เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 132

แม่เจียงไม่ค่อยอยากจะเชื่อคำพูดของเฉินลู่สักเท่าไร เธอขมวดคิ้วพลางถามว่า “ปกติแกระวังตัวขนาดนั้น จะมีอะไรไปอยู่ในมือของเธอได้?”

เฉินลู่พูดอย่างใจเย็น “มันก็ต้องมีช่วงเวลาที่ประมาทบ้างแหละครับ คุณก็เห็นแล้วว่าเมื่อกี้เธอบันทึกเสียง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอทำ เรื่องพ่อของเธอที่อยู่ในมือผม เธอก็ไม่ไว้วางใจ ปกติเอาแต่จับผิดผมตลอด เวลาคุยธุระกับพ่อ ผมไม่ได้สนใจเธอ ผมใช้ประโยชน์จากเธอ ดังนั้นเรื่องของพ่อเธอ ผมเกรงว่าอาจจะทำให้คุณไม่สะดวก "

ใบหน้าของแม่เจียงดูทนไม่ได้ เธอหน้าซีดเผือดและพูดอย่างกังวลว่า “แล้วอาเจ๋อของเราจะทำยังไงล่ะ? อาลู่ แกจะทิ้งลูกพี่ลูกน้องแกโดยไม่สนใจแบบนี้ไม่ได้นะ”

ขาของเธออ่อนแรง แต่โชคดีที่เฉินลู่ยื่นมือพยุงเธอได้ทัน พูดขัดกับความตั้งใจของเขาว่า “ผมไม่สนใจไม่ได้หรอกครับ แต่ว่าจะทำอะไรได้บ้างนั้นผมไม่กล้ารับประกันนะครับ”

แม่เจียงจับมือเขาและพูดอย่างไม่เต็มใจว่า “อาลู่ ไม่มีอะไรที่ตระกูลเฉินของแกทำไม่ได้แน่นอน”

“คุณป้าก็พูดเล่นเกินไปครับ ตระกูลเฉินก็แค่ทำการค้าธรรมดาๆ เราไม่ทำเรื่องผิดกฎหมายแน่นอน” เฉินลู่กล่าว

ในอดีต อาจยากที่จะพูดว่าเฉินเจ๋อชูทำเรื่องสะอาดหรือไม่ แต่อย่างไรก็ตามข่าวลือแย่ๆกลับมีมากมาย แต่เมื่อเฉินลู่พูดแบบนั้น แม่เจียงก็ไม่อยากตัดบทเขา ได้แต่พูดอย่างตื่นตระหนกว่า " แล้วเรื่องของอาเจ๋อจะทำยังไงต่อไปล่ะ?”

เฉินลู่เหลือบมองไปยังอาคารของบริษัทที่อยู่ตรงข้าม “บางทีคุณอาจจะไปขอร้องคนนั้นอีกครั้งก็ได้นะ”

แม่เจียงลำบากใจเล็กน้อย เธอเพิ่งจะปฏิบัติกับสวีซุ่ยหนิงแบบนั้น และตอนนี้ต้องไปขอร้องอ้อนวอนเธอเนี่ยนะ?

แต่เพื่อประโยชน์ของลูกชาย ทำได้เพียงก้มหน้ายอมรับ เธอกัดฟันและยกขาขึ้นเพื่อเดินไปยังบริษัทของสวีซุ่ยหนิง

จากนั้นเฉินลู่จึงค่อย ๆ เดินตามเธอไป

สวีซุ่ยหนิงกำลังจะเปิดคอมพิวเตอร์ มือของเธอก็ถูกจับเอาไว้ เมื่อเงยหน้าขึ้น เธอเห็นแม่เจียงซึ่งมีท่าทางเจียมตัว ศีรษะของเธอไม่ได้ยกสูงเท่าเมื่อก่อน และไม่มีความเย่อหยิ่งในเสียงของเธอ แต่กลับทำท่าเจียมเนื้อเจียมตัว “คุณสวี ฉันอยากคุยกับเธออีกครั้ง เมื่อกี้ฉันพูดผิดไป ฉันขอโทษด้วย”

ปรับตัวได้ไวจริงๆสินะ

ยิ่งไปกว่านั้น ที่นี่คือห้องทำงาน สถานที่ที่มีคนเยอะ มันคงไม่ง่ายจริงๆ

พวกเธอจึงไปที่ห้องดื่มชา

สวีซุ่ยหนิงไม่รู้ว่าเฉินลู่พูดอะไรกับแม่เจียง ท่าทางของเธอจึงอ่อนลงมากขนาดนี้

“ฉันจะกล้ายอมรับคำขอโทษของคุณได้ยังไง มันทำให้ฉันดูเหมือนมองข้ามความหวังดีของคนอื่น คำพูดของคุณทำให้ฉันไม่มีทางไป” สวีซุ่ยหนิงกล่าว “ฉันน่ะ ไม่ควรยุ่งกับคุณ ทำได้แค่หนีคุณไปไกลๆ คุณรีบกลับไปเถอะค่ะ "

แม่เจียงถูกพูดจนหน้าแดงหูแดง แต่เธอก็ยังไม่ยอมจากไป “คุณสวี ฉันพูดเกินไปเอง”