บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 972

อย่างไรก็ตาม เมเดลีนประสาทเสียเมื่อเจเรมี่ทำเช่นนั้น “เจเรมี่ คุณทำอะไร? ปล่อยฉัน! ฉันต้องการให้ผู้หญิงคนนี้ชดใช้ความผิดของเธอต่อพ่อแม่ของฉัน!”

เธอดิ้นรน และทันใดนั้นชายหนุ่มก็ดึงเธอเข้าไปไว้ในวงแขนของเขาอย่างครอบครอง “ลินนี่อย่าทำแบบนี้ ผมรู้ว่าคุณเสียใจที่พ่อแม่จากไป แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณจอห์นสัน”

อะไรกัน?

เมเดลีนประหลาดใจ เธอมองยังชายที่เรียกเธอว่า ‘ลินนี่’ ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนต่อหน้าเธอ ใบหน้าของเธอมีแววไม่เชื่อ

ถึงอย่างนั้นเจเรมี่ยังคงเอ่ยต่อและกอดเธอไว้แน่น “ลินนี่ ตอนนี้อารมณ์ของคุณไม่คงที่ ผมจะพาคุณไปส่งที่บ้านคุณจะได้พักผ่อน”

ลาน่าและนาโอมิต่างสงสัยเมื่อเห็นฤติกรรมของเจเรมี่กลายเป็นเช่นนี้

ความทรงจำของเขากลับคืนมาแล้วหรือ?

ไม่นะ

นี่มันเป็นไปไม่ได้

ลาน่าสังเกตเห็นว่าเจเรมี่กำลังมองมายังตน “คุณจอห์นสัน ภรรยาของผมไม่ปกติเพราะการเสียชีวิตของพ่อตาและแม่ยายของผม ผมหวังว่าคุณคงจะให้อภัยในสิ่งที่เธอทำเมื่อครู่นี้”

ลาน่าเองก็อยากจะจบเรื่องนี้เช่นกัน ในท้ายที่สุดเธอตกอยู่ในสภาพน่าอนาถและไม่สามารถแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นเพราะเมเดลีน

เธอเข้าใจในสิ่งที่เจเรมี่กำลังทำและคิดว่าเขาคงทำเพราะต้องการช่วยเธอ ดังนั้นเธอจึงยิ้มออกมา “ฉันเห็นอกเห็นใจในประสบการณ์อันแสนขมขื่นของคุณนายวิทแมน ฉันคิดว่าเธอคงจะผ่านอะไรมามาก คุณวิทแมน เพื่อคุณฉันจะไม่ถือสาเรื่องนี้อีก” ลาน่าบอกอย่างเอื้อเฟื้อ หลังจากเอ่ยเช่นนั้นเธอก็ยังยิ้มเย้ยให้เมเดลีนราวกับผู้ชนะก่อนจากไป

อย่างไรก็ตาม เมเดลีนเข้าใจว่าความทรงจำของชายหนุ่มไม่ได้กลับคืนมา เขายังเข้าข้างผู้หญิงวิกลจริตคนนั้น มันชัดเจนว่าเขากำลังช่วยลาน่า

“ลาน่า จอห์นสัน หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” เมเดลีนผลักเจเรมี่ออกไปเพื่อจะหยุดลาน่า

ถึงอย่างนั้นก่อนที่เธอจะไปได้ไกลเจเรมี่ก็ดึงเธอกลับมา แววตาของเขาเคร่งขรึม “ลินนี่ อย่า”

เจเรมี่สังเกตเห็นเธอและหันไปมองอย่างไร้ชีวิตชีวา “คุณตื่นแล้ว”

เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนที่เธอจะหมดสติ เธอก็พุ่งเข้าไปตีเจเรมี่ ถึงอย่างนั้น ยามที่เธอเงื้อมือขึ้นชายหนุ่มก็คว้าข้อมือเอาไว้

เขากระชับมือเธอแล้วดึงเข้าไปในวงแขนของเขาเพื่อล็อคเธอให้อยู่นิ่ง

“เอวลีน นี่คือวิธีที่คุณปฏิบัติต่อคนที่ช่วยชีวิตคุณเหรอ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก เสน่ห์และความเย้ายวนในน้ำเสียงนั้นเล็ดลอดเข้าหูของเมเดลีนอย่างซุกซน

เขายังคงรู้ได้ถึงความกลัวซึ่งหลงเหลือในหัวใจของตนเองยามที่นึกภาพลาน่ากำลังดึงปืนออกมาจากกระเป๋า

อย่างไรก็ตาม เมเดลีนมองมาที่เขาแล้วส่งเสียงฮึขึ้นจมูก “ช่วยชีวิต? คุณแค่กำลังช่วยลาน่า เธอเป็นผู้หญิงที่คุณรักมากที่สุด!”

เขาขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้น ปลายนิ้วอุ่นลูบไล้ใบหน้าอันไร้อารมณ์ของเมเดลีน “คุณคือผู้หญิงที่ผมรักที่สุดไม่ใช่หรือไง?”