เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 940

เมเดลีนคลี่ริมฝีปากน่ารัก ทว่าซีดจางเป็นรอยยิ้มบาง “ตราบใดที่เป็นลูกของหนูกับเจเรมี่ จะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงก็ได้ทั้งนั้น”

คราวแรกเอโลลิสมีความสุข แต่เมื่อได้ยินคำตอบถัดมาดวงตาของเธอก็มีน้ำตารื้นขึ้นอีกครั้ง

เธอบีบมือของเมเดลีนแล้วเอ่ย “ก่อนนั้นลูกก็คิดแบบนี้แล้วเสี่ยงชีวิตเพื่อคลอดลูกของเขาด้วยใช่ไหม?”

เมเดลีนยิ้มรับโดยไม่ปฏิเสธ

ก่อนนั้น…

ก่อนนั้นเธอรักเจเรมี่มากเสียจนไม่เคยหวนนึกใส่ใจถ้าหากเธอต้องตายเพื่อเขา

เธอคิดว่าตอนนี้ก็คงไม่ต่างกัน

เธอยังรักเขามากเหลือเกิน

“เป็นเด็กผู้ชาย” เอโลอิสบอกขณะทั้งร้องไห้และหัวเราะ “เด็กน้อยน่าชัง”

เมเดลีนก็ยิ้มเช่นกัน “เมื่อเขาโตขึ้นเขาจะต้องหล่อเหลาแน่นอน หนูพนันเลยว่าแจ็คเองก็ไม่น่าดูนักเมื่อตอนแรกเกิด” เธอบอกจากนั้นก็เงียบไป

เธอไม่เคยเห็นว่าแจ็คสันเป็นอย่างไรเมื่อตอนที่เขาเกิดมา…

เมเดลีนใช้เวลากว่าครึ่งเดือนในโรงพยาบาลเพื่อพักฟื้นจากอาการบาดเจ็บและเพื่อฟื้นตัวหลังคลอด

แม้ว่าจะมีผู้ดูแล ทว่าเอโลอิสและฌอนก็ผลัดกันมาดูแลเธอทุกวัน บางครั้งก็พาแจ็คสันกับลิเลียนมาด้วย

วันนั้น เอโลอิสและเมเดลีนเพิ่งจะเสร็จจากการไปเยี่ยมลูกในตู้อบทารกแรกเกิดด้วยกันและมุ่งหน้ากลับหอผู้ป่วยใน ขณะที่ผ่านทางเดินก็ได้พบกับคาเลนอย่างไม่คาดคิด เธอกำลังเดินออกมาจากห้องพักของเมเดลีนด้วยท่าทางระมัดระวังพร้อมกับกระเป๋า หลังจากออกมาเธอก็หันหลังมุ่งตรงไปยังทิศตรงข้าม

เมเดลีนไม่เข้าใจว่าทำไมเธอจึงอยู่ที่นั่น และเอโลอิสก็เรียกเธอไว้ “คาเลน? คุณเพิ่งจะออกมาจากห้องพักผู้ป่วยในเหรอ? คุณแอบมาทำอะไรในห้องพักลูกสาวฉันหรือเปล่า?”

คาเลนที่ถูกเรียกรีบซ่อนกระเป๋าในมือไว้ด้านหลังด้วยความรู้สึกผิด

“ฉันผ่านมา แค่จะแวะมาดู” เธอตอบอย่างกลาง ๆ

“ถ้าอย่างนั้นคุณถืออะไรล่ะ? ถ้าไม่มีอะไรทำไมต้องซ่อนด้วย?” เอโลอิสถามเธอ ความไม่ชอบใจที่มีต่อคาเลนปรากฏบนใบหน้า

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ