บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 955

เขายืนอยู่ด้านหลังเธอในขณะที่จับมือของเธอไว้กับที่ กักขังเธอได้อย่างประสบความสำเร็จ

เมเดลีนตะลึงเล็กน้อยไปชั่วครู่ เมื่อเธอได้สติกลับมาเพื่อสู้กลับ เธอก็พบว่าชายคนนั้นกำลังจำกัดการเคลื่อนไหวของเธอ

เธอเอาชนะแรงของเขาไม่ได้

เธอไม่เข้าใจพฤติกรรมของเจเรมี่ เขาไม่ได้อยู่กับลาน่าอย่างนั้นเหรอ?

ทำไมเขาถึงยังทำเรื่องพวกนี้กับเธอล่ะ?

ถ้าลาน่ายังเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังพฤติกรรมแปลก ๆ ของเจเรมี่ ถ้าอย่างนั้นทุกอย่างก็คงสมเหตุสมผล

อย่างไรก็ตาม เมื่อเมเดลีนคิดถึงเรื่องนี้

เธอก็ยิ่งรู้สึกถูกผลักไส

เธอกัดปากของเจเรมี่ แล้วทำให้ชายคนนั้นยิ่งโกรธ ทันใดนั้น เขาก็อุ้มเธอขึ้นและโยนเธอลงบนเตียง

“อย่าพยายามหนีล่ะ ก่อนที่คุณจะทำสิ่งที่ผมอยากให้คุณทำ คุณก็ทำได้แค่อยู่ที่นี่เท่านั้น ได้ยินไหม?”

เมเดลีนกำหมัด และในที่สุด เธอก็ทำได้แค่คลายมันโดยไม่มีทางเลือก “ฉันอยากโทรหาสักสายหนึ่ง ฉันอยากรู้ว่าลูกชายของฉันเป็นยังไงบ้าง”

“ผมจะให้โอกาสให้คุณรู้ว่าลูกชายของคุณเป็นยังไง แต่คุณต้องเชื่อฟังผม”

มีความสงบในแววตาของเมเดลีน เธอยอมและตอบตกลงว่า “โอเค ฉันสัญญา”

เจเรมี่พอใจหลังจากที่เขาได้คำตอบนี้

ภายใต้การจับตาดูของเขา เมเดลีนโทรหาเอโลอิสเพื่อถามเธอถึงลูกชายคนเล็ก หลังจากที่รู้ว่าเขาไม่เป็นไรแล้ว เธอก็รู้สึกโล่งใจ

อย่างไรก็ตาม เมื่อเอโลอิสถามเธอว่าอยู่ที่ไหน เธอก็บอกว่าเธอจำเป็นต้องจัดการบางอย่างและขอให้พวกเขาดูแลลูกก่อนที่จะวางสาย

เจเรมี่แย่งโทรศัพท์ไปและพูดอย่างเย็นชาว่า “ผมจะบอกคุณว่าผมอยากให้คุณทำอะไรในวันพรุ่งนี้ คืนนี้คุณต้องนอนที่นี่”

“ฉันไม่อยากนอนบนเตียงที่คุณกับผู้หญิงคนอื่นนอนด้วยกัน”

เมเดลีนลงจากเตียงด้วยความรังเกียจ เธอคงจะยอมนอนบนพื้นดีกว่าเข้าใกล้เตียงนั่น

เจเรมี่และลาน่าไม่เคยใกล้ชิดกันในความทรงจำของเจเรมี่ เขาจำได้แค่ว่าลาน่าบอกกับเขาว่าพวกเขาคบกันมาหลายปี

เขานอนคนเดียวหลังจากที่มายังเกลนเดล นอกจากเขาและเมเดลีนแล้ว ไม่มีใครอื่นได้นอนบนเตียงนี้มาก่อน

อย่างไรก็ตาม เขาก็เหนื่อยเกินไปที่จะอธิบายและพูดอย่างเยือกเย็นแค่ว่า “ก็แล้วแต่”

เขาหันหลังเดินออกไป ความเฉยเมยของเขาทำให้เมเดลีนยิ่งหนาวเหน็บ

วันต่อมา เจเรมี่ก็มาหาเมเดลีนแต่เช้าตรู่ เขามีบุหรี่อยู่ที่ระหว่างนิ้วมือซึ่งนั่นทำให้ท่าทางที่เย็นชาและสง่างามเป็นปกติของเขาดูป่าเถื่อนและไร้การควบคุมเล็กน้อย เขาพูดกับเมเดลีนว่า “ผมมีฝันแบบเดิม ๆ แทบจะทุกคืนตลอดสามเดือนมานี้ ผมจะฝันเรื่องเรือระเบิด และเมื่อเรื่องนั้นเกิดขึ้น มันจะทำให้ผมตื่น แล้วไม่ว่ายังไงผมก็จะนอนไม่หลับ”

“เอวลีน ผมอยากให้คุณทำชุดอโรมาเทอราพีที่จะกำจัดฝันร้ายนี้ให้กับผม เพื่อที่ผมจะได้นอนหลับสนิท”

เมื่อเมเดลีนได้ยินคำขอของเจเรมี่ เธอก็อึ้ง จากนั้นเธอก็รู้สึกปวดร้าวในใจ

สิ่งที่เกิดขึ้นบนเรือนั่นเมื่อสามเดือนก่อนยังคงชัดเจนเหมือนตอนกลางวันในหัวของเธอ

เขาเมินความปลอดภัยของตัวเองเพียงเพื่อปกป้องเธอ

อย่างไรก็ตาม ชายคนหนึ่งที่เสี่ยงชีวิตเพื่อเธอไม่รู้ว่าเธอเป็นใครอีกต่อไปแล้วในตอนนี้

เมเดลีนยิ้มอย่างขมขื่น เธอเชื่อว่าวันนั้นได้ทิ้งเงาที่ลบไม่ออกในใจของเจเรมี่ ดังนั้น นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เขายังคงมีฝันร้าย

เธอรู้สึกใจสลาย อย่างไรก็ตาม ในขณะเดียวกันเธอก็เสียใจกับท่าทางและการกระทำของเขาในตอนนี้

หลังจากที่เมเดลีนคิดถึงเรื่องนั้น เธอก็มีความคิดบางอย่างแวบเข้ามาในหัวกะทันหัน อย่างไรก็ตาม เธอก็พูดออกมาโดยไม่แสดงสีหน้าใด “ฉันทำให้คุณได้นะ แต่ฉันต้องกลับไปที่วิทแมน คอร์เปอเรชั่น แล็บน้ำหอมของฉันอยู่ที่นั่น”

“อย่าพยายามเล่นตุกติกล่ะ” เขาเตือน เห็นได้ชัดว่าเขาปฏิบัติกับเมเดลีนเหมือนเป็นศัตรู

เมเดลีนหัวเราะเบา ๆ อย่างช่วยไม่ได้ “ถ้าคุณไม่เชื่อ คุณก็ไปกับฉันได้นะ”