เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 941

“เจเรมี่” เมเดลีนพูดด้วยความดีใจ “คุณมาหาลูกของเราใช่ไหม?”

เจเรมี่มองเมเดลีนที่กำลังยิ้มและตรงไปที่บานกระจกอย่างเฉยเมย เขาจ้องพวกทารกแรกเกิดในเครื่องอบของห้องพยาบาล ริมฝีปากบางเฉียบแยกออกเพียงเล็กน้อยขณะถาม “คนไหนคือลูกของคุณ?”

น้ำเสียงของเขาแผ่วมากเสียจนไม่อาจบอกอารมณ์ใดได้

เมเดลีนยิ้มแล้วบอกเขา “คนที่สองจากแถวสุดท้ายที่ตัวเล็กที่สุด”

มีประกายแห่งความสุขในดวงตาคู่งามของเธอขณะที่วาดนิ้วเรียวไปยังทารกน้อยซึ่งหลับสนิท “เป็นเด็กผู้ชาย เขาคงจะดูเหมือนคุณในอนาคต”

“ลูกชายของคุณจะดูเหมือนผมไปได้ยังไง?” คำพูดของชายหนุ่มเหมือนกับการสาดน้ำเย็นจัดใส่เมเดลีน

เธอมองผู้ชายเย็นชาคนนั้นอย่างแปลกใจ “เจเรมี่?”

“คุณยังเพ้อฝันเรื่องนั้นอยู่อีกเหรอ? เจเรมี่สามีของคุณตายแล้ว” เขาโพล่งออกมาโดยไร้ความเมตตา คำพูดอันรุนแรงแทงทะลุหัวใจของเมเดลีนราวกับลิ่มน้ำแข็งที่มองไม่เห็น

เมื่อเมเดลีนได้ยินดังนั้น เธอก็ค่อย ๆ กำหมัดแน่นและข่มตัวเองให้สงบลงก่อนจะยิ้มตอบอย่างไม่มีอะไร “ถ้าอย่างนั้นฉันขอถามหน่อยว่า มีเหตุผลอะไรกันที่นำพาคุณซิมเมอร์แมนมาที่นี่? ไม่ใช่มาเพื่อพบลูกชายของฉันใช่ไหม?”

เจเรมี่หัวเราะในลำคอ “แน่นอน ผมไม่ได้มาเพื่อพบลูกชายของคุณ ผมมาเพื่อยืนยันบางอย่าง”

“อะไรนะ?” ความสงบของเมเดลีนกำลังแตกเป็นเสี่ยง ๆ อีกครั้ง “คุณหมายความว่าอะไร?”

เจเรมี่ไม่ได้ตอบเธอ ริมฝีปากบางอันเย้ายวนบิดเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขณะที่เดินตรงไปยังห้องพยาบาลเด็กแรกเกิด หลักจากไขประตูด้วยกุญแจปลอมเขาก็ตรงดิ่งไปยังเด็กคนที่เมเดลีนเพิ่งจะชี้ให้ดู

“เจเรมี่? เจเรมี่? คุณกำลังพยายามจะทำอะไรน่ะ?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ