เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 939

เมื่อเจเรมี่ได้ยินคาเลนร้องเรียกเมเดลีนด้วยความกระวนกระวายเขาเองก็ตื่นตกใจอย่างอธิบายไม่ถูกด้วยเช่นกัน

เมื่อเขาเห็นเมเดลีนมีอาการง่วงงุน เขาจึงเดินกลับไปหาเธออีกครั้ง

เธอเหงื่อโชกและใบหน้าของเธอก็ขาวราวกับกระดาษ

เขามองออกว่าเธอพยายามอย่างหนักแค่ไหนที่จะคลอดเด็กออกมา แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีกำลังมากพอ

เมเดลีนเห็นเขายืนอยู่ข้างเธออย่างงุนงง เธอก็ยื่นมือออกไปหาเขาด้วยแรงทั้งหมดที่มี “เจเรมี่…”

เธอหอบหายใจอย่างหนักและมองเขาพร้อมด้วยความคาดหวังที่ปรากฏในดวงตาซึ่งพร่าไปด้วยหมอกแห่งหยาดน้ำตาของเธอ

เวลาผ่านไปโดยเงียบงัน และเธอเห็นเจเรมี่ไม่สนใจเธอ เมเดลีนยิ้มอย่างขมขื่นก่อนจะค่อย ๆ ลดมือลงอย่างอ่อนแรง

ทันใดนั้นเจเรมี่ก็เอื้อมมาจับมือของเธอ

สัมผัสของเขาดูเหมือนจะเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับร่างกายและจิตใจของเมเดลีน

เธอเปิดเปลือกตาขึ้นอย่างประหลาดใจและพบผู้ชายเย็นชาคนนั้น

“ถ้าเจ็บก็ร้องออกมา” น้ำเสียงของเขาเยือกเย็น ทว่ามีความอบอุ่นเจืออยู่ในมุมหนึ่งของแววตา

ขอบตาของเมเดลีนร้อนผ่าวด้วยน้ำตาขณะเธอจับมือของเจเรมี่ไว้แน่น ในที่สุดเธอก็สามารถปลดปล่อยอารมณ์ซึ่งเก็บกดเอาไว้ตลอดเวลาที่ผ่านมาทั้งหมด

เธอไม่เคยคาดฝันมาก่อนเลยว่าเธอจะต้องประสบกับการคลอดอย่างยากลำบากโดยไม่ได้รับการช่วยเหลือจากแพทย์ และทารกยังคลอดก่อนกำหนดอีกด้วย

ในความโกลาหล เมเดลีนได้ยินเสียงร้องของทารก

เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกเช่นเดียวกับน้ำตาซึ่งไหลพรูอาบใบหน้า พละกำลังทั้งหมดของเธอเหือดหายลงทันที

ก่อนจะได้เห็นหน้าของเด็กที่เพิ่งคลอดออกมา เมเดลีนได้ยินคาเลนกรีดร้องอย่างเสียขวัญ “ลูกรักตื่นไว้นะ! ทำไมมีเลือดเยอะขนาดนี้?! เอวลีน!”

เมเดลีนไม่เหลือแรงที่จะลืมตาอีกต่อไป จากนั้นเธอก็หมดสติลง

เธอเริ่มฝันถึงความฝันอันแสนยาวนานที่เจเรมี่เป็นอิสระจากเธอและทิ้งเธอไป

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ