เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 989

เด็กน้อยรู้สึกได้ว่ามีใครบางคนกำลังอุ้มเขาอยู่ ดวงตากลมโตจึงค่อย ๆ ลืมขึ้นมอง

ชายที่อุ้มเด็กน้อยอยู่ตกใจเมื่อเห็นอย่างนั้น เขารู้สึกหัวใจละลายเมื่อได้จ้องมองดวงตากลมโตที่ใสบริสุทธิ์คู่นั้น

“พุดดิ้งใช่ไหม?” เจเรมี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มละมุน ขณะที่นิ้วเรียวก็ลูบไล้ไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ อย่างทะนุถนอม

เด็กน้อยมองเจเรมี่แล้วปากเล็กๆ ก็คลี่ยิ้มออกอย่างน่ารักน่าชัง

เจเรมี่สัมผัสได้ถึงลูกกระเดือกที่คอของตนเองเมื่อได้เห็นรอยยิ้มนั้น เขาไม่สามารถกลั้นน้ำตาของตัวเองเอาไว้ได้อีกต่อไป

ภาพในตอนที่เมเดลีนต้องเจ็บปวดทรมานเพราะคลอดลูกชายด้วยวิธีธรรมชาติยังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจำของเขา

เธอพยุงร่างกายที่อ่อนแอผ่านความเจ็บปวด ด้วยจิตใจอันแข็งแกร่ง นั่นจึงเป็นวิธีที่ทำให้เธอสามารถให้กำเนิดทารกที่คลอดก่อนกำหนดได้

ตอนนั้นเสื้อผ้าและผมของเธอเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ในขณะที่ใบหน้าซีดเซียว เธออยากจะยื่นมือไปหาเขาและเรียกหา

อย่างไรก็ตาม เขากลับเป็นเหมือนหุ่นยนต์ที่ไร้ความรู้สึกและยื่นมือไปหาเธอในวินาทีสุดท้าย

จากนั้นเขาก็รู้สึกบีบหัวใจเมื่อนึกถึงว่าเด็กคนนี้ต้องอยู่ในตู้อบเป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือนก่อนที่เขาจะมีชีวิตเหมือนทารกทั่วไป

“พุดดิ้ง พ่อขอโทษที่พ่อไม่ใช่พ่อที่ดีนัก” เจเรมี่ก้มลงประทับจูบลงบนแก้มกลมใสนั้นเบา ๆ

จูบนั้นแฝงไปด้วยคำขอโทษและความรักของพ่อที่มีต่อลูกอย่างสุดซึ้ง มันถูกส่งมาจากก้นบึ้งของหัวใจเขา

เด็กน้อยกระพริบดวงตาแวววาวของเขาอย่างไม่เข้าใจคำพูดของเจเรมี่ ก่อนที่ทารกน้อยจะยิ้มอย่างน่ารักและเตะเจเรมี่ด้วยเท้าเล็ก ๆ ที่อวบอ้วนของเขา

“น่ารักจัง หนูคือลูกของฉันจริง ๆ ” เจเรมี่เอ่ยอย่างภาคภูมิใจ

เขาไม่รู้เลยว่าเวลาได้ผ่านไปนานเท่าไหร่ นอกจากนั้นเขาก็กลัวว่าเมเดลีนจะมาเห็นเขาเข้า

เขารู้ดีว่าเธอคงไม่อยากที่จะมองหน้าของเขาในตอนนี้ เพราะเธอคงไม่รู้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับฆาตกรที่ฆ่าพ่อกับแม่ของตัวเองยังไง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ