บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 954

เขาจับคางของเมเดลีนและจูบเธอโดยไม่ให้โอกาสให้เธอได้สู้กลับ เขาฉีกเสื้อผ้าของเธอออกด้วยมือขวาก่อนที่จะกัดลงบนไหล่ของเธอ แล้วทิ้งรอยฟันเป็นแถวไว้

“โอ๊ย” เมเดลีนขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด

เจเรมี่หยุดและมองสายตาที่ดื้อรั้นของเมเดลีน

“นี่คือความอ่อนแอที่คุณพูดถึงงั้นเหรอ?” มีความประชดประชันในน้ำเสียงของเขา “เอวลีน ผมไม่ใช่สามีของคุณ เพราะงั้นผมจะไม่อำนวยความสะดวกให้คุณหรือเสียเวลามาเกลี้ยกล่อมคุณอย่างอดทนหรอกนะ มันจะดีที่สุดถ้าคุณเชื่อฟังผม ไม่อย่างนั้น คุณจะเป็นคนที่ทรมานที่สุด”

เขาทิ้งคำข่มขู่ไว้ให้เธอก่อนที่จะถอนตัวออกจากเธอ

หลังจากที่เมเดลีนได้ยินเสียงประตูปิด เธอก็นึกขึ้นได้ว่าลาน่าและเจเรมี่อาจจะนอนบนเตียงนี้ด้วยกันมาก่อน ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกขยะแขยงและกระโจนออกจากเตียง

เธออยากจะออกไป แต่เปิดประตูไม่ได้

เจเรมี่ขังเธอไว้เพื่อทรมานเธออย่างช้า ๆ อย่างนั้นหรือ?

อย่างไรก็ตาม เธอเพิ่งจะได้ข่าวว่าลูกของเธอถูกใครบางคนทำร้าย ขณะที่เธอได้ไล่ตามมาด้วยความโกรธที่มืดบอด เธอก็ลืมพกโทรศัพท์มาด้วย

เมเดลีนกังวลขณะที่เธอไม่รู้ว่าอาการปัจจุบันของลูกเธอเป็นอย่างไร

พยาบาลคนนั้นบอกว่าหน้าของลูกเปลี่ยนเป็นสีม่วงและไม่มีสัญญาณชีพจร เมเดลีนจำได้ว่าเมื่อกี้เจเรมี่บีบคอเธอรุนแรงมากแค่ไหนและรู้สึกเจ็บปวดในใจ

‘เจเรมี่ ลาน่าทำอะไรกับคุณ?’

‘คุณกลายเป็นคนโหดร้ายมากได้ยังไง?’

เมเดลีนถูกขังอยู่ในห้องเป็นเวลานาน เธอคิดว่าลาน่าจะมาสร้างปัญหาให้กับเธอ แต่ท้องฟ้าก็เริ่มมืดดำและลาน่าก็ยังไม่โผล่มา ตรงกันข้าม เจเรมี่กลับปรากฏตัว

ในตอนที่เขาก้าวเข้ามาในห้อง เขาก็ถามเธอว่า “ว่าไง? คุณจะทำน้ำหอมให้ผมไหม?”

เมเดลีนเพ่งมองและจงใจเมินเขา

เจเรมี่เดินไปข้างหลังเมเดลีนและเอื้อมมือที่เย็นเยียบไปจับที่คอของเมเดลีน

เขาจับที่คอของเธอจากด้านหลังและเข้าใกล้เธอ “เอวลีน ผมยังยอมที่จะใช้วิธีโน้มน้าวแต่ไม่ได้บังคับกับคุณ ถ้าคุณเชื่อฟังผม ผมสัญญาว่าคุณและครอบครัวจะไม่มีปัญหาอีกในอนาคต”

“คุณคิดว่าฉันจะเชื่อคุณรึไง? คุณถูกลาน่าล้างสมองจนคุณไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรด้วยซ้ำ”

“ลาน่าบอกให้ขังฉันไว้ที่นี่เพื่อที่คุณจะได้ทรมานฉันใช่ไหม?”

“เหอะ เจเรมี่ บอกฉันมาสิ ว่าฉันจะทำอะไรเพื่อให้คุณได้สติขึ้นมาได้บ้าง”

เจเรมี่ครุ่นคิดอย่างหนักหลังจากที่เธอกล่าวเช่นนั้น

อย่างไรก็ตาม เขาก็เอ่ยปากหลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เสียงอันเย้ายวนของเขาแล่นเข้าไปในหูของเมเดลีนด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์ “งั้น ทำไมเราไม่ทำแบบนี้ล่ะ? บางที ผมอาจจะเจอความรู้สึกเก่า ๆ และจำได้ว่าผมเป็นสามีที่คุณคิดถึงในทุก ๆ วันก็ได้”

น้ำเสียงที่อ่อนโยนอย่างกะทันหันของเขาทำให้เมเดลีนอึ้ง

ก่อนที่เธอจะได้คิดให้ดี เจเรมี่ก็จับเธออย่างไม่ทันได้ตั้งตัวและจูบเข้าที่ริมฝีปากของเธออย่างอ่อนโยน