปยังทิศทางที่เจเรมี่ออกไป ความคิดเกิดขึ้นในใจของเธอ

‘ลินนี่’

เมื่อเมเดลีนนึกถึงตอนที่เขาเรียกชื่อของเธออย่างอ่อนโยนเมื่อกี้ ตาของเธอก็เป็นประกายด้วยความคาดหวังอีกครั้ง

‘เจเรมี่ ในที่สุดคุณก็จำฉันได้แล้วใช่ไหม หรือคุณไม่เคยลืมมันเลย?’

ด้วยความสงสัยที่ยังคงอยู่ในใจของเธอ เมเดลีนขอให้เคนขับรถพาเธอไปยังเอพริลฮิลล์

เมเดลีนมาถึงก่อน แม้ว่ามันจะอยู่ในช่วงกลางฤดูร้อน แต่ก็ไม่มีนักท่องเที่ยวบนหาดเลย

ในเมื่อมันเร็วกว่าเวลาที่ตกลงกัน เมเดลีนจึงรออยู่ในรถ

เคนไม่อยากจะเชื่อเรื่องนั้นและถามว่า “คุณวิทแมนยังมีชีวิตอยู่จริง ๆ เหรอครับ?”

เมเดลีนพยักหน้า “เขามีชีวิตอยู่จริง ๆ เราถูกหลอก”

“ใครหลอกเราครับ?” เคนถามอย่างเร่งรีบด้วยท่าทีที่จริงจัง “ผมจะเรียกร้องความยุติธรรมให้กับคุณวิทแมน!”

“มันไม่ง่ายที่จะจับพวกเขา เราควรจะเจอกับเจเรมี่ในคืนนี้และวางแผนของเราตามนั้น”

เมื่อเคนได้ยินสิ่งที่เมเดลีนกล่าว เขาก็ไม่ถามต่อ

หลังจากพระอาทิตย์ตก มันก็เกือบหนึ่งทุ่มตรง

ลมทะเลพัดมาอย่างช้า ๆ และบรรยากาศก็ให้ความรู้สึกหอมหวานต่อเมเดลีน

“เจเรมี่” เธอค่อย ๆ หยุดเดินและถามเขาด้วยความสับสน “เกิดอะไรขึ้น? คุณได้ความทรงจำคืนมาแล้วงั้นเหรอ? หรือว่าคุณไม่ได้เสียมันไปตั้งแต่แรก?”

เจเรมี่หยุดและมองสายตาที่งุนงงของเมเดลีน สายตาของเขาค่อย ๆ มองไปที่ท้องของเธอ

“คุณท้องมานานแค่ไหนแล้ว?”

เมเดลีนอึ้ง ถ้าเจเรมี่ได้ความทรงจำกลับมาแล้ว เขาก็ควรจะรู้ว่าเธอตั้งครรภ์นานแค่ไหนแล้ว

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอมองใบหน้าที่อยู่ในใจของเธอในทุก ๆ วินาทีของทุก ๆ วัน เมเดลีนก็บอกเขาโดยไม่คิดอะไรมาก

“เจ็ดเดือนเป๊ะ ๆ เลย ฉันเพื่อไปตรวจร่างกายวันนี้ หมอบอกว่าลูกของเราสุขภาพดี”

ขณะที่เธอกล่าวเช่นนั้น เธอก็วางมือของเจเรมี่ลงบนท้องของเธอ “เจเรมี่ คุณรู้สึกไหม? ลูกของเรากำลังขยับด้วย หัวใจของเขากำลังเต้น”

ทันทีที่เธอกล่าวเช่นนั้น เจเรมี่ก็ดึงมือกลับอย่างเฉียบขาด เขาดูเหมือนจะไม่สนใจอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับลูกเลย สายตาที่มืดสนิทราวกับยามราตรีคู่นั้นจับจ้องมาที่เธอ