บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 973

เมื่อเจอเขาถามแบบนั้นเมเดลีนก็ผงะไปเล็กน้อย

แต่ถึงอย่างนั้นเมื่อมองไปที่ดวงตาเรียวและลึกคู่นั้น เมเดลีนก็ไม่ได้คาดหวังอะไรกับเขาอีกต่อไป แววตาของเขาดูเย็นชาลงเรื่อย ๆ

“เจเรมี่ จากนี้ไป ฉัน เอวลีน มอนต์โกเมอรีจะค่อย ๆ กำจัดคุณออกจากหัวใจ คุณจะไม่ใช่คนที่ฉันรักมากที่สุด ในทางกลับกันคุณจะกลายเป็นคนที่ฉันรังเกียจที่สุด!”

สีหน้าของเจเรมี่เปลี่ยนไปเล็กน้อยหลังจากได้ยินเธอพูดอย่างไม่ลังเล วงแขนของเขาที่โอบเธอเอาไว้ก็กลับไร้ชีวิตชีวาเช่นกัน

เมเดลีนดิ้นจากอ้อมแขนของเขาแล้วถอดแหวนแต่งงานต่อหน้าเขา

อย่างไรก็ตาม ราวกับว่าแหวนแต่งงานมีขนาดเล็กลงและเธอก็ไม่สามารถถอดมันได้ไม่ว่าจะดึงเท่าไรก็ตาม

เมเดลีนร่ำไห้ออกมาแล้วใช้พละกำลังทั้งหมดที่มีเพื่อดึงมันออก เธอพยายามอย่างที่สุดที่จะขยับแหวนซ้ำแล้วซ้ำเล่าแม้ว่านิ้วของเธอจะเริ่มแสบจากแรงเสียดสีก็ตาม

เจเรมี่จ้องเมเดลีนซึ่งกำลังปวดร้าวและเขาเองก็รู้สึกถึงบางอย่างที่กำลังบีบคั้นหัวใจของตนเอง

เมื่อเขากำลังจะหยุดเธอ เมเดลีนก็สามารถถอดแหวนของตัวเองออกได้เป็นผลสำเร็จ

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เจเรมี่รู้สึกราวกับว่ามีใครทำให้หัวใจของเขาว่างเปล่าโดยพลัน

เมเดลีนช้อนดวงตาที่แดงเรื่อและเปียกชื้นขึ้นมองชายหนุ่มซึ่งกำลังขมวดคิ้วอย่างผิดหวัง

“เจเรมี่ ฉันหวังว่าเมื่อคุณจำได้ในที่สุดคุณจะยังคงเฉยเมยได้เหมือนตอนนี้ เราคงไม่มีทางจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีกต่อไป”

“ฉันจะไม่ยกโทษให้คุณอีกเป็นครั้งที่สอง” เธอเอ่ยอย่างแน่วแน่ เมื่อเธอหันกลับมาเธอโยนแหวนลงแทบเท้าของเขา

เมเดลีนเดินจากไปข้างหน้าด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ยามนี้ทุกสิ่งตรงหน้าเธอหม่นหมองและไร้ซึ่งสีสัน

…

หลังจากเมเดลีนกลับไป เธอจัดการงานศพของเอโลอิสและฌอนก่อนจะหยุดพักอีกหลายวัน

ในช่วงสองสามวันนี้เธอได้วางแผนแล้วว่าจะทำอะไรต่อไป