เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 108

เพราะเฉินลู่เลิกความเคยชินที่ปฏิบัติต่อโจวอี้ไม่ได้ เลยทำให้สวีซุ่ยหนิงแค่ได้ยินคำว่าความเคยชินก็รู้สึกเอียนในทันที

เธอรู้สึกเห็นใจซูหว่านจิ้ง เซียวหร่านมาถึงจุดนี้ได้ก็เป็นเพราะเธอพยายามอย่างหนักในการสอนเขา และคนที่พยายามทุ่มเทกำลังความคิดในการสอนแต่สุดท้ายกลับโดนเขาแว้งกัด มันเป็นรสชาติของชีวิตที่ยากจะยอมรับได้จริงๆ

สวีซุ่ยหนิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า: คุณยังสาวยังสวย แถมรวยอีกด้วย ทำไมคุณไม่หาคนใหม่ล่ะ?

ซูหว่านจิ้งนานมากกว่าจะตอบเธอ: ผู้ชายมันก็เหมือนๆ กันหมด ดังนั้นฉันจึงขี้เกียจที่จะหาใหม่แล้ว แค่มีฉันอยู่เซียวหร่านก็ไม่สามารถทำตามใจที่เขาต้องการได้

สวีซุ่ยหนิงไม่รู้ว่าจะตอบอะไรกลับไปยังไง เธอคาดไม่ถึงว่าเมื่อก่อนเซียวหร่านเกือบจะได้คบกับโจวอี้ แต่ความจริงเขาก็เป็นหนุ่มหล่อหน้าตาดี

ซูหว่านจิ้งก็ไม่ได้ส่งข้อความใดๆ กลับมาอีก สวีซุ่ยหนิงคลิกเข้าไปส่องในWeiboของเธอ และเห็นว่าเธอแทบจะเดินทางท่องเที่ยวคนเดียว

เศรษฐินีผู้มั่งคั่งที่ไม่ขาดคำสรรเสริญเยินยอ สวีซุ่ยหนิงเห็นนายแบบหน้าหวานแสดงความคิดเห็นใต้โพสต์ของเธอ และยังมีอีกคนหนึ่งพูดว่า "ประธานเซียวสั่งให้พวกเรามาให้ท่านเลือกครับ ไม่ต้องเป็นห่วงประธานเซียวนะครับ ผมอายุน้อยกว่าเขา โปรดรับผมไปพิจารณาด้วยครับ"

เธอรู้อยู่แล้วว่าเซียวหร่านเป็นคนห่วยๆ แต่เธอไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนที่หาผู้ชายอื่นมาให้ภรรยาของตัวเอง

ต่อให้เป็นคู่แต่งงานกันเพราะผลประโยชน์ หรือเพราะความสัมพันธ์ไม่ดี เธอก็ไม่เคยเห็นผู้ชายที่ไหนจะหาผู้ชายอื่นมาให้ภรรยาของตัวเองเลย

ความคิดของสวีซุ่ยหนิงกับซูหว่านจิ้งนั้นแตกต่างกัน เธอคิดว่าไม่จำเป็นต้องเสียเวลาให้กับผู้ชายห่วยๆ ถ้าไม่ดีก็รีบหาใหม่ตอนที่ยังสาวอยู่ ชีวิตนี้ยังอีกยาวนานไม่จำเป็นต้องใช้ไปกับความโกรธและอารมณ์เสียให้กับผู้ชายห่วยๆ

หลังจากที่เธอลงจากรถแท็กซี่ เธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเฉินลู่ส่งความมาหาเธอ เขาส่งมาประโยคเดียว: เธอยุ่งมากเลยเหรอ?

แค่ประโยคนี้เธอก็จินตนาการได้ถึงน้ำเสียงที่แผ่วเบาและไม่พอใจของเขา

จริงๆ แล้วสวีซุ่ยหนิงรู้สึกว่าเขาค่อนข้างเป็นคนสองมาตรฐาน ตัวเขาเองยุ่งได้ และบางครั้งก็แทบจะไม่สนใจคนอื่น แต่พอถึงตอนที่เธอยุ่งเขากลับไม่พอใจซะงั้น

อันที่จริงแล้วเขาจะไม่พอใจไปทำไม เธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย และยังมีอีกหลายเรื่องที่ยังไม่ได้แก้ไขปัญหา เมื่อพูดถึงตรงนี้สวีซุ่ยหนิงก็รู้สึกโกรธเช่นกัน